DONUT KAFE

9....

"Çocuklar size tatlı getirdim."

Anneannem içeri girince hemen elimi çekip  gözümün yaşını sildim.  Beni böyle görürse kesin sorguya çekerdi.

"Saol anneanne "

"Eline sağlık Necla teyze"

Anneannemin zamanlaması cidden mükemmel. Ne söyliycekti ki .

Kuzey anneannemin elinden tatlıları alıp masaya koydu.

"Hadi afiyet olsun çocuklar"

"Saol Necla teyze."

Sessiz bir şekilde tatlıları yemeye başladık. Saniyeler ve dakikalar o kadar boş geçiyordu ki ikimizde tek kelime etmedik sonunda bu sessizliği ben bozdum

"Kuzey birşey diyordun yarım kaldı ."

"Sonra söylerim ya çok önemli birşey değil ."

"Kötü birşey yok dimi?"

"Yok hayır herşey yolunda."

"Tamam o zaman."

Tekrar odayı bir sessizlik aldı. Kuzey 'in gözlerine bakamıyordum. Ona o kadar haksızlık ettim ki. Çok utanıyordum. Ve bu sefer sessizliği Kuzey bozdu.

"Aslı şu konuyu açmak istemiyorum ama bu Kaan denen orosbu çocuğu.. yani yaptıkları yanına kalmamalı bıraksaydın oracıkta gebertseydim yada polise falan götürseydik  o iti."

"Kuzey , bu konuyu daha sonra konuşsak sadece bu olayı unutmak istiyorum o anları aklımdan silmek istiyorum."

"Ya o şerefsiz sana ne yaptı da unutamıyorsun nasıl aklımdan silemiyorsun. Naptı!?"

"Kuzey nasıl söyleyeyim? Ne diyeyim ki sana ? Ne anlatıyım ?"

"...."

"Zorla bana dokundu zorla kıyafetlerimi çıkardı zorla öpmeye kalktı, soydu. "

Bunları söylerken herşey kafama yeni dank ediyordu. Bana ne oldu böyle nasıl bı şerefsizin eline düştüm ben?

Kuzey 'in gözünden bir damla yaş aktı
İnanamıyorum Kuzey de ağlıyor. Herkesi üzmekten başka bir halta yaramıyorum.

Gözlerimden yaşlar o kadar hızlı akıyordu ki durduramıyordum. İkimizde oturmuş karşılıklı ağlıyorduk. Kuzey belli etmemeye çalışıyordu.

Yanıma gelip beni kollarına sardı onun kollarında o kadar güvende hissediyordum ki dünya gelse beni alamazdı burdan.

"O şerefsizi öldürücem. Sana bir daha asla dokunamıycak tamam mı yanına bile yaklaşamiycak. Çünkü ben hep senin yanında olucam tamam mı güzelim."

"Ben bu şekilde nasıl yaşıycam? Nasıl silicem aklımdan? Bu utancla nasıl yaşıycam Kuzey ?"

"Ağlama güzelim"

Saçlarını okşayıp öpüyordu ve bu dünyada yapılacak en güzel teselliydi.

"Kuzey ya gelmeseydin o an? "

"Düşünme bunları güzelim bak yanımdasın ,evindesin?"

Odamdaki minik koltukta ikimiz oturup kalmıştık ve minik minik gözyaşlarım damlıyordu. Odadaki tek ses benim sessiz sessiz çıkan hıçkırıklarımdı. O şekilde kaç dakika durduk bilmiyorum ama hayatımın en huzurlu dakikalarıydı.

                             
                                 ***

Sabah olmuştu, uyandığımda aklıma gelen ilk şey yine o pis sapık Kaan olmustu. Yataktan kalkmadan ayaklarımı kendime çekip biraz oturdum.