Ikaw Pa Rin (Completed)

EPILOGUE

7 months later...

"Calvin bilisan mo, aabutin ako dito!" Sigaw ko saka napapikit ng mariin at huminga ng malalim.

"Hold on okay? You can do it." He said after looking at me.

Halatang naga-alala siya at kabado. Napahilot ako sa tiyan ko, "'Baby, 'wag kang excited."

"Ugh!" Naisigaw ko na lang nang maramdaman kong may tubig na lumabas. Pumikit ako.

Napabaling sa 'kin si Calvin, "Shit, shit! Are you okay!?"

Minulat ko ang mata ko saka tumingin sa kaniya, "I'm o... okay. Just go on, Cal... Calvin! Sa harap!!!" Halos malimutan ko nang huminga nang makita kong may truck na sobrang bilis na pagewang-gewang papunta sa 'min.

"Oh, fvck!" Mabilis niyang ikinanan ang kotse saka ako niyakap.

Before I close my eyes, he whispered, "Please... take care of our ba... baby. I'm so sorry, wife. I will always love you."

Hinang-hina akong tumayo sa hospital bed, inalis ko ang mga nakakabit sa 'kin. I kissed our baby on his forehead before I left my room.

Pumunta ako sa nurse station saka tinanong kung may pasyenteng Calvin. Pinapanalangin ko na sana wala. Pero sumagot ang nurse, "Room 625 Ma'am."

That room.

Doon kami kinasal.

Naalala kong lahat.

I missed that room, but I don't want to enter it.

But what if... he just surprising me?

I grinned. Calvin, you are a fond of surprising huh?

When I was walking in the hallway. I don't know but... every step that I made, pabigat ng pabigat. Hindi ko na lang namalayan na naiyak na ako.

Lakad-takbo ulit ang ginawa ko.

I love you, Calvin.

I enter the door while my eyes was closed. Inaasahan ko na tahimik ang madadatnan ko pero hindi. I heard a ping from the machine. I opened my eyes as I catched the person who is lying in the bed.

Nandoon ang Doctor at mga nurse na nakapalibot sa kaniya. "09: 42 pm, July 06, 2016." The Doctor said as the nurse wrote it down.

"No..." I muttered.

"No, please." I told the Doctor. Dahan-dahan ng mga nurse na niligpit ang kanilang mga ginamit. Saka lumapit sa 'kin sa may pinto.

"Are you the family of the patient? We're sorry... we tried our best."

Hinarangan ko sila, "No! Go on! Please, I'm begging you," Lumuhod ako, "Save him." I cried out loud.

"We're sorry Miss, wala na kaming magagawa." Saka umalis ang Doctor kasama ang ibang nurses.

May tatlong tumakblob ng kumot kay Calvin, "No! You can't do that! Hindi pa siya patay!" May pumunta sa aking dalawang nurse.

"Sorry Miss pero hindi ka p'wede dito." Hinawakan nila ako sa braso ko.

Nakita ko na lang na inilagay na nila si Calvin sa stretcher. "No!" Nagpumiglas ako. Pero sadyang malakas itong nakahawak sa 'kin.

Inilabas na nila si Calvin, "Saan nila siya dadalhin!?" binuhos ko na ang lakas ko sa pagpupumiglas.

Mabilis akong lumabas at sinundan sila, "Anong gagawin niyo sa kaniya!?"

"Ma'am dadalhin na po namin sa morgue."