Bahar
Gözlerimi açtığımda o şerefsizin bir mekanında olduğumu anladım. Ellerim bağlı olduğu için çırpındıkça canımı yakıyordu. O şeref yoksunu babam bu kadar borç almasaydı bunlar başıma gelmeyebilirdi. Oda çok sessiz olduğu için nefesimi duyuyordum.
Ama etrafımda benden başka bir nefes sesi daha vardı. Gözlerimi etrafımda gezdirirken diğer köşede elleri, ayakları ve ağzı bağlı bir kadın oturuyordu. Tam seçilmiyordu ama gözleri mavi gibiydi. Saçları kumral, tatlı küçük bir kızdı.
Ona bakarken aklıma ablam geldi. Kim bilir ne kadar endişelenmiştir diye düşündüm. Onunla ne kadar tartışsamda o benim ablamdı. Ailemden tek kalan kişi.
Kapı sert bir şekilde açıldı. Elinde silah bir adam girdi. Gözlerim ışığa alışana kadar adam yanıma çöktü. Ellerimi çözdü. Göz göze geldiğimizde nutkum tutuldu. En sevdiğim renk. Mavi...
Birbirimize kitlendik birkaç dakika. Eğer diğer adamlar gelmeseydi öylece kalabilirdik bütün gün. İçeri ona benzeyen bir adam daha girdi. Bizim gözlerimizde ona döndü. O bizi umursamadan yanımdaki kumral kıza yöneldi. Ellerini çözmeye başladı. Bense hiçbirşey anlamamıştım. Olayları anlamaya çalışırken dalmışım.
Kolumdaki elle irkildim. Gözlerim elin sahibine döndü. Ve bir an hiç konuşmayacak galiba dediğim adam konuşmaya başladı.
"Korkma, bizden sana zarar gelmez."Eliyle kapıyı gösterdi.
"Hadi çıkalım şuradan"Dediklerine kafa sallamakla yetindim.
Vücudum yorgunluktan konuşmayı reddediyordu. Yavaşça o binadan çıktık. Güneş batmak üzereydi. Demek ki akşam olmuştu. Ve ben dün geceden beri uyuyordum. Bizim arkamızdan diğer sarışın çocukla beraber kucağında kumral kız çıktı. Yanımdaki mavi gözlü adama dönüp cebinden telefon çıkardı. Telefonda rakamları tuşladıktan sınra kulağına götürdü.
"Alo Fethi. Bu depo temiz çıktı, siz ne yaptınız? Tamam bizim mekana geçin geliyoruz" diyip telefonu kapattı. Bana dönüp gözlerime kitlendi yine.
"Ben Yavuz" Elini uzattı. Gözlerim eline kaydı. Tanışmak istiyordu. Ama ben bi o kadar yorgundum. Güçlükle elimi kaldırıp tuttum elini.
"B-bende Bahar" Yüzünde hafif bir gülümseme oldu. Eliyle arabayı gösterdi.
"İzin verirsen seni evine kadar bırakayım. Zaten burda başka çaren yok gibi" Hafifçe güldüm. O da benle güldü.
"Teşekkür ederim" Arbaya doğru adımladım. Yavuz ise arkadaki adama kaş göz yapıyordu. Tabş karşısındaki anlamayınca oflayıp konuşmak zorunda kaldı.
"Ben Bahar'ı evine bırakıp bizim mekana geçiçem. Sende Su'yu al evine bırak etrafa iki adama bırak ne olur ne olmaz." adam gözüyle onaylayıp arabaya bindi, çalıştırıp uzaklaştı. Bizde arabaya binip bir yola saptık. Başımı cama yaslayıp dünki olayın etkisinden çıkmaya çalışıhordum. Düşünclerimi Yavuz'un sesi böldü.
"Sevgilini mi düşüyorsun?"
___________
Evvet gençler ilk hikayem olduğu için elime yüzüme bulaştırmaktan korkuyorum. Yazım hataları varsa affola. Gecenin 01:00 aklıma gelince sözümü tutmamaış gibi olmamak için yazayım dedim.
Yeni bölümler hafta da bir gün -> Çarşamba günleri yayınlanacak.
Bol bol yorum ve vote eksik etmeyinn!!!! :)))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuza dek
RomanceSıradan, macerasız bir hayatı olan kız ve tam aksine anormal aksiyonlu mafya babası bir adam. Tesadüf bir kaçırılma vakasında tanışmaları ve ilk görüşte aşk💙 Tabi bu aşkın önündeki engelleri unutmayalım. Ama bu tutkulu aşk hiçbirine takılmadı, hep...
