BÜYÜLÜ DÜNYA İki Cadının Savaşı (2. Kitap) (TAMAMLANDI)

44

"Sen asla böyle bir şeyi yapamazsın"

"Günaydın çocuklar" dedi Profesör Benan sınıfa öğrencilerinden sonra gelmişti. Elinde koca kutunun kapadığını açmasıyla kızların çığlık atması bir oldu. "Sakin olun sadece fare bunlar"

"Fare" dedi Tibet iğrenerek. Geçen seneki fareye dönüşme olayından beri hayvanlardan iğrenir hale gelmişti. "Bu derste farelerle ne yapacağız ki?"

"Bunlar fare değil" dedi Simya farelerden birini kuyruğundan havaya kaldırarak "Bunlar fareye dönüştürülmüş insan"

Herkes dönüp Simya'ya baktı. "Çok haklısın Simya'cım" dedi Profesör Benan "Bunları özellikle Ceza infaz komitesinden rica ettim. Sizin canlı varlık üstünde alıştırma yapmanız gerekiyordu. Hayvanlar üstünde çalışmanızı istemiyorum. Aslında bunu pek doğru bulmuyorum. Sonra aklıma ceza almış kişilerin üstünde alıştırma yapabileceğimiz geldi. Bu arada korkmanıza gerek yok, dönüşüm yaptıkları için sihir güçlerini kullanamıyorlar."

Simya yerde sağa sola kaçıran farelere bakınca Vera'nın ölmesini istemediğine karar verdi. Onun bir hayvana dönüşerek bir ömür acı çekmesini istiyordu. Hayvana dönüşürse aciz olacaktı. Ve onun gibi biri için aciz olmak ölmekten daha beter olurdu.

"Şimdi öğrendiklerinizi size vereceğim fareye uygulayacaksınız" dedi Profesör Benan asasıyla yerden kaldırdığı fareye bakarak. "Korkmayın sakın onlar adi birer suçlu, biz burada işkence yapmıyoruz sadece pratik yapıyoruz. Onlar gibi insanlarla karşılaşırsanız kendinizi nasıl savunacağınızı bilmelisiniz"

Profesör Benan herkese bir fare verdi ve çalışmaya başlamalarını istedi. Simya ise kenarda durmuş alıştırma yapan arkadaşlarını izliyordu. "Size bir şey sorabilir miyim profesör?"

"Elbette?" dedi Profesör Benan öğrencisine elini nasıl tutması gerektiğini göstermeye çalışarak "Dersle ilgili mi?"

"Eski eşiniz ile ilgili. Ben onu Nars adıyla biliyorum. Onun bir yılanı var. Ve ben onu da bu fareler gibi duyamıyorum" dedi Simya bildiği bir şeyi sorar gibi "Oda insandı değil mi?"

"İclal'in kocasıymış" dedi Profesör Benan Simya'nın omzuna dokunarak. Eski eşinden nefret ettiği anlaşılıyordu. Onun konusu geçince konuşma şekli bile değişiyordu. "O kadın yaşamayı hak etmiyor. Aslında çocuklarımın annesi olduğundan dolayı onun için kötü şeyler söylememem lazım. Ama o kadın kızlarıma hiç annelik etmedi. İclal kötü bir anneydi, kötü bir insandı ama bana sahip olduğum en güzel şeyleri verdi"

Profesör Benan parmağıyla iki kızını gösterdi. Simya biliyordu ki o iki kız bu adamın tüm hayatıydı. Sahip olduğu tek aileydi. Koruması gerektiği bildiği kızlarıydı. Simya öğretmeninin kızlarına sahip olduğu için şükrettiğini görünce kendisinin de sahip olduklarıyla mutlu olması gerektiğini anladı. Artık yitirdiklerine üzülmek yerine sahip olduklarına seviniyordu. Profesör Benan'ı tanıdığına seviniyordu. Sahra ve Mercan gibi arkadaşları olduğuna seviniyordu. Sahip olduğu büyük aşka, güzel dostluklara şükrediyordu.

*

Simya'da her çocuk gibi bir şeylerin altından kalkmaya çalışıyordu. Duyguları, düşünceli, istekleri, korkuları zamanla değişiyordu. Bazen bazı şeylerden ölesiye korkuyor, bazen de deli cesaretine sahip oluyordu. Yaşadığı her şey o kadar çok üstüne geliyordu ki bazen çığlık çığlığa bağırmak bazen de tamamen içine kapanmak istiyordu. Asa kazandığını öğrendiği ilk anda deli gibi korkmuştu. Yeni bir şeylerle karşılaşacaktı ve bundan korkuyordu. Okuldan çıkmamaya, sürekli koruma altında hissetmeye o kadar alışmıştı ki reşit olur olmaz kazandığı özgürlüğü onu korkutmuştu. Ama ne Vera'nın nede bir başkasının onun canını yakamayacağının farkındaydı. Gücü istenilen seviyeye ulaşmamıştı. Ve bu gücünü kullanmazsa da yükselmeyecekti. Sadece zekâsını kullanmayı ve kendisini savunmayı öğrenmeliydi. O yüzden normal derslerinden kalan zamanlarında Profesör Elena'dan yine asa dersi alıyordu. Resmen dejavu yaşarmış gibi Elena ile yine baş başa derslere giriyordu. Temel kurallardan öncesinde kendisini koruması için bazı şeyleri öğrenmişti. Saldırıya uğrarsa ne yapması gerektiğini artık biliyordu.