Για πάντα. Στο υπόσχομαι!

κεφάλαιο 3ο

Πριν τρεις μήνες η συμπεριφορά του Μάρκου άλλαζε συνεχώς.  Γινόταν απότομος, κι άρχισε να παραμελεί την δουλειά του μέχρι που τον απέλυσαν. Εκείνος όμως δεν βρήκε άλλη δουλειά. Μου είχε πει ότι βρήκε νέα δουλειά σαν σεκιούριτι. Ερχόταν συχνότερα να με δει στην πόλη που σπούδαζα και όλο μου έκανε ακριβά δώρα. Είχα παραξενευτεί πολύ αλλά όταν τον ρωτούσα που έβρισκε τόσα λεφτά μου έλεγε ότι τον πλήρωναν πολύ καλά γιατί δούλευε μόνο νύχτα στο σπίτι ενός επιχειρηματία που ήταν πολύ πλούσιος. Μόλις γύρισα μόνιμα στο Ηράκλειο άρχισε να συμπεριφέρεται ακόμη χειρότερα, από εκεί που ήταν απλά απότομος, νευριαζε με το παραμικρό. Μέχρι που έφτασε σε σημείο να με χτυπήσει. Υποσχέθηκε ότι ήταν η τελευταία φορά, ότι θα άλλαζε και έτσι συνεχίσαμε να είμαστε μαζί. Μόλις είχα μετακομίσει σπίτι του και δεν ήθελα να χωρίσουμε έτσι. Πίστευα ότι την αξιζε μια δεύτερη  ευκαιρία.  Χτύπησε η πόρτα και πήγα να ανοίξω.
<<Μαριάννα. >> φώναξα κι έτρεξα να την αγκαλιάσω
<<Κοριτσάκι μου τι κάνεις;>> της είπε και αγκαλιασμενες πέρασαν την είσοδο του σπιτιού.
<<Καλά είμαι. Εσύ; >> είπε η Χρύσα
<<Είμαι πολύ ευτυχισμένη κολλητουλα μου. Ο Νίκος μου έκανε πρόταση γάμου.>> είπε ενθουσιασμένη και οι δυο κοπέλες δάκρυσαν από συγκίνηση και αγκαλιάστηκαν ξανά.
<<Υπέροχα  νέα. Σ'αγαπαει πολύ και θα σε κάνει ευτυχισμένη. Είμαι σίγουρη. Για πότε λέτε να γίνει ο γάμος;>>
<<Δεν έχουμε πει ακόμα κατι μόλις χθες μου έκανε την πρόταση αλλά ήθελα να στα πω από κοντά. Το βράδυ θα πάμε στο κλαμπ να το γιορτάσουμε θα έρθεις; >> είπε και η Χρύσα πήρε μια λυπημένη έκφραση στο πρόσωπο της.  Είχε χαθεί από την παρέα γιατί ο Μάρκος έφευγε από το σπίτι 11 το βράδυ και γύριζε 7 το πρωι από τη δουλειά και έβγαινε σπάνια μόνη γιατί θύμωνε εκείνος και μαλωνάνε άσχημα.
<<Αφού ξέρεις τον Μάρκο. Δεν σου υπόσχομαι αλλά ίσως τα καταφέρω.>>
<<Το καλό που σου θέλω. Φεύγω γιατί έχω μια δουλειά και θα σε πάρω να μου πεις. Φιλάκια.>> είπε η Μαριάννα κι έφυγε. Ο Μάρκος γύρισε από το γυμναστήριο κι η Χρύσα του είπε τα ευχάριστα. Χάρηκε πολύ αλλά μόλις του είπε για το κλαμπ το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη του και ένιωσε τα μάτια του να πετούν φωτιές προς τα δικά της.
<<Χρύσα είναι φίλη σου αλλά δεν έχεις καμία δουλειά σε κλαμπ μόνη σου.>> προσπάθησε να πει όσο ψύχραιμα μπορούσε κι εκείνη ένιωσε απογοήτευση να την κυριεύει αλλά δεν θα το έβαζε κάτω την γνώριζε από παιδί, ήταν πάντα δίπλα της και στα καλά και στα άσχημα και ήθελε να είναι εκεί.
<<Αγάπη μου σε παρακαλώ θα είναι και ο Δημήτρης εκεί. Ξέρεις πόσο με προσέχει και θα με γυρίσουν πισω τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό για εκείνη να είμαι δίπλα της αλλά και για εμένα.>> είπε και αυτό που θα άκουγε δεν το περίμενε.
<<Καλά αλλά μόνο σήμερα μην πάρουν αέρα τα μυαλά σου.>>
Μόλις το άκουσε έτρεξε στην αγκαλιά του. Του είπε ευχαριστώ και του έδωσε ένα φιλι στο μάγουλο. Την πείραξαν τα λόγια του αλλά ήταν πολύ χαρούμενη και έτρεξε να ετοιμαστεί. Στο κλαμπ ευχήθηκαν όλοι στο ζευγάρι το οποίο έλαμπε από ευτυχία και η βραδιά κυλούσε ήρεμα. Κάποια στιγμή η Χρύσα ένιωσε μια ζαλάδα. Ο Δημήτρης που ήταν δίπλα της πρόλαβε και την έπιασε λίγο πριν βρεθεί στο πάτωμα και την έβαλε σε έναν καναπέ να ξαπλώσει.  Μόλις συνήλθε την πήγε σπίτι την καληνύχτισε αφού τον διαβεβαίωσε πως είναι καλά και προχώρησε προς το σπίτι να κοιμηθεί, γιατί ακόμα δεν είχε συνέλθει τελείως, πιστεύοντας ότι ήταν μόνη. Μπήκε μέσα κι αυτό που είδε την έκανε να παγώσει.