come whatever it is | na jaemin ✓

| 1 |

Bugün de JaeMin'i düşünmekle geçmişti günüm.Aslına bakarsanız her günüm JaeMin'i düşünmekle geçiyordu.Küçüklüğümden beri ondan hoşlanıyordum...

3 Haziran 2005

Bahçeye çıkmak için annemden izin almış ve en sevdiğim peluş ayıcığımı alıp bahçeye çıkmıştım.Arka bahçemiz çok ıssızdı ve beni korkutuyordu aksine ön bahçemiz ise bir sahil ve yola bakıyordu.

Çoğunlukla dışarı çıkmadan önce annem yola çıkmamam ve tek başıma sahile gitmemem konusunda beni uyarıyordu.

Sağımızda ki evde bir teyze ve bir amca oturuyordu.Hiç çocukları yoktu ve bu benim için çok sıkıcıydı;çünkü solumuzda ki ev boştu ve onlar dışında görüştüğümüz pek insan yoktu.

Şuana kadar hiç arkadaşım olmamıştı ve bu beni üzüyordu.Çünkü daha 5 yaşındaydım ve hayat çok sıkıcıydı.

Bahçenin ortasına oturmuş yoldan geçen arabaları sayıyordum.
"1,2,3,5...Ayy!Yanlış oldu!1,2,3,4,6,5...Beş mi önceydi altı mı?"

O sırada solumuzda ki evin önüne koccaman bir araba durdu.O kadar büyüktü ki gözlerim ve ağzım açık kalmıştı.
"Omooo!" Büyüklerimin verdiği tepkiyi verdikten sonra ellerimi ağzıma götürüp kendi kendime kıkırdadım.

İyi,hoşta bu araba neden buraya geldi şimdi?Yoksa birileri mi taşınıyor?Tanrım nolur benimle yaşıt bir çocuk taşınsın,amen!

Koşarak peluş ayımı alıp içeri girdim.
"Anneee!Anneee!Anne." derin nefes alıp vererek annemin önünde durmuştum.Annem benim boyuma gelicek şekilde dizlerinin üstüne çökmüştü.
"Tamam,sakin ol BongCha." Nefes alış verişim düzeldikten sonra
"Şimdi söyle tatlım." dedi düz olan saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırarak.
"Annee!Var ya,hani şu bizim yanımızda ki ev boştu ya,o evin önünde koccaman bir araba durdu!Şu,bizim taşınırken bu eve gelen o koccaman arabanın aynısıydı!" Annem bu kadar heyecanlı heyecanlı anlattığım her cümlenin sonunda 'Yaaa!' 'Öyle mi!' gibi tepkiler veriyordu.Yanaklarımı iki avucunun içine alarak
"Belki o taşınan ailenin seninle aynı yaşta olan bir çocuğu vardır BongCha,Huh?İster misin,senin yaşında bir çocuğun yanımıza taşınmasını?"
"Eveeeeeet!" Heyecanla söyleyip annemin elinden tuttum.
"Hadi,gidip bakalım anne!" Annem küçük bir kahkaha atıp ayağa kalktı.
"Tatlım şuan sadece eşyaları geliyor,kendileri değil.Bir kaç gün sonra onlar tamamen taşındıklarında kek götürerek tanışırız,tamam mı birtanem?Huh?"
"Peki anne..." diyerek elini bırakıp terliklerimi yere sürte sürte odama çıktım.

-

Gözlerimi açıp elimin tersi ile ovuşturdum ve o sırada aklıma sol eve taşınanlarla bugün tanışmaya gideceğimiz geldi.Hemen yatağımdan fırlayıp üzerime yazlık elbiselerimden birini giyindim.Yanıma peluş ayıcığımı alıp merdivenlerden koşarak aşağı indim.Mutfağa girip hemen sandalyeme oturup ayıcığımı da yanıma oturttum.Annem önüme pankekleri koyup
"Bakıyorum da bugün erkencisin?" Ağzıma tıktığım pankekler ile konuştum.
"Ovot onno,çonko bogon..." Yutkunup devam ettim
"...yanımızda ki eve tanışmaya gidicez."
"Hmm..." dedi annem ve tekrar tezgaha döndü.

Yemeğim bittikten sonra annemi,gitmek için çekiştirecektim ki babam arkamdan sarılıp gıdıklamaya başladı.
"Günaydın benim tatlı kızıma!"
"Yha!Baba,hahahahahah..." En sonunda beni yere indirip annemin yanına gitti.Annemin yanağından öpüp
"Günaydın!"
"Günaydın!"
"Hey!Öpüşmenizi sonra yapabilirsiniz,bugün çok önemli bir işimiz var!" Babam anneme kaşlarını çatarak baktığında annem gülümseyerek
"Yanımızda ki eve yeni birileri taşındı ya,bugün onlara hoşgeldin gidicez ve BongCha da kendi yaşıtı olup olmadığını çok merak ediyor."
"Ha yani tüm bu heyecan bu yüzden."
"Evet." dedim ayağımın ucu ile yere yuvarlak çizerek.
"O zaman size iyi eğlenceler,ben çıkıyorum." diyerek metal,parlak yüzeyli yemek kabını alıp annemi öptükten sonra beni de öpüp evden çıktı.