Ömrümün Baharı (Tamamlandı)

5. Bölüm- Ben Hamileyim ❤️

*Venedik benim hayalimdi gidemiyorum çiftimi göndereyim dedim. :)
İzmir'i de cok severim. :)

       

Bahar eve geldi Yavuz Televizyonun karşısında uyuya kalmıştı. Bahar yanına yaklaşıp alnına bir öpücük kondurdu. Yavuz irkilerek doğruldu.

Bahar: Korkma canım, benim.

Yavuz: ne zaman geldin nerede kaldın?

Bahar: yeni geldim işim biraz uzadı. Hem sana bir sürprizim var.

Yavuz: sürpriz mi? Ne sürprizi?

Bahar:Yavuz sürpriz dedim ya akşamı bekleyeceksin.

Yavuz: İyi bakalım. Saat kaç oldu benim babamla görüşmem lazım.

Bahar: 11. 45 canım.

Yavuz: iyi daha 1 saatim var. Bahar'ın kolundan çekip gel bakayım özledim kokunu  İçime çekeyim biraz.
Bahar başını Yavuz'un göğsüne koyup akşam haberi nasıl vereceğini düşünmeye başladı. Öyle sarılırken dakikalar su gibi geçmişti.

Yavuz: canım ben artık çıkayım gecikmeyeyim. Erken dönmeye çalışırım.

Bahar Cevap vermeyince Bahar'ın kolunu hafifçe sarsıp
-Uyudun mu canım?

Bahar: Ha yok dalmışım. Bir şey mi dedin?

Yavuz: çıkıyorum ben onu söyledim.

Bahar Yavuz'un göğsünden kalktı. Yüz yüze gelmişlerdi.

Yavuz:  iyi misin neyin var? Hala miden mi bulanıyor?

Bahar: Ha yok bir şeyi düşünüyordum o yüzden yoksa iyiyim.

Yavuz İyi tamam yorma kendini ben birkaç saate dönerim.

***

Yavuz Hamit'in yanına gelmişti sarıldılar.

Yavuz:  baba nasılsın?

Hamit: iyiyim aslanım. Sen nasılsın Bahar nasıl?

Yavuz: iyiyiz baba.

  Hamit: Bahar'la aranız nasıl sorunları çözdünüz değil mi?

  Yavuz: yani iyi gibi baba İzmir'e taşındığımız dan beri bir sorun yok aramızda.

   Hamit: İyi oğlum. Benim tek dileğim sizin iyi olmanız. Bahar'a  da hak ver çok zor şeyler yaşadı; önce ölümden döndü sonra yeni bir kimlikle hayatına başka bir ülkede devam etmek zorunda kaldı onun için de zor 3 ay Venedik'te, 2 ay İzmir'de haliyle kızın düzeni şaştı, annesinden arkadaşlarından uzaklaştı. Üstelik arkadaşları hepsi onu öldü biliyor. Bahar da onlara yaşattığı acının yükünü taşıyor.

Yavuz: Tabii ki ona hak veriyorum baba ama benim için de zor mesleğimi kaybettim Vatanıma hizmet edemiyorum, üstelik az kalsın Bahar'ı kaybediyordum. Ben bahar için dik durmaya çalışıyorum. Zaten ondan başka bir şeyim kalmadı.

Hamit Yavuz'un omuzunu sıvazlayıp:  "zaman lazım oğlum. Ben her şeyi düzelteceğim söz. Üstelik Erdem de sizin  çabalıyor."

***

Akşam olmuştu. Yavuz eve geldiğinde ışıklar kapalı Bahar'ı şık bir masanın başında dururken buldu. Masada yemekler, mumlar ve gül yaprakları duruyordu. Yavuz masaya şöyle bir baktıktan sonra Bahar'a döndü o kadar güzel görünüyordu ki Yavuz bir süre ne diyeceğini bilemeden öylece baktı.

Bahar dizlerinde biten, ince askılı, derin  yırtmaçlı, vücuduna oturan kırmızı bir elbise giymişti.

Yavuz kendine gelince Bahar'ın yanına yürüdü