Ikaw Pa Rin (Completed)

SIX

"Ah, basta! 'Di pa rin kita mapapatawad!" May naisip akong ideya.

"Hm, what to do?" takang tanong niya.

"Bahala ka." Kunyari ay galit pa rin ako. Sinilip ko siya sa kabilang mata ko.

"Favor?" pakiramdam ko ay lumaki 'yung tainga ko sa ine-expect ko nang itatanong niya. Wala e, magaling ako sa instinct. Siguro... talent na 'yun? Lol.

"Be my fake suitor for umm... one week!" kahit nahihiya ay tinaasan ko na ang confidence ko.

"Um, okay?" nawirduhan siya siguro sa sinabi ko. At doon ay pinaliwanag ko sa kaniya kung bakit at kung ano ang gagawin niya. Sinabi kong pagkatapos nun ay mapapatawad ko na siya at p'wede rin siya sa 'king humingi ng favor. Nakipag-deal na siya sa akin.

Pagkatapos nun ay hindi na ako nagpahatid sa kaniya sa bahay. Hanggang terminal lang. Pagkarating sa bahay ay dinahilan ko na lang na nauntog ako ng slight.

At saka naka-shirt at jogging pants ako nung umalis. May dala akong pera at doon na lang ako magpapaayos sa salon at doon na lang din magbibihis. Kaso... ewan ko lang kung bagay ba sa 'kin 'yung damit na napili ko. Regalo 'to sa 'kin ni Ate nung 21th birthday ko. At hindi ko pa rin nasusuot hanggang ngayon.

Lakad lamang ako hanggang sa terminal. Dito ako susunduin ni... "Sheyt, ano nga bang pangalan nun ni Kuya?" nakagat ko ang dulo ng kuko ko. "Patay 'di ko naitanong. Pero okay lang."

May humintong mamahaling kotse sa harap ko. Bumukas ang bintana nito at nakangiting mukha ni Kuya ang bumungad sa 'kin, "Tara?" Dali-dali akong umikot papunta sa pinto ng sasakyan niya. Bubuksan ko na sana ang pinto pero naunahan niya ako. Hindi ko agad namalayan na nakababa na agad siya ng sasakyan.

"Thank you." Ngumiti ako sa kaniya at pumasok na. Sinara na niya ang pinto saka umikot ulit at sumakay na.

"Saang restaurant daw?" lumingon siya sa akin.

"Sa Harry V Restaurant daw. Alam mo 'yun? 'Yung mamahaling restaurant daw 'yun dito e." medyo gulat siyang tumingin sa akin at natawa.

"Restaurant namin 'yan ng family ko e. Haha, kung alam ko lang. VIP ba?" Tumango-tango ako sa tanong niya at medyo gulat dahil kanila pala 'yung restaurant. Yaman.

Pero mayaman rin naman 'yung si Calvin kaya paniguradong VIP.

Ilang minuto ang lumipas nang tinanong ko sa kaniya ang pangalan niya, "Harry Villegas."

Ilang minuto an lumipas nang saka ko lang marealise na sa kaniya pala pinangalan ang restaurant. Harry V. At Harry Villegas.

"Pinsan ko si Yuan Villegas kung kilala mo." Umiling ako.

"Hm, 'yung isa sa member ng Green Fire?" Umiling ulit ako.

"Hindi mo sila kilala?" takang tanong niya.

"Hindi e. Sino ba 'yun?"

Tumawa siya, "You're so unique." Saka siya umiling-iling.

"Baka exotic, hehe. Joke. Pero maiba, sino bang Yuan Villegas 'yun?"

Umiling-iling siya saka ngumiti. Tumingin na lang ako sa labas ng bintana habang nagiisip-isip. Grabe, hindi ko alam na ang taong nakatama ng bola sa 'kin which is siya na ang magpapanggap bilang suitor ko. Hay, sana maging okay rin ang lahat. Siguro... kailangan ko na talagang kalimutan si Calvin kasi hindi talaga 'to tama.

