Kırık Mutluluklar Sokağı

2.3

Güne gözüme vuran güneş ışığıyla huzurlu bir sabaha gözlerimi araladığımı söylemek isterdim ama Bora'nın kolumu deşilcek derecede dürtmesi uyku haliyle bağırmama sebep olmuştu, aptal çocuk sabahları hiç pes etmiyordu benim bu tavırlarımdan.

"Bora sabah sabah noldu yine ya? "

"Okula geç kalıyoruz uykucu kalk artık "

Gülerek söylediği cümleye karşılık tek yaptığım kafamı yastığa daha sert gömmüş olmamdı, boğuk çıkan sesimle konuştum,

"Niye normal uyandırmak varken kolumu deştiğini sorabilir miyim? "

Bende bu kadar sakin bir açıklama beklemiyordum kendimden ama olmuştu işte, şaşırmış bi şekilde "vay be Mutlu hanım sakin konuşabiliyormuş demek ki" Derken ben atmak için elime yastık alırken çok geçmeden kapının kapanma sesi kaçtığını anlamıştım.

İflah olmaz bu çocuk diye içimden geçirirken yavaşca kalkıp yatağı düzelttim rutin işleri bitirip aşağı indim.

Bugün gerçekten farklı havadaydım hoş ama ne bileyim bir şeyler var sanki içimde adlandırmadığım, boş verip saçlarımı yandan örgü yaparak okul kıyafetlerimi giydim her zaman ki gibi siyah giyindim yaşadıklarımdan dolayı değil, rengi gerçekten sevdiğim için kimini rahatsız etsede göz yormayan tek renk siyah.

Hatta odadaki çoğu şey siyahtı çarşaftan tutun, güneşliğe kadar, beyaz değillerdi ve bu biraz daha iyi hissettiriyodu.

Aynada kendime baktım güzeldim aslında sadece aynalarla aram iyi değildi o kadar, siyah gözlerim siyah saçlarımla uyum sağlarken kapuşonu başıma geçirip direk aşağı indim, 'günaydın' derken Bora kapıdan hadisede tarzı şeyler söyleyip el hareketleri ile acele etmemi söylüyordu, tatlı çocuk yahu.

Okula giderken sohbet ediyorduk aslında ama benim dikkatsizliğim az daha kazaya sebep oluyordu Bora bana iyimisin, bir şey oldumu, konuşsana tarzı sorular sorarken şoktan yeni çıkmış bir şekilde Bora' ya baktım bir adım daha atsaydım belkide daha gözleri açamıcaktım, bu düşünce acı bi şekilde iyi gelsede bencil olmamayı seçerek Bora' ya sakin olmasını söylüyordum.

Ve sonra ne mi oldu Bora yüksek sesle söylenirken kolundan tutmuş aracın sahibine gitmesini engelliyordum 'kızım bıraksana' gibisinden şeyler söylensede aldırmadan bana bir şey olmadığını söyledim kaç kere ama aracın sahibi indiğinde içimden bir of çektim bir de bununla uğraş şimdi 20'li yaşlarda duran çocuk Bora' nın karşısına geçip "bir sorun mu var? " Dedi, Bora bey susarmı tabiki hayır "evet var görmüyormusun kıza çarpıyordun" Dedi, çocuğun bakışları beni bulduğunda yerimde rahatsızca kıpırdanmama mani olamadım 2-3 saniye sonra "kız iyi işte" Dedi "hem önüne bakmadan yürüyon o" Dedi bilmiş bilmiş aslında haklıydı.

"Hadi Bora gidelim boş ver" Dedim Bora' nın koluna girerek adam bakışlarını Bora'dan ayırmadan bakmaya devam edince Bora'nın kolunu çimdikledim tamam bana göre ufak bir şeydi ama Bora'nın yüz ifadesi görülmeye değerdi.

Oflayarak kolunu omzuma attığında bende omzumdaki elini tuttum seviyordu bunu çünkü, iyi geliyormuş bak bak.

O çocuğa ters ters baksada en sonunda önüne dönmüştü.

Bora okulda da susmayınca "bi kere daha çimdiklememi ister misin Bora? " Dedim hafif yapmacık bi gülüşle anında sustu ama 2 dakikalığına sonra orada onu çimdiklememin hesabını alacağını söyledi gülerek tabikide ciddiye almadım ama onun ciddi olduğunu biliyordum.

Okula geldiğimiz de Bora arkadaşlarının yanına gittiğin de onlara baktım grup halinde takılıyorlardı. Bora beni onlarla tanıştırmak istese de ben pek yanaşmamıştım ama o yine de ısrar etmiş zorla tanıştırmıştı, ondan sonra bir kaç kez sesleselerde gitmedim, Bora'ya da ısrar etmemesini rica edince bu sefer anlayışlı olup üstelememişti.

Ben onlara baktığımı unutmuş halde bakarken ( anlayan yazsın ☺)  gruptaki ismini unuttuğum yeşil gözlü çocuk bana baktı anlamıştı, çok mu dikkatle bakmıştım acaba?

Bakışlarımı yere indirdim çok sürmeden Yaren gelip koluma girdi " Günaydın " Derken nasıl bu kadar enerji dolu olduğunu düşünüyordum sabah sabah.

" Günaydın " Derken gözüm yeşil gözlü çocuğa kaydı tekrar arkadaşlarıyla konuşurken bakışları beni buldu bu sefer ona Bora'da eşlik etti ilk ona sonra da bana baktı ben hemen başımı çevirirken niye tekrar baktığımı soruyordum kendime.

Bakıyo mu diye mi merak etmiştim?

Bilmiyorum pek umurumda da değil zaten Yaren'le konuşarak sınıfa çıktık.

Bora'dan sonra ilk arkadaşımdı, aslında bu iyi bir şeydi..