"เฮอออ...รำคานว่ะมานี่มา"
ผมค่อยๆอุ้มกระต่ายน้อยออกมา(ก็เเหงสิกลัวมันเจ็บแผล)จากกรง
'ฮึก ฮือออออ จะ จะทำอะไรหนูกะ กลัวเเล้วฮืออออ'
กระต่ายน้อยไม่ยอมหยุดร้องง่ายๆผมจึงอุ้มมันมากอดไว้แนบอกพร้อมกับลูบหัวมันเบาๆ
'ฮึก.. ฮึก'
ดูเหมือนเจ้ากระต่ายจะเริ่มหายกลัวบ้างเเล้วและ ดูผ่อนคลายมากกว่าเดิม
เเกร็ก~
"วีทำไมยังไม่ออกม-"
"หยุดร้องได้เเล้ว ฉันยิ่งปลอบคนไม่เก่งด้วย" โดยเพราะสิ่งที่ไม่ใช้คนอยากเทอ
'...'
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเทอเจออะไรมาบ้าง"
'...'
"แต่มาอยู่กับฉันเเล้วเทอจะไม่ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวแบบนี้"
'...'
"ถ้าเทออยู่กับฉัน ฉันจะไม่ทำให้เทอผิดหวัง"
'เออ..คะ คือหนู...'
"อยู่กับฉันนะ"
ผมมองเจ้ากระต่ายในอ้อมกอดด้วยสายตาอ่อนโยน ตั้งเเต่เกิดมาผมไม่เคยขอร้องใครมากขนาดนี้มาก่อนเลย โดยเฉพาะกับ'สัตว์
"นะ ได้โปรดดด"
ผมมองหน้าเจ้ากระต่ายพลาดทำหน้าตาอ้อนวอนสุดชีวิต
'กะ..ก็ได้ฮะ'
เมื่อผมได้ยินอย่างนั้นผมก็ยิ้มออกมาเหมือนคนบ้า ดีใจมาก
"ขอบคุนที่ยอมอยู่ด้วย สัญญาว่าจะดูเเลให้ดีที่สุดเด็กดื้อ"
Jimin part
วีดูเหมือนจะเปนห่วงกระต่ายตัวนั้นมากผมก็เข้าใจนั้นเเหละว่าวีเขาชอบสัตว์มากโดยเฉพาะกระต่าย ความจริงผมกับวีเราก็รุ่นราวคราวเดียวกันนั้นเเหละ ผมเกิดก่อนวีไม่กี่เดือนเองเเถมอยู่มหาลัยเดียวกันอีกเเต่คนละคณะ พ่อผมกับพ่อวีสนิทกัน พอพ่อของวีเสีย วีก้ต้องขึ้นรับตำเเหน่งประธานบริษัททั้งที่ยังเรียนไม่จบ ทำให้วีงานยุ่งอยู่ตลอดเวลา พ่อของผมสงสารก้เลยให้ผมมาเป็นเลขาอยู่ช่วยงานวี งานพวกเราก็ยุ่งพอๆกันนั้นเเหละ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมต้องพูดสุภาพกับวีทั่งๆที่อายุเท่ากัน นั้นก้เพราะผมต้องสร้างภาพไง เวลาอยู่ด้วยกันสองคนก้มีกูมึงบ้างนั้นเเหละตามภาษาวัยรุ่น
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|vkook|เมียผมเป็นกระต่าย♡|
Fantastikผมได้เจอกับลูกกระต่ายป่าตัวหนึ่งด้วยความสงสารผมจึงเอามาเลี้ยง และแล้วผมก็ได้รู้ความลับบางอย่างนั้นก็คือ ทุกๆคืนพระจันทร์เต็มดวง กระต่ายน้อยตัวนี้จะกลายเป็นคน (เรื่องเเรกผิดประการใดก็ขอโทษด้วยจ้าาาา)
