“ Chanyeooool hıhhıhıhıh”
Baekhyun hastane sedyesinde ayağı alçıda olan uzun kuzenine uzaktan- oldukça uzaktan çünkü Chanyeol yakalasa kısa bacaklıyı evire çevire dövecekti- sesleniyordu. Chanyeol ise uzanmış gözleri kapalı bir şekilde ellerini karnının üstünde birleştirmiş sedyede yatıyordu.
“ Chanyeol iyi misin?”
Baek bir kez daha otuz iki diş sırıtarak ve şirin gözükmeye çalışarak seslendi ama ne fayda kuzeni gözlerini bir saniye bile açmıyordu. Bu gün Chanyeol Baek’i boynundan öpünce oda ne yapsın panikleyip dambılı kuzeninin ayağına düşürmüştü. Yazık Chanyeol’un ayak parmaklarında kırık vardı ve bu yüzden alçıya alınmıştı. Doktor çıkış işlemlerini yapıp çıkabileceklerini söylediğinde Baek buna gönüllü olup koşarak uzun kuzeninin bulunduğu odadan ayrılmıştı zira kuzeni ile yalnız kalırsa o kızgınlıkla Chanyeol onu diri diri gömebilirdi. Ne yazık ki çıkış işlemleri sonsuza dek sürmüyordu ve nihayetinde Baek işi halletmişti.
“ Uyuyor musun? Bak uyuyorsan söyle ona göre odaya gireceğim”
Baek bu mantıksız sorusunun ardından herhalde uyuyor diyerek odaya girdi. Uzun kuzeninin yanına temkinli bir şekilde yaklaşıyor ve her adımda kuzenine sesleniyordu
“ Chanyeol?” bir adım daha atarken seslendi kısa olan.
En sonunda artık tamamen yatağa yanaştığında sesli bir şekilde yutkunup eğildi ve kuzenini kontrol etmeye başladı. Yüzü sakin görünüyordu sanki iki saat önce ayağına koca dambıl düşen kişi o değil gibi huzurla uyuyordu. Baek işaret parmağının devin yanağına yaklaştırıp dürttü. Aklından acaba ödlümü diye geçirmiyorum dese yalan olurdu.
“ Chanye-ahhhh”
Baek bir anda belini saran ve onu üzerine doğru çeken kollarla çığlığı basmıştı. Korkudan kalbi deli gibi atarken kapalı gözlerini açtı. Gözlerini açmasıyla yaşadığı şok ikiye katlanmıştı. Chanyeol Baekhyun’u üzerine çekmiş ve yattığı yerden ona bakıyordu ve kısa çocuk da korkudan atan kalbine inat uzun olana bakıyordu. Birden ellerini geniş göğse koyup kalkmaya çalıştı.
“ Chanyeol bırak beni” hafif zorlanma sesi ile Baek kendini
kaldırmaya çalışırken söylendi
“ Chanyeol bırak dedim kalkmak istiyorum”
“ Olmaz” Chanyeol kısa adamı kendine çekerken konuştu.
Baek hala bedenleri birbirine yapışık olan devden kurtulmaya çalışırken Chanyeol sıkıca ona sarıldı. Bu gün yaşadığı şoklar Baek’e bir ay yeterdi.
Chanyeol “ Seni bırakmıyorum Baek. Seni kendine haline bıraktığımızda ne yaptığını gördük” dedi
“ Özür dilerim Chanyeol”
Chanyeol mırıldanıp gözlerini kapattı ve Baek’i kendine daha çok çekti. Şimdi Baek onun gövdesine tamamen yalı başı omzunda yatıyor Chanyeol ise gülümseyerek gözleri kapalı kucağındaki ufaklığa sarılıyordu. Böyle geçen bir beş dakikanın sonunda Baek kıpırdanıp ayaklandı çünkü biraz daha öyle durursa utancından domates olup tezgahlarda yerini alacaktı.
