What's my secret?

Hoofdstuk 10

P.O.V Jenniffer

Ik twijfel even of ik de enge, magere hand zou schudden. Ik zie dat Jason boos naar me kijkt, dus ik schud hem toch maar. "Aangenaam, ik ben Jenniffer.'' en blik van voldoening glinstert om Jasons lippen. Ik geef hem een bijtende blik en wil mijn hand terugtrekken.

''Auuw'' roep ik uit van de pijn. In mijn hand zit een diepe snee. ''Ow gut, je bleef met je hand in mijn handpiercings haken. Kijk eens ff wat beter uit je doppen!'' ''Ow, okej sorry hoor..'' mompel ik zachtjes terwijl ik met mijn hand de wond van de piercings probeer te laten stoppen met bloeden. Ik zie uit mijn ooghoeken dat Jason met zit uit te lachen, en in mijn hoofd stuur ik allemaal nare woorden naar hem toe.

''Wie is zij eigenlijk als ik vragen mag?'' vraag ik aan Jason als Elise is weggelopen naar de wc. ''Dat is Elise, en ze gaat me helpen met de testjes voor jou. En oja, ze is ook mijn vriendin.'' Oh. My. Peter. (dat snappen alleen wij xd). Elise en Jason, echt een vreselijke combinatie. Als ze later kindjes krijgen gaan die echt op een mix van Schrek en Mevrouw de Groot lijken. Ugh. Bij die gedachte moet ik echt kotsen. Ik heb echt vet veel medelijden met hun kinderen later. Ik zou dan echt op een camping gaan wonen en chinese bonenplanten gaan verbouwen ofzo. Nee eigenlijk dat liever ook niet.

Ik wil net weglopen naar mijn bed totdat Jason me ruw vastpakt. ''Zozo, waar dacht jij heen te gaan?''. "Ehm, naar mijn kamer misschien?'' Jasonn kijkt me aan met een rotgrijns waar ik echt heel chagarijnig van wordt. ''Oke, over 10 minuten gaan we, zorg dat je dan hier staat. Of anders.'' ''Ja ja ik snap het al hoor meneer Chagarijn.'' dat laatste levert me een harde schop tegen mijn achterste op.

Ik zie dat ik nog maar 1 minuut heb om weer bij Jason en zijn geliefde vriendin te zijn, dus ik doe mijn haar goed en loop de kamer uit. Dit had ik beter niet kunnen doen, want toen zag ik iets wat je nooit maar dan ook nooit in je leven wil zien. Te verschrikkelijk voor woorden gewoon. Elise en Jason zijn aan het zoenen. Tongzoenen. Niet dat je denkt dat ik zo'n kind denkt die bij elke zoen die ze ziet 'Ugh. bah' zegt, maar dit is echt ranzig. Je moet je dan even voorstellen, dat 2 mensen die je uit het diepst van je hart haat aan het tongzoenen zijn. En ook dat Elise's tong in 2 delen is gesplitst, zodat je telkens een deel van haar tong uit haar mond ziet hangen. Ik hoop dat niemand van de hele wereld dat ooit mee hoeven te maken.

''*ahum ahum*'' kuch ik even om te laten merken dat ik hier sta en dat ze even moeten stoppen met waar ze mee bezig zijn. Ze lijken duidelijk geïrriteerd door mijn geweldige actie en stoppen met doen wat ze aan het doen waren (jwz xd) ''Mooizo, je bent optijd trut'' ''Jaa goed van mij heaa?'' ''Zucht. Altijd jij weer met je domme sarcastische opmerkingen die helemaal niet leuk zijn ofzo maar klinken als een koe die zijn tong verloren heeft.'' zegt Jason. '' Oh, dus zo klinkt Elise dus vast ook met haar gespleten koeientong.'' Ik voel dat mijn wangen branden en ik zak op de grond. Ik voel de hand van Jason helemaal gloeien op mijn wang. ''Dat zal je leren trut om zo over mijn troetelbeertje te praten.'' ''Awwh, ik hou ook van jou snoepjee'' klinkt het walgende slis geluid van Elise. Ugh ik haat mensen die elkaar koosnaampjes gaan geven. Dat doe je misschien als je 5 bent maar niet als je 22 bent ofzo. 

Ze gaan zo in elkaar op dat ze mij bijna vergeten. Dat vind ik ook helemaal niet erg want ik heb dus echt totaal geen zin in een stomme rot test. Ik snap überhaupt niet wat ze gaan doen of wat ze van me willen. Net als ik denk weg te lopen wordt ik weer aan mijn haren getrokken door die rotvent. ''Jennie, geen tijd te verliezen, Mike staat te wachten op ons.'' Ojaa die vriend van hem, Mike, is er natuurlijk ook nog. Ik begon me al af te vragen waar die gebleven was. 

''Voor dat we weggaan, kom jij eventjes mee Jennie.'' ''Wow, wat een unieke bijnaam zeg. Ik wist niet dat jij dat zo goed kon verzinnen! Dat een miniscuul deel van jou piepkleine hersentjes toch nog werkt!'' ''Hahah wat zijn we weer grappig. Meekomen nu!'' en ik wordt weggesleept naar de kamer waar ik een poosje  vast heb gezeten. Ik ril gewoon als ik die kamer weer binnenkom. 

''Wat is de bedoeling wat moeten we doen? Moet ik hier weer heel lang zitten?'' vraag ik angstig. Je weet maar nooit wat je kan verwachten met zulke gasten als Jason. ''Neenee, het is de bedoeling dat je je arm heel rustig houdt, anders doet het pijn.'' ''Huh? Hoezo moet ik d-...'' Midden in mijn zin voel ik dat er een naald in mijn arm gestoken wordt en ik wordt duizelig en dan wordt alles zwart.

Ik wordt wakker en ik lig op de grond met mijn handen vastgebonden en mijn voeten ook en een blinddoek voor mijn ogen. Ik voel dat ik in een busje lig door het rijden van de auto. Ik lig daar nog 10 minuten totdat ik een deur hoor openslaan. ''Zozo, schone slaapster, we zijn er'' Aan de rotstem hoor ik meteen Jason. Ik voel dat ik opgetild wordt en begin te spartelen, maar dat heeft geen zin. In zijn sterke armen houdt hij mij stevig vast.

Mijn blinddoek wordt afgedaan en de touwen worden losgemaakt. Ik ben in een donkere ruimte, onder de grond denkik. ''Komop, lopen princess.'' en Jason duwt me ruw vooruit. Aan het lopen lijkt geen einde aan te komen. Opeens vult een helder licht de ruimte en gaat er een grote poort open. ''Zie zo, we zijn gearriveerd.''