Sonsuza dek

BY:2*

Yazardan 

Genç kadın kafasını adama çevirdi. Gelen ani soruyla hafif afalladı. Hemen kendine dönüp cevapladı. 

"Pardonda bunun sizn için ne önemi var?"

"Merak diyelim. Var mı yok mu?"

"Yok, yani birkaç hafta önce bitti."

"Tam olarak nerde oturuyosun?"

"Ya hayırdır sen niye soruyosun bunları? Sapık mısın acaba?"

"Ne alakası var? Evine bırakıcam dedim ya, adresi bilmeden nasıl götürmemi planlıyorsun?"

"He pardon,  ...... Mahallesi. Geldik az kaldı." 

Genç adam, kızın orada ne işi olduğunu merak ediyordu. Açık sözlülüğünü kullanarak sordu. 

"Ne işin vardı o lavuğun deposunda?"

Genç kız ters ters baktı adama. 

"Kaçırdı beni, yoksa ne işim olucak o şerefsizle."

"Ne istiyordu senden?" 

"Ailevi mevzu, hiç açmasak?"

"Peki nasıl istersen."

Yol boyunca sessizlik hakim sürdü. Binanın önüne geldiklerinde ikiside birbirine baktı. 

"Ben teşekkür ederim. Kurtardığınız için, ayrıca buraya kadar getirdiğin için."

"Ne demek, zaten tesadüf üzeri kurtardık seni. Biz normalde arkadaşımızın kardeşini arıyorduk. Yanındaki kız, Su."

"Şanslıymışım o zaman. Neyse ben içeri geçeyim ablam merak etmiştir." 

Kapının kulpuna koydu elini Bahar, tam açıcakken Yavuz'un sesine döndü.

"Bahar, şey telefon numaramı vereyim. Bir sıkıntı olursa ararsın. Yani bir kaçırılma söz konusu olursa, anlarsan."

"Merak etme çok sık kaçırılmıyorum. Zaten o şerefsizle hiçbir bağlantım yok. Babamdan dolayı tanışıyoruz." 

"Olsun. Belki bir yardıma ihtiyacın olursa ararsın, lütfen."

"Peki, tamam." 

Telefonunu çıkarıp Yavuz'un söylediği numarayı kaydetti. O da numarsını Yavuz'a verdi. 

"Tamam görüşürüz." 

"Görüşürüz" 

...........

Yavuz'dan

Bahar'ı evine bıraktıktan sonra buraya yakın olan mekanımıza geçtim. Herkes kapıda oturmuş sigarasını tüttürüyordu. Mücahit hariç.

"Aga yine bulamamışsınız şu pezevengi." 

"Hiç sorma dayıoğlu neyseki Su ordaydı. Yanında da bir kız vardı. Bahar'dı galiba. Sahi abi o kimdi ya?"

"O şerefsiz kaçırmış kızı, galiba babasının ona borcu vardı. Yani Bahar öyle dedi. Babasından dolayı tanışıyorlarmış"

"Vay pezevenge bak hele, borç işini kızdan mı çıkarıcaktı acaba?"

"Bilmiyorum Keşanlı, Fethi bi bilgi varmı o kancıktan?"

"Hayır, şuanlık yok. Bizimkiler mekanlarını basıyorlar, eninde sonunda bulucaz onu." 

"İnşallah kardeşim. Neyse ben çok yorgunum, eve geçiyorum. Birşey olursa ararsınız." 

"Tamam abi ararız. Ateş sende git istiyosan, sende yorulmuşsundur."

"Valla yorgunluktan düşüp bayılıcam dayıoğlu, Yavuz benide bekle."

"Kendi arabanla gel lan, o kadar aldırttın bana pezevenk."

"Valla çok yorgunum Yavuz, araba burda kalsın. Yarın dönerken alırım. Sürücek mechal yok valla üstümde." 

"Ateş, kardeşim, arabanın alındığı yere dönmesini istemiyorsan bin arabana! Benim arabam seni taşımak zorunda mı lan!?"

"Yok be Yavuzcum, ben kendi arabamla geleyim sana zahmet olmasın. Hem benimki daha hızlı beş dakikaya evde olurum, seninki çok yavaş ya uykum geliyor valla"

"Ateş gevezeliği bırak bin şu arabana! İndirme beni aşağı."

"Tamam be senide kızdırmaya gelmiyor!"

"Ateş!"

"Beyler ben kaçtım. Sabah erkenden uyandırmayın ağzınıza sıçarım valla. Uykumu bölmeyin. Sonra ortada zombi gibi geziyorum. Çapkınlıkta yapamıyorum anasını satayım."

"Aga sen alarmı kur saat 8'e."

"Sabahın köründe!?"

"Ateş!! Lan pezevenk bin lan arabaya!!" 

" Geldim abi ya, sende ne bağırıyosun!"

O kadar bağırmamın üzerine beyfendi sonunda arabasına bindi. O arkada ben önde eve sürdük. Ta kii yolun ortasında yatan kadını görene kadar...

____(501 kelime)______

Evet yeni bölüm geldi. Yazım hataları varsa affedin. Biraz aceleye geldi. Kusura bakmayın. Yeni bölümde görüşürüz...

Bol bol yorum ve votelerinizi eksik etmetin canlar😘😘

İnst-@gozde_kls