Serce nie sługa

Rozdział 9

Przez kolejne dni Robert w ogóle nie odzywał się do Ani. Dziewczyna nie dziwiła mu się. Rozumiała że może czuć się zraniony i oszukany. Zresztą ona też czuła się winna całej sytuacji. Powinna wcześniej mu powiedzieć że widzi w nim tylko przyjaciela.
Nikomu nie powiedziała o tym co się stało. Nawet rodzinie. Nie potrafiła. Obawiała się ich reakcji. Jednak po dłuższym czasie nie mogła już tłumić tego w sobie i uznała że o wszystkim opowie Iwonie.
-Muszę ci coś powiedzieć.-zaczęła gdy spotkała się ze swoją przyjaciółk.
-O co chodzi?-spytała Iwona.
-Robert mi się oświadczył.
-I co mu powiedziałaś?
-Odmówiłam.
-Co? Dlaczego? Taki miły uprzejmy inteligentny zamożny i do tego przystojny. Czego ci w nim brakowało!?
No właśnie tego czegoś czego Ania nie umiała nazwać.
-Nie kocham go.-odpowiedziała spokojnie Ania.
-Wiesz nie rozumiem cię ale to twoja decyzja. Muszę już iść.
Ania stała jak osłupiała nie mogąc uwierzyć w to co się stało. Choć Iwona nie powiedziała tego głośno Ania miała wrażenie że przyjaciółka potępia jej zachowanie.

Gdy Ania wróciła do domu zaczęła się zastanawiać czy postąpiła słusznie odrzucając oświadczyny Robert. Wcześniej nie miała co do tego wątpliwości. Przecież go nie kocha więc jak mogła za niego wyjść? Jej rozmyślania przerwał dzwonek do drzwi.
-W czym mogę pomóc?-spytała gdy zobaczyła przed drzwiami nieznaną sobie osobę.
-Jestem siostrą Roberta. Możemy porozmawiać?
-Oczywiście wejdź.
-Nazywam się Małgorzata.
-Ania.
-Wiem Robert dużo mi o tobie opowiadał. Mówił też o waszym rozstaniu.
-Rozumiem.
-Przyszłam żeby ci powiedzieć że nie mam do ciebie żalu. Robert też.
-Naprawdę?-spytała Ania z niedowierzaniem.
-Naprawdę. Robert na początku był wściekły ale już mu przeszło. Zresztą poznał jakąś dziewczynę.
-To dobrze. Zasługuje na szczęście.
-Niestety muszę już iść ale mam nadzieję że jeszcze się spotkamy.-powiedziała Małgorzata idąc do drzwi.
-Oczywiście.
Gdy Małgorzata wyszła Ania odetchnęła z ulgą. Może jednak ten dzień nie jest aż taki zły.