What's my secret?

Hoofdstuk 5

P.O.V.  Jason

Het is nu 10 uur, over een kwartier is het pauze. Dan gaan Mike en ik op zoek naar de trut die mijn leven verwoest heeft. Voor als je niet door hebt wat we gaan doen, we gaan een school binnenvallen. Normaal doe ik dit niet, ik ben niet echt gewelddadig. Nouja, denk ik dan. We komen aan op de parkeerplaats voor de school en Mike zegt: "Ik denk dat het gaat lukken gast. Ze hebben zich waarschijnlijk niets aangetrokken van ons briefje. In ieder geval, ik merk er niks van." Ik kijk rond en zie inderdaad fietsen van leerlingen staan. Ook lijkt het erop dat er geen beveiliging of politie in de buurt is.

"Gelukkig maar, kan ik haar eindelijk alle pijn laten voelen die ik ooit heb gevoeld", zeg ik met een gemene lach. Ik denk terug aan die tijd dat zij er nog was...

{Trowback}

"Jason, wat heb ik nou aan jou!", boos kwam hij aanlopen. "Je kunt beter zoals jenniffer zijn. Zij is tenminste lief. Zij haalt goede cijfers, jij niet! Zij helpt ons, jij gaat helemaal je eigen gang!"

Ik zucht. Altijd die herinneringen. Altijd weer was Jenniffer perfect en ik waardeloos. Totdat ik het zat was. Ik besloot mijn eigen leven te gaan leiden en ben weggelopen. Ik heb alleen een briefje achtergelaten. Ik kon niks volgens hen en kijk waar ik nu ben. Voor de school van haar. "Jason, kom op, we moeten nu gaan. Zet je bivakmuts op en doe precies wat ik zeg". Ja, Mike is de leider. Hij heeft dit al vaker gedaan. Hoe ik hem heb leren kennen horen jullie nog wel. Nu moet ik echt weg. We pakken onze pistolen en lopen de school binnen. Als de vrouw van de receptie ons ziet doet ze de deur op slot en drukt ze op een knop. Even later zien we haar aan de telefoon. We beuken de deur open en ik neem de telefoon over. Op dat moment hoor ik de directrice door de intercom. "Allemaal rustig, er is een probleem.." op dat moment gil ik door de telefoon dat als ze niet stopt de receptioniste dood is. "probeer zo snel mogelijk naar buiten.." Daar stopt ze. Snel rennen we, de bange receptioniste achterlatend, naar de aula waar iedereen is. Als we de deuren opendoen kijkt iedereen ons bang aan. "Allemaal op de grond", schreeuwt Mike. Hij steekt dreigend zijn pistool omhoog en iedereen ligt plat op de grond. Je hoort overal huilende kinderen. Aanstellers

Mike komt naar mij toe en ik haal het blaadje uit mijn zak met de foto van Jenniffer, die ik op internet heb gevonden. "Alle meiden en jongens op een rij gaan staan. De jongens apart van de meiden", roep ik door de zaal. Snel doet iedereen wat ik zeg. Het voelt goed om eindelijk de macht te hebben. Eindelijk. Ik blijf bij de deur staan, terwijl Mike de jongensrij afgaat. We hoeven toch alleen haar maar te hebben. Als we langs alle meiden lopen, ga ik ook mee. Een meisje begint te huilen. Geirriteerd zeg ik: "Houd je mond bitch." Een ander meisje trekt haar mond open: "Durf jij dit zomaar tegen mijn vriendin te zeggen, lul!" Op een woedende toon vraag ik aan haar wat ze zei. Nog even brutaal antwoord ze: "Dat weet je best". Ik trap haar in haar maag en ze valt op de grond. Ik kijk naar het meisje die nu tegenover me staat. Ze kijkt woedend en ik herken haar meteen. Mike pakt haar kin beet en zegt iets. Wat versta ik niet. Ik ben nog steeds in shock. Mike kijkt nog een keer van de foto naar Jenniffer en zegt tegen mij dat we, om het zo onopvallend mogelijk te maken dat we haar mee gaan nemen, we nog even doorlopen. Even later loop ik alvast naar de deur en gaat Mike terug naar haar. Hij tilt haar over zijn schouder en er komt een jongen aanlopen. Hij begint te schreeuwen en Mike zegt iets terug. Wat versta ik niet. Even later zie ik dat Jenniffer en de jongen Mike allebei aanvallen. Jenniffer bijt Mike en hij laat haar van pijn los. Iedereen in de aula probeert weg te lopen. Ik besef dat ik nu actie moet ondernemen. Ik houd mijn pistool omhoog en schreeuw: "Iedereen terug naar zijn plek of er vallen gewonden." Ik pak Jenniffer vast en werp nog snel een blik naar Mike. Ik zie dat hij de jongen in elkaar geslagen heeft en dat hij bloedend op de grond licht. Ook zegt hij tegen de leerlingen dat ze niet naar hem mogen kijken en hem moeten laten liggen. Hij komt naar mij lopen en fluistert in mijn oor dat Jenniffer snel even afscheid moet nemen van haar vriendinnen en dat we op moeten schieten, omdat we nog maar weinig tijd hebben voor de politie er is." Ik krijg een gemene grijns en zeg op een bitchy toon dat ze nog even afscheid mag nemen omdat ze waarschijnlijk niemand meer terug te zien krijgt." Ze loopt weg en neemt afscheid van haar vriendinnen. Als ze de gewonde jongen op de grond een knuffel geeft gaat er een steek van jaloezie door mij heen. Waarom heeft zij wel vrienden en krijgt zij wel de liefde die ik nooit heb gehad. Ik kan het niet meer aanzien en trek haar ruw naar achter. Ik til haar over mijn schouder en ze begint te gillen: "Help, help me toch."  Ik pak haar steviger vast en sis dat ze haar kop moet houden. "Nee" Ik begin dit vermakelijk te vinden en zeg met een kleine glimlach "Dus jij wilt niet luisteren naar ons, prinsesje". Ik leg de klemtoon vooral op prinsesje en ik voel dat ze nijdig wordt. "Noem me niet zo", zegt ze vol haat en woede. Nu ben ik het zat en sla tegen haar slaap. Ik voel dat ze wegzakt en ik ren samen met Jenniffer en Mike snel terug naar de auto. "Shit, ik hoor de politie", zegt Mike.

--------------------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie van dit boek? Laat asjeblieft een comment achter! ;) Ik denk dat er nu twee weken even geen updates komen, want wij hebben lekker al vakantie *doet vreugdedans* en gaan allebei bijna op kamp. We zullen zo snel mogelijk updaten als we terug komen! x Tirza & Jantine