Havalı oğlan 2 (BADBOY)

•Havalı Oğlan 2| 18

Şarkı: sen kal ölene kadar

Hikayeye uygun bir şarkı bulmaya çalıştım umarım sözleri uymuştur.

sabah okula Ateşle beraber gittik. Sonuçta onunla kalıyordum değil mi?

Okula vardığımız da kimsenin daha gelmediğini farketmemiz erken geldiğimizi belirtiyordu.

Pek umursamadan sınıfa geçtik. Kimseler yoktu.

-biz çok mu erken geldik ya

+sanırım

Sıramıza geçip oturduktan sonra elimi sıranın üzerine koyup kafamı da elime üzerine koydum ve gözlerimi kapattım

2 ay sonra

3 hafta sonra üniversite sınavına girecektim yani inşallah heyecandan ölmezsem gireceğim.

Ateşle pek değişik birşeyler olmadı ama şu aralar sık sık kavga ediyoruz. Nedenini bizde bilmiyoruz sınav stresi herhalde zaten birbirimize şu sınav zamanına kadar katlanacağımız konusunda söz vermiştik.

Beynimi hem hisssetmiyordum. Şuana kadar çözdüğüm soruların haddi hesabı yoktu.

Derin bir nefes alıp kendimi tekrar sorularla buldum

Babam kapımı tıklatıp içeri girdi.

-merhaba kızım

+merhaba

-nasılsın bakalım stres falan var mı?

+yanii

Yani mi? Kızım heyecandan ölmeyeceğin ne malum

+Aslındaa...stres olduğunca var

-anlıyorum bitanem ama sınav anında sakin olmalısın bunu biliyorsun değil mi?

+ahhh maalesef biliyorum ama bu elimde değil

-Bak o kadar çalışıyorsun, düşünsene sence hiç değer mi? Stresten bir senenin boşuna gittiğini aklına bir getir bakalım bu hisle kendini hırslandır ve o içindeki adrenalin hormonunu sakinleştir

+teşekkür ederim baba

Babama sarıldıktan sonra sorularımın başına tekrar döndüm.

Şu sınavdan kurtulayım başka birşey istemiyorum.

Aslında sınavı kazanamadan birşey değişmez sonuçta kaya-er kolejinin üniversitesine giderim.

Ateş mesela o okula gidecekmiş. Ama ben illa Ateş orada diye o okula gitmeyeceğim. Elimden geldiğince çalışıp hukuk fakültesine gireceğim.

Evet hukuk okumak istiyorum. Zaten çok konuşkan biriyim bence benden iyi avukat olur.

Aslında bir aralar oyunculukda çok istiyordum ki hâlâ çok istiyorum bu benim çocukluk hayalim. ama babam bu mesleği hobi olarak yapmamı söylüyor. Haklı da ama oyunculuk hayalimi bana 'bırak' demesine katlanamazdım. Her ne olursa olsun o benim çocukluk hayalimdi ve hep öyle kalacak.

Ben küçükken çok ağlardım. Neden?

Çünkü babam küçükken oyuncu olmamı desteklemezdi. O hep ben nedersem tersini derdi. Beni hiç dinlemezdi. Babam küçükken çok acımasızdı.

O zamanlar yakın bir arkadaşım vardı. Adı neydi....neydiiii hah Nur. O benim en büyük destekçimdi. Keşke hala yanımda olsa.

Ama olsun ben onu hala kalbimde hissediyorum.

6 yıl önce (Duygu 12 yaşında)

Whatsapp'a girdim ve Nur'a sesli mesaj çektim.