Ikaw Pa Rin (Completed)

FOUR

[Third Person's PoV] - (Tina's Dream will be written under of TPP)

"Bukas na ang bagong parke sa labas, p'wede na tayong maglaro!" masayang sabi ng batang Lalaki sa batang Babae na laging nakakunot ang noo.

"Ayaw mo?" malungkot na tanong batang Lalaki.

"Ayam kong bukas na 'yung parke, kagabi pa." Malungkot at naluluha-luhang sabi ng batang Babae.

"Shh, 'wag kang iiyak ah? Nasasaktan kasi ako 'pag nakikita kitang umiyak e. Tingnan mo oh? Nasasaktan 'yung kabiyak ng puso ko, kasi ikaw 'yung kabiyak ng puso ko na 'yun. Kaya 'pag umiiyak ka, nasasaktan rin ako. Kaya maging masaya ka lagi ah?" niyakap ng batang Lalaki ang batang Babae. "Tara?" tanong nito.

Ngumawa ang batang Babae, "Hindi kasi ako piyanagan e! Nagpaalam na ako kay Mama at Papa kagabi pewo 'di nila ako piyanagan. At hindi na rin kita masasamahan sa parke, sowi." Nagpunas ng luha ang anim na taong gulang na batang Babae.

"Okay lang, p'wede namang sa susunod 'di ba? Hindi ako pupunta doon hangga't 'di kita kasama. I will comfort 'you na lang instead of going to that park."

"Nagpro-promise ka ba?"

Ngumiti ang pitong taong gulang na batang Lalaki, "Since we met, I promised to myself that I will here beside you, to protect you, to comfort you when you're sad, to make you smile, to laugh when I am with you, to cheer you up, to teach you about math, to hold you, to lean on, to caress your back when you're sad, to heal your wound, to hug you, to treat you right, to know you that I am your ideal guy, to treat you that you're my princess."

"Hindi ko maintindihan kasi enghilis, pewo, sana kung nagpa-pwamis ka nga... tuparin mo, kasi malulungkot ako 'pag hindi mo 'yun tinupad. Pwamis?"

The little girl giggled when they're made a pinky promised to each other.

Pero may kasabihan na, 'wag magpro-promise sa isa't isa kung pareho kayong masaya.

The little Boy left the little Girl. And the sadest part is... after a years their paths not cross. And the fate do it to the both of them; fate.

But the question is, wouldn't fate write a new journey to the both of them? Or wouldn't fate planning to separate them to each other forever?

I woke up early in the morning, my sweats seeped. I caress my chest, and inhaled. I'd like to go back about my past but it can't. I exhaled as my tears falling... again.

"Who are you, little boy? Why are you so perplex?" I asked out of nowhere. "Bakit madalas kitang mapanaginipan?" Tumungo na ako sa banyo at naligo.

Pagkatapos ay pumunta na ako sa kusina. At dahil napaaga ako ay ako na ang nagluto. Si Ate Kara siguro ay tulog pa rin. Siya kasi ang nakatoka dito sa kusina for one week dahil day off niya ng one week.

Nagkalkal na lang ako sa ref na p'wedeng lutuin. Habang nagluluto ay narinig ko ang yabag ng paa patungo sa akin, napalingon ako at nakita ko si Ate Kara na nasa lamesa na.

"Aga mo 'ata, Gracia?" takang tanong ni Ate.

"Napangiti ako, as usual ate... ganito naman lagi ako 'pag napapanaginipan ko 'yung mga batang 'yun." Nagsandok na ako ng kanin, "Kakain ka na ba Ate? Tapos na 'to, oh."

Hindi niya pinansin ang tanong ko, "Sorry." Napatungo siya.

Nagtaka ako, "Ha?"

Hindi niya sinagot ang tanong ko, "Paki-sandok na rin ako, kakain na ako. Nakakagutom 'yang adobo mo."

Napangiti ako, "Kahit ABM ako, marunong pa rin ako magluto. Talented 'ata 'tong kapatid mo." Pagmamayabang ko.

"Mana ka kasi sa 'kin."

"No, kay Mama kaya."

"Oo na, oo na. Akina na 'yan, I'm hungry na."

"Lol, english-english ka pa Ate."

"Wow, sino dito ang madalas mag-english." Natawa kami. Saka sabay na kaming kumain. Pagkatapos ay nagtoothbrush na ako at umalis na nang bahay.

Nakita ko agad sa labas ng bahay namin si Calvin, "Woah, pa'no mo nalaman bahay ko?"

Napakamot siya ng ulo, "Dito ka kasi nanggaling sa way na 'to kaya nalaman ko bahay mo."

"Kamusta na kayo ni Jaz? Niligawan mo na ba siya?" matabang kong tanong at oo na, nagseselos na 'ko na hindi naman dapat.

"Ah... not yet. Under of examination pa."

"Ha?"

Natawa siya, "Exam-in ko pa ang characteristic niya."

"Ah..." Tanging nasabi ko.

"Sabi ni Jasmine, may pagkakapareho daw kayo." Napalingon ako sa kaniya habang naglalakad. Nasa likod ko kasi siya.

"Ah, oo."

"Like what?"

"Um, mahilig kami sa pusa, wattpad, books at pareho naming gusto ang math. 'Yun nga lang, I love math but math hates me. And I loved the persons who's loves math too. But sadly, they hate me as math do. Pero si Jasmine, siya lang 'yung taong mahilig sa math at tanggap ako."

"No, if you were studying math as much, if you were an advance learner... you can compute math as like as they do or more than they do. At kung ayaw nila sa 'yo, nandiyan naman si Jasmine," ngumiti siya sa 'kin. Si Jasmine. I smiled sadly but I was shocked when he hold my hand.

Gulat akong tumingin sa kaniya, ngumiti siya at nangigil na kinurot ang ilong ko, "I'm also here." Saka siya lumakad ulit at umuna sa 'kin.

Na-stock ako sa kinatatayuan ko. Gano'n pa rin ang posisyon ko: gulat.

I'm also here...

I'm also here...

I'm also here...

Parang sirang plaka na paulit-ulit kong naririnig kahit nasa loob ako ng clasroom habang nagpapaliwanag ang prof.

Absent ngayon si Jasmine, ewan ko kung bakit. Tinatawagan ko siya pero unattended ang phone niya. Nakakapag-alala tuloy.

Lumabas na ako at pumunta sa likod ng room. May garden kasi doon at may swing. Buti nga at napagawa 'to. Ako ang nag-suggest nito kay Jasmine. President kasi siya ng klase. Approved naman ng student at teachers. Maganda daw kasi ditong tumambay at mag-aral kasama ang nature. Peace.

Habang nakapatong ang note ko sa lap ko ay hindi ko mapigilang kagatin ang takip ng pen ko. Ganito kasi ako 'pag nagi-isip. At oo, childish. Ewan ko ba, habit e.

Nakatulala ako sa mga bulaklak na nasa harap ko habang nakikita ko sa isip ko ang picture namin na magkasama ni Calvin kanina. Kung paano niya pangigilan ang ilong ko. Kung papaano siya ngumiti sa 'kin. Iba, iba ang ngiti niya sa 'kin. Iba ang ngiti niya sa iba.