Sensizliğe nasıl alışılır ki? (#NEFTAH)

Üzgünüm, Gitmem Lazım

Kendime gelip Yiğit'in yanına gittim. İstemsizce kötü olmuştum.

Asiye abla "İyi misun guzum" dediğinde başımı salladım. Ve Yiğit'i öptüm. Yiğit, "Anne biz acayip güçlü bir takımız ya"

"Eveeet"

"Ayrılmamak için burada duralım mı?"

Başımı sağa sola sallayıp "Olmaz annem bizim buradan gitmemiz lazım" dediğimde Yiğit suratını asıp Tahir'e sarıldı.

Tahir, "Ne oldi Yiğidim" deyince, Yiğit hmen;

"Annem burada kalamayız diyor. Ama ben seni özlerim ki ya"

Hemen ağzımı açıp "Belki durursun annem"

Yiğit kafasını sağa sola sallayıp "tığ, duramam"

"Ya seni yerim" dedim ve gidip hemen yanağına bir öpücük kondurdum.

"Annee kalalım"

"Bu konuyu sonra konuşuruz Ay ışığında uluyun kurt tamam mı?"

Yüzünü asıp "Tamam" dedi ve Tahir'le oyun oynamaya başladı. Bende Asiye Ablanın yanına geçtim.
Asiye abla "Gız kalıyonuz mu?"

Kaşlarımı çatıp "Ya Asiye Abla sende mi ya"

Asiye abla şaşırmış bir şekilde "Ne oldi, kötü bir sey mi söyledum."
Kafamı salladım ve Asiye Ablaya yardım etmey başladım.

🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊🌊

Akşam olmuştu. Yemek yemiştik ve Yiğit uyumuştu. Asiye abla masayı toplarken "Nefes sen bir benlen gelsene" dedi. Kafamı sallayıp Tahir'i takip etmeye başladım. Bir yerde durduk.
Tahir'e 'Ne oldu' der gibi bakış attım. Ve Tahir "Nefes siz"

"BİZ?"

"Ya siz gitmeyin ya" dedi.

Neden bu kadar çok istiyordu ki kalmamı. Neden Yiğit'ten kopamıyordu. Neden bizi bu kadar çok koruyordu. Aklımda çok soru vardı. Ama sorularıma aldanmayıp cevap verdim.

"Üzgünüm, gitmem lazım"...