Letters Received | 남진

▪9▪

Namjoon.

Οι μέρες κυλάνε γρήγορα. Στον Seokjin δεν το έχω πει ακόμη πως θα πάω στην Αμερική. Δ-Δεν ξέρω γιατι; Απλώς... όσες φορές πήγαινα να του το πω όλο και κάτι συνέβαινε. Αλλά πιστεύω θα ήταν καλύτερα να μην του το πω. Δεν ξερω. Απλώς έτσι νιώθω.

Σε μια εβδομάδα σχεδόν θα φύγω από Κορέα. Θα φύγω μακρυά από τον Seokjin μου. Όσο το σκέφτομαι αυτό, η καρδιά μου σπάει σε χίλια κομμάτια. Που δεν θα τον ξαναδώ για πολύ καιρό.

Η σχέση μας έχει προχωρήσει πολύ τις τελευταίες αυτές εβδομάδες. Έχω μετακομίσει στο σπίτι του και ζούμε τώρα μαζί. Και με τον Jimin.

Είναι ωραία που είμαστε μαζί. Είναι πια η δεύτερη μου οικογένια. Και ειμαι χαρούμενος γι'αυτό. Κρίμα όμως που θα διαλυθεί αυτό σύντομα.

"Namjoonie~" με φώναξε ο Seokjin.

"Ναι Seokjin;"

"Σου φτιάχνω το αγαπημένο σου φαγητο."

"Αληθεια;" πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα από πίσω.

"Ναι." μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. "Έλα. Δοκίμασε. Πρόσεχε όμως γιατι καίει."

Μου έδωσε με το πιρούνι λίγο από το kimchi που έφτιαξε για να δοκιμάσω.

"Αι άι άι. Καίει πολύ."

"Σου το είπα εγώ. Πιες λίγο νερό." μου έδωσε ένα ποτήρι νερό. "Καλύτερα;"

"Ναι. Ευχαριστώ."

"Τίποτα." μου έδωσε ένα φιλί στο στόμα και συνέχισε να μαγειρεύει.

___

Τελειώσαμε με το φαγητό μας, το οποίο ήταν πολύ νόστιμο αλλά τι να περιμένεις από τον Seokjin.

"Seokjin; Μπορώ να σε κάνω μια ερωτηση;" τον ρώτησα.

"Βεβαίως. Πες μου."

"Αν... σου έλεγα πως θα λείψω για πολύ καιρό από την Κορέα... τι θα εκανες; Πως θα αντιδρουσες;"

"Λοιπόν..." σκεφτοταν " δεν το έχω σκεφτεί ποτέ μου αυτό. Δεν ξερω καθόλου. Αλλά πιστεύω πως θα στεναχωριομουν λίγο. Πώς σου ήρθε τώρα αυτο;"

"Τίποτα. Έτσι από περιέργεια."

"Μμ. Καλά."

"Το βράδυ θα βγάλω εσένα και τον Jimin έξω για να δειπνησουμε."

"Γιατι;"

Γιατί μπορεί να είναι και το τελευταίο μας βράδυ που θα βγούμε σαν οικογένεια.

"Έτσι. Θέλω να βγούμε μαζί, οικογενειακά. Δεν έχουμε βγει ποτέ μαζί με τον Jimin αν το σκεφτείς."

"Ναι έχεις δίκιο. Ωραια ιδέα. Θα το πω σε λίγο και στον Jimin."

"Ναι."

___

"Είσαστε ετοιμοι;" ρώτησε ο Seokjin.

"Ναι~" απάντησε ο Jimin.

"Ωραία. Τοτε φεύγουμε. Πηγαίνετε στο αμάξι και έρχομαι." τους είπα.

Κλείδωσα το σπίτι και κατέβηκα για να πάω στο αυτοκίνητο.

"Λοιπόν. Ας πάμε."

___

Seokjin.

Η βραδιά πέρασε γρήγορα. Είχαμε βγει σε ένα εστιατόριο που είχε πολύ ωραια φαγητά μπορώ να πω. Και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ωραια. Εκτός από τον Namjoon που ήταν λίγο κακοκεφος.

"Namjoon hyung; Είσαι καλα;" τον ρώτησε ο Jimin.

"Πως; Ω ναι φ-φυσικά και είμαι μια χαρά. Απλώς αφαιρέθηκα για λιγο." του απαντησε

"Κ-Καλά."

Όμως φαινόταν πως κάτι τον ενοχλούσε. Δεν είναι ο κεφάτος Namjoon που ηταν. Δεν ξερω τι τον εκανε ετσι αλλα δεν θέλω να τον βλεπω θλιμμένο.

___

"Αχ~ επιτέλους σπίτι." είπα και ξάπλωσα στον καναπέ.

"Ναι." έκατσε δίπλα μου ο Namjoon.

"Εγώ πάω μέσα. Καληνύχτα." είπε και έφυγε ο Jimin.

"Καληνύχτα."

Υπήρχε ησυχία.

"Namjoon. Τι έπαθες σημερα;" τον ρώτησα και γύρισα προς το μέρος του.

"Τι εννοεις;"

"Να... συμπεροφερομουν κάπως διαφορετικά σήμερα. Ήσουν αφηρημένος και δεν είχες καθόλου όρεξη. Συνέβη κατι και δεν μου το λες;"

Τον είδα κάπως να δυσανασχετεί.

"Seokjin... δ-δεν ξέρω... δεν μ-μπορώ να σου το πω."

"Μήπως φταίω εγώ σε κατι;"

"Όχι όχι όχι. Εσύ δεν φταις σε απολύτως τίποτα. Είναι απλώς κάτι οικογενειακό."

"Αα εντάξει... καταλαβαίνω. Αλλά άμα δεν νιώθεις καλά να ξέρεις πως πάντα ειμαι εδώ για εσένα." του έπιασα τον ώμο και εκείνος που έπιασε το χέρι μου.

"Σε ευχαριστώ." με φίλησε στο μάγουλο.

"Ωραία. Τώρα ξέρεις τι θέλεις να μου κάνεις;"

"Τι;"

"Χάιδεψε μου τα μαλλιά ενώ θα κοιμάμαι."

"Σου αρέσει πολύ αυτό ε;" γέλασε ελάχιστα.

"Ναι."

"Ωραία. Πάμε στο κρεβάτι μας." με πήρε πίσω στην πλάτη μου και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο μας.

~○~
Few chapters left