Pareho kami ng gusto ni Jasmine. Ako ang magpaparaya dahil sa simula pa lang naman, siya na ang gusto ni Calvin... hindi ako. Sa simula pa lang naman... alam kong talo na ako.

We stopped at the Salon. Harry's sat down on one of the benches. The staffs escort me on the seat infront of the large mirror. I just sat down and started to positioned myself.

They started to settling myself. May nagaayos ng buhok, may nagaayos sa paa at kamay, meron rin sa mukha. After an hour ago they gave me a dress. It was a long red and black gown.

Itinaboy nila ako sa fitting room at ipinasuot na. Hindi nila pinasuot sa 'kin ang dress na dala ko dahil hindi naman daw 'yun pang-date. Pang-simba daw 'yun.

Ewan ko sa kanila mas marunong pa sila sa 'kin. Pero dahil mabait ako ay sumunod na lang ako. Sabi nga nila, matuto kang makinig ng complement ng iba 'wag lang puro galing sa sarili mo.

I found myself staring at the boundary. Staring at them. Seeing them laughing at each other is actually giving me a hurtful feeling. My heart is crushing into a tiny pieces... crushing as if there is no tomorrow. But... I think, seeing them everyday like that is giving me literally a hurt feeling everyday.

Napansin yata ni Harry ang reaction ko... alam niya kasi ang sitwasyon ko. I said it to him, remember? He anchored my arm on his arm and we walk towards them.

"Wah! Ang ganda ng bestfriend ko!" I felt guilt everytime I saw Jasmine. Feeling ko sobrang mangaagaw ako. Nagkakagusto ako sa taong gusto rin ng kaibigan ko.

When I'm with Jasmine, I used to avoid her. I felt guilt seeing her eyes on how she admire Calvin. When she talking to me about Calvin, I just... felt guilt. So, in these past few days I used to avoid her.

Ngumiti na lang ako sa kaniya. And yes, my smile is just a fake one. Nasasaktan ako. Kaya hindi galing sa puso ang ngiti ko ngayon.  At alam kong pansin 'yun ni Jasmine. Sa tagal na naming magkaibigan? She really know me, more than Ate. But I know myself too, as much as they know on me. And I know her too... but not that much.

Tumayo sila Jasmine at niyakap ako. Yayakap rin sana sa akin si Calvin, pero tumango na lamang ako. Inunahan ko na siya. My eyes caught the tension between Harry and Calvin, I don't know why. Kanina, nung papunta kami ni Harry sa table nila. Napansin kong natigilan si Calvin nung nakita si Harry. And maybe, they know each other?

Nagkamay sila siguro... hindi lang ako ang nakapansin pati na rin si Jasmine. Parehong mahigpit ang hawak ng kamay nila sa isa't isa.

"Umm... the both of you, are you okay?" naputol na lang ang tinginan nila sa isa't isa nang magsalita si Jasmine in a curious way.

Harry laughed na sinundan naman ni Calvin, "Yeah, we're okay. Actually, he's my old friend." Harry said while looking at Calvin.

"Woah, nice." Nangingiting sambit ni Jaz. Iiisod ko na sana ang bangko pero naunahan ako ni Harry. Siya na ang nagisod ng bangko para sa 'kin. They sat down after me. Calvin made a first moved like Harry did.

"Nice to meet you, bro. Ikaw pala 'yung suitor ni Grace. What a coincidence nga naman." Hindi maitago ang saya sa mukha ni Calvin. Okay.

May dumating na waiter. May wine na dala, sunod ay light foods. May dumating rin na nagvio-violin. I just listened on the violin' sound as I watching the three. They're laughing with each other's statement.

Hindi naman ako nabo-bored kasi nasisiyahan akong kainin 'yung mga pagkain na nakahain. Ewan ko kung anong tawag rito, hindi naman ako mayaman na pabalik-balik dito katulad nila na siguro memorya na lahat ng pagkain sa restaurant na 'to. Sarap na sarap ako sa pagkain habang na-awkwardan kay Jasmine at Calvin.