Prologue

34 1 0
                                    

The moon.

It has always been my rival.

In place, in honor, in attention, and in HIM.

Nakakainis kasi wala naman akong magagawa. She's always more than me.

The moon is always more than the star.

"Stella! Come over here!" Tawag ni Luna sa akin.

"What is it, princess?" Tanong ko.

"Dont be so silly, stop calling me princess! Tingnan mo oh! Ang ganda ng gawa ni Zolan!" Sabi niya sabay turo sa langit kung saan ang pangalan niya at may puso ang nakahugis gamit ang mga bituin sa langit.

Zolan. Siya ang gusto ni Luna. He is the main source of power ni Luna. Kung wala siya she wont be able to shine. Siya ang pinagkukuhanan ng lakas ng pinakamalakas na galaxier sa balat ng Andromeda.

"Yieee! Im so kinikilig!" Sigaw naman nitong kasama ko.

Oo nakakakilig pero alam ko may nasasaktan.

At nasasaktan na rin ako.

"Stella," tawag sa akin ni Luna.

"Hmmm?"

"What's wrong?"

"Nothing."

But I wish on a star that I'm better than the moon.

*****

Pagkatapos namin ni Luna magstar gazing ay agad akong umalis at pumunta sa open field.

When will this stop? When will this end? When will he realize that there's no point on wasting his damn tears just for a person who doesn't love him?

Hayst.

"Hey." Tawag ko sa lalaking ngayo'y nakatingin sa pangalan ni Luna na may puso na nasa langit.

"Stella." He said and wiped his tears.

"What are you doing here?" He asked.

"Wala. Sometimes the star is just finding its place where it belongs." Sabi ko.

Napatingin naman siya sa sinabi ko.

"Then what will happen if the place where the star itself belong is lost?" Tanong niya naman.

Actually to think of it, a place itself can't be lost. It is constantly in one place.

"Your not lost, Galax. It's just that your blinded by her light." Mahinang sabi ko.

"What did you say?" Mabuti di niya narinig.

"Wala. Sabi ko paano mawawala ang isang lugar when it is constantly in one place?" Sabi ko.

"And for a galaxy to be lost? I think its out of reality." Mahinang dugtong ko.

"Your right. Maybe I need to be at ease. I can feel that the galaxy is also unease. Damn this feeling." Binulong niya na lang yung huli.

"Yeah. I can feel that my stars are trembling. And somehow, lightless?" Yun ang feeling ko eh. Somehow tama yung trembling kasi Galax's feeling is uneasy pero yung lightless pansin ko this week napapadalas yun.

"Lightless? What do you mean?" Tiningnan niya ako na parang interesadong interesado.

"These past weeks hindi ko nakikita yung ibang constellations. Minsan nga nung nagpapractice ako hindi ko masummon si Orion." Paliwanag ko.

"Why is it then?"

"I don't know. Maybe your black holes affects them. Maybe your releasing too much emotion that it gives the black holes more force inside it." Paliwanag ko.

Napasabunot naman siya sa ulo niya.

"H-hey!" Tawag ko sa kanya.

"Bakit mo naman sinasabunotan sarili mo?! Nakakapay ka na ba?!" Sigaw ko. Mukhang tanga eh!

"Nah! Im just frustrated!" Sabay tingin sa mata ko.

Shocks.

Ang gwapo!

Those eyes...

Damn! He has the most beautiful eye color in Andromeda! And Im serious. Its blue with a touch of sparkling mint green. Kay Luna naman ay violet with sparkling pink. Kay Zolan orange with a touch of sparkling yellow.

Sa akin?

Gray with sparkling gold and white.

Cute isn't it?

Bumalik ako sa realidad noong napansin kong ngumisi si Galax.

"May gusto ka sa akin noh?" Tanong niya.

ANO?!

"A-ano?! S-sinong nagsabi sayo niyan?! Ang kapal mo!" Utal utal kong sabi.

Ang kapal nito.

"No one. Im just joking." Tuwang tuwa pa siya ah! Tumayo na siya at iniwan na ako dun.

Aba!

"Huy! Galax! Mangiiwan ka talaga!" Sigaw ko at hinabol siya.

I wish upon a star that someday he can love me back.

3rd Luna: Rise Of The Black MoonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon