Ikaw Pa Rin (Completed)

EIGHT

Pakiramdam ko ay nangatog ang tuhod ko nang marinig ko ang tunog ng sapatos ni Harry --- papalapit.

"You used to hide my dear? Papalapit na ako..." Mabilis akong lumabas sa ilalim ng lamesa at tumakbo.

Nagulat na lang ako nang may nakapulupot na braso sa bewang ko. "Mama!" Naisigaw ko sa gulat.

"Haha, paano ba 'yan. Ako ang nanalo!"

"Hala, hindi ah! Hindi mo pa ako nahaha---," I stop.

"Continue or continue?" he said grinning.

"Ah... wala kang narinig!" Nagtakip ako ng tenga. "Bleblebleble!"

"Kiss or kiss?"

"Wala akong naririnig." I blurted out habang nakatakip pa rin ang tenga. "Harintod! Harintod! Harintod! Wala akong naririnig!"

"Shocking or shocking?" I stop.

"Eh?" hindi ko kasi ma-gets. Anong shocking?

At na-gets ko na nang halikan niya ako... sa noo. Na-shocked ako. Then suddenly I felt butterfly in my stomach. Ito na ba 'yung...?

Parang ang bilis naman? Eh?

Pinakawalan niya ako. Ilang minuto siguro akong nakatulala. Nang pinitik na niya ang ilong ko ay saka lang ako natauhan. Natawa pa siya sa reaction ko. Hindi ko na lang pinansin 'yun dahil nahagip nang mata ko ang pagtakbo ni Jasmine palabas habang... umiiyak?

Napatingin ako kay Calvin na malamig ang tingin sa amin ni Harry. Teka, ano bang nangyari? Pumunta ako sa kinaroroonan ni Calvin, "Anong ginawa mo sa kaibigan ko!?" inis kong tanong sa kaniya.

"She... she was just shocked." Parang nahihirapan pa siyang sabihin 'yun.

"Na-shock saan?" muling tanong ko.

"'Wag mo nang intindihin si Reina. All I need is you, can we talk?" ako... kailangan niya? Para sa'n?

"Si... si---,"

"Theana, let's go." Napatingin ako sa kamay ni Harry na nakahawak sa kamay ko.

I faced Calvin, "Ah, ano... aalis na kami. Ka... kailangan ko ring puntahan si Jasmine." Pagda-dahilan ko.

Aalis na sana kami ni Harry nang kinuha ni Calvin ang kaliwang kamay ko, "We need to talk, please."

Napatingin ako kay Harry. Seryoso na siya na nakatingin rin kay Calvin. "Bro, she wants to go home. Can you please let her?" He said calmly.

"No, I need to talk to her. It's about for me, for us."

"Sa atin?" nalilitong tanong ko.

Kinuha ulit ni Harry ang kamay ko sa kanan, "Let's go, Theana."

"Grace, please?" Calvin please me.

Kinalas ko ang kamay ni Harry na nakahawak sa 'kin, "It's okay Harintod, let me be."

Nangunot ang noo niya, "I'm okay." I murmured.

"But..." I patted his shoulder.

"I'm okay, don't worry." Tuluyan na akong sumama kay Calvin. Binayaran niya muna ang bill namin bago umalis. Sumakay na ako sa kotse niya.

"Saan tayo?" tanong ko.

"Peacefull place." Ni hindi manlang siya tumingin sa akin. Seryoso pa rin.

"Heaven lang naman yata ang peace e. Rest in peace! Hehe." Pagbibiro ko.

Kumunot ang noo niya, hindi manlang natawa. Okay, ako ang natawa. Ako lang. Haist. Pero, napatingin ako sa bintana habang nagda-drive si Calvin.

Ano kayang problema ni Jasmine? Is she okay? S'ympre hindi Gracia. Naku, common sense. Na-shock daw e. Ano kayang sinabi sa kaniya ni Calvin? At ano kaya ang pauusapan namin?

For us...

Para sa 'min. Two words ang tumatakbo sa isip ko habang nasa kotse niya ako. Tumigil ang sasakyan, baba na sana ako pero pinagbuksan na niya ako. Napa "wow" na lang ako sa ganda ng tanawin. Nasa isa kaming burol. At kung titingnan mula dito ang mga gusali na nagiilawan sa baba ay sobrang ganda.

Umupo ako sa may batuhan gano'n rin siya. Napahawak ako sa sarili ko na maramdaman ko ang malakas na hangin na dumampi sa balat ko. Napalingon ako kay Calvin nang ilagay niya ang doble niyang suit sa akin. "Salamat." Nahihiyang sambit ko habang inalis ang tingin sa kaniya at ibinaling na lamang sa baba ng burol.

Ilang minuto ang lumipas. Hinintay ko siyang magsalita pero wala pa rin kaya inunahan ko na siya. "Ano bang pagu-usapan natin?" tanong ko habang diretso pa rin ang tingin sa mga ilaw na galing sa mga gusali.

Ilang segundo bago siya sumagot. Pero iba ang sinagot niya sa tanong ko, "About a girl who I admire the most for a long years." Nanlamig ako, dahil iba ang pakiramdam ko. I have this strange feeling and I don't know where it is from.

Napatingin ako sa kaniya, "I know you were thinking multiple thoughts in your mind."

Napahawak ako sa noo at napakamot saka bumaling sa harap ang tingin, "Ah... ang weird mo lang. Dapat kay Jasmine mo 'to sasabihin o kaya sa taong ka-close mo? Pero sa akin, bakit? Mukhang personal pa naman ang pagu-usapan."

"I need you." I stop. He what? He need me? Eh? What a weird person.

Huminga ako ng malalim, "Okay."

Ilang minuto ulit ang lumipas bago siya magsalita. Grabe aabutin yata kami ng bukas dito. Malapit nang mangalay ang p'wet ko. "You know? I have a childhood friend. She's too innocent, and I like her for being that..."

He continued, "I was six year-old and she was 5 year-old that time. We were together. Lagi kaming magkasama. We're bestfriend. And she thought that I treat her like a bestfriend. But hell no, I treat her like my princess because I like her. I have a crush on her."