Ikaw Pa Rin (Completed)

THREE

I came approached his and faced him, "Teka, hindi dapat sa 'kin e. Dapat patunayan mo 'yan sa taong gusto mo. Teka, may binabalakan ka bang ligawan? Tapos teka ulit, kung manliligaw ka nga... is this your first time?" I asked surprisingly.

Napakamot siya, "Um, parang gano'n na nga."

I suddenly laughed hard and get my bag on him, "Torpe, haha! Grabe ka, haha. Kung ako ang liligawan mo, hindi kita sasagutin. Ang inosente mo e! Joke. Pero kung may babae kang planong ligawan, 'wag kang padalos-dalos. I mean, isipin mo muna ang gusto niya, 'yung ayaw niya, 'yung ugali niya, kilalanin mo muna ang pagkatao niya bago mo siya ligawan kasi 'pag 'di mo alam ang ugali nung babae may possibility na hindi ka niya sasagutin."

Napatango-tango siya na parang nakarinig ng magandang ideya, nagulat na lang ako nang yakapin niya ako, "Thank you, Grace."

I patted her back thrice, "Um, kung gusto mong magpatulong free akong tumulong pero sana close ko 'yung babae ah?"

He laughed slightly, "Parang ikaw," then he smiled at me and took a wink.

My heart beat is double faster as it does. Bakit kaya?

"I'll do it, later." Instead of smiling I just frowned at him and I don't know why. I frowning at him even he doesn't gaze at me even a little bit.

"Um, what's your friend's name?" tanong niya.

"Jasmine," sambit ko.

"Jasmine?" He looked at me with his curious face. Naghihintay kung ano ang surname.

"Jasmine Reina Jeralfa." He smiled at me simply.

"Beautiful name as she does." Nakatingin siya sa ulap habang nakangiti at pakiramdam ko ay paulit-ulit niya pang binabanggit ang pangalan ni Jasmine.

Tumango-tango ako, "Yeap, she's ideal girl. Her kindness, her looks, her smile, her characteristics, her confidence, her talents. Kaya marami siyang secret admirers e."

Tumawa siya, "I will punch the face of the assholes who'll made her cry." Kahit pabulong ay narinig ko ang sinabi niya.

Hinarang ko siya nang nasa gate na kami, "Tapatin mo nga ako, si Jasmine ba ang babaeng gusto mo sa section namin kaya ka lumipat?"

Lumunok siya at pinagpawisan, parang nagi-isip pa ng sasabihin, "Sagot!" Sigaw ko.

Nagulantang siya, "Oo!"

Matapos iyon ay tumalikod ako at umuna sa kaniya, hindi ko alam sa sarili ko pero sobrang inis ko sa kaniya.

"Oh, by the way class, y'all will have had a vacant class later. We teachers, having a meeting until 5 pm. So you should do your assignments or whatever is that." Huling sinabi ng Prof namin bago lumabas ng klase.

Nga pala, lumipat ng seat si Calvin at lumapit kay Jasmine. Pansin ko na naging close agad 'yung dalawa. Kaya nga hanggang sa lunch namin ay panay ang istorya ni Jasmine at natatawa naman itong si Calvin.

Ako ay ngumunguya lang. Iba ang pakiramdam ko, I feel so awkward right now.

"'Di ba nga Tina?" natatawang tanong sa 'kin ni Jaz.

Tumango at ngumiti ako at kahit hindi ko naintindihan, "Haha. Okay, will you give us an example? Wouldn't you?" tanong ni Calvin kahit 'di ko ma-gets kung anong example ba 'yun.

"Ha? About what?" taka kong tanong.

"Nalipad," natatawang sabi ni Jaz.

"Ang isip." Calvin continued, and then suddenly they looked at each other and laughed as they're caressing their maw.

After of our lunched, we had continued our requirements na kailangang tapusin. At tulad ng first impression ko kay Calvin ay matalino nga siya. Pero ako bobo ako sa math. Tapos magaling rin sa math si Jaz kaya ayon sila ang nagkasundo sa pagk'we-k'wenta. Ako naman nakatingin-tingin lang sa pad habang nahihilo-hilo sa mga numbers.

Mas'werte rin pala ako sa dalawang 'to kasi 'pag pinagsama ang utak nila more power ako. Okay na okay kopyahan, haha. Napahalumbaba ako, pero bakit gano'n? Ayaw ko silang makitang gano'ng ka-close.

Maybe, because... I was just jealous dahil kaibigan ko si Jasmine at dapat nasa akin ang atensiyon niya 'di ba? Tama, tama. Tumango-tango ako.

Nakapikit na ako ngayon sa higaan ko sa k'warto. Pero kahit anong pilit ko... nakikita ko ang nakangiti na mukha ni Calvin.

Pumikit ako... nag-flash naman ang picture ni Jaz at Calvin sa vision ko. At hindi ako mapakali kaya binuksan ko ang ilaw ng k'warto ko at pinatay ang lamp shade. "Sheyt, ba't 'di ako makatulog?" tanong ko sa sarili ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang facebook saka humiga. Habang nagi-scroll sa facebook site ay pumunta ako sa messages request.

As usual madaming messages req. at puro lalaki. Habang nagde-delete ay may isang pangalan ang pumukaw ng atensiyon ko.

Calvin Renzon Ventre

Ini-accept ko ang message niya sa 'kin. Nag-waved lang siya. I waved back at him.

I tap the name of him. Hindi ko alam kung bakit pero in-stalk ko siya. I accepted his friend request.

Bihira siyang mag-post at ang pictures ay puro private. Nag-scroll down ako sa timeline niya pero puro verses ang naka-post. I was about to press the back button but his post got my attention.

You might not be with me, but you are always in my mind. The way you walk, fight, smile and cry, is all am dying to see. I miss you, you are my life.

"Sino naman kaya 'yung babaeng 'yun?" tanong ko habang malungkot na pinindot ang back button. "Sobrang s'werte niya... how I wish na sana, ako na lang sana 'yun." My tears fell down.

"Calvin, can I call you mine? Even you're not mine?"

I couldn't blame myself, you're my ideal guy even we had spent within two days. I saw my second love. I saw him, and its you. Love hits me and suddenly... within two days I fell inlove. I fell inlove with you. Could I blame myself? Couldn't I?