What's my secret?

Hoofdstuk 12

P.O.V Jenniffer

Jason duwt me vooruit en drukt op een knopje. Er gaat een grote poort open. Ik knijp mijn ogen een beetje dicht voor het felle licht wat verschijnt. Langzaam begin ik er aan te wennen en probeer ik wat rond te kijken. Mijn blik vestigt zich net op foto met een klein meisje erop, als ik een duw in mijn rug voel. 'Lopen princess, we gaan beginnen', tuurlijk, Jason moest het weer verpesten met z'n stomme bananenhoofd. Ik zit in mijn hoofd allemaal scheldnamen voor die aap te verzinnen als ik voel dat er iets over mijn schouder wordt gegooid. 'Daar kun je je omkleden' en met die woorden loopt de vuile etter weg. Ik kijk nog even rond en weer ontmoeten mijn ogen de blik van het meisje. Ik schrik, die ogen, ik herken ze. Ik neem de ogen goed in me op en ik loop met de kleren van Jason naar de, door hem aangewezen, omkleedkamer. Als je het een kamer kunt noemen dan. Het is zo klein dat je je amper kunt bewegen. Gelukkig hangt er wel een spiegel, waardoor ik even kan bekijken hoe mijn haar zit. Ik kijk in het spiegelbeeld en neem mijn gezicht in me op. Ik sla een hand voor mijn mond als ik mijn ogen in de spiegel ontmoet. Ze zien er hetzelfde uit als de ogen van het meisje. Totaal verward kleed ik me om. Tot mijn grote ergenis zijn de enige kleren die ik krijg een klein roze shortje en een zwarte sport bh. Maar tijd om me druk te maken heb ik niet. De deur vliegt open en er wordt een blinddoek om mijn hoofd geknoopt. Ik hoor een onbekende mannenstem zeggen: 'Meelopen nu en waag het niet om tegen te stribbelen want dan ben je nog lang niet jarig'. De stem klinkt boos, maar ik laat het zo. De man duwt me hard vooruit en schopt telkens tegen mijn enkels. Na, waarschijnlijk, twintig meter ongeveer val ik tegen hen uit en begin mijn enorme speech. 'Doe eens normaal, ik weet niet eens wie je bent, wat je met me gaat doen of waarom ik hier ben. Niet dat ik je wil leren kennen, asjeblieft niet. Waarschijnlijk ben je een vriend van die arrogante zak... Ik houd mijn mond als ik een boze stem hoor: 'Ik hoop niet dat je het over mij had Princess, want dan gaat dit nog zwaarder worden'. Oké dat was Jason, overduidelijk. 'Misschien had ik het over jou, misschien niet', antwoord ik terug. 'Praat niet zo tegen me', gromt hij. 'Als jij vaag doet kan ik het ook', zeg ik simpel terug. 'Dus doe die blinddoek maar af en zeg me wat the fuck ik hier doe'. Ik hoor een zucht en een deur die open gemaakt wordt. Ik wordt een stukje verder geduwd en ik hoor de deur weer dicht gaan achter me. Twee seconden later wordt mijn blinddoek afgedaan en sta ik in een ruimte. met allemaal toestellen. Het lijken op fitness apparaten maar dan een stuk enger. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. 'Zo princess, daar zijn we dan. Ik hoop dat je goed geslapen hebt. Want het wordt zwaar'. 'Ik heb een goede conditie hoor' antwoord ik terug. Dan hoor ik hem lachen. 'Met alleen een goede conditie red je dit niet hoor schat'. Ik slik en voel voor het eerst in mijn leven een beetje angst als ik rond kijk en de grijzende blik van de grootste eikel op aarde ontmoet.

-------------------------------------------------------------
A/N

Daar zijn we weer :p
Wat vinden jullie ervan? En wie is het meisje op de foto?
Wat moet Jenniffer doen?

Love all of you 'xo