Έρωτας από το πρώτο τραγούδι...

~10~

Καθίσαμε στο τραπέζι και ένας ελκυστικός άντρας μας άφησε δυο καταλόγους για να διαλέξουμε το γεύμα μας.
Ο Alex κοίταζε τον κατάλογο και εγώ τα είχα χάσει...πρωτή φορά έρχομαι σε ένα τόσο όμορφο και πολυτελές εστιατόριο.

-Σου αρέσει?
Με ρώτησε και μου χάρισε ένα ευχάριστο βλέμα.

-Πολύ!
Είπα και εγώ ευπρόσδεκτα.

-Χαίρομαι
Αχχ και χαμογέλασε έντονα. Φάνηκαν τα λακάκια του.

Χάθηκα στο γλυκό του χαμόγελο και απλά του ανταπόδοσα.

-Αποφάσισες τι θα πάρεις?

-Ο-οχι...δεν ξέρω...

-Και ούτε χρειάζεται να αποφασίσεις.

-Γιατί?

-Θα δείς μικρούλα
Είπε και μου έκλεισε το μάτι....ΝΑΙ ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ.
ΟΜΓ....ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ...ΑΧΧΧ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ!!

Συγκρατήσου Βιολέτα έχει κόσμο εδώ απλά θα τον ξεμοναχιάσεις όταν θα σε γυρνάει σπίτι σου!!!

Οοο καλή ιδέ- ΤΙ ΛΕΩ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!

Ήρθε ο σερβιτόρος που μας άφησε τους καταλόγους.

-Τι θα πάρει η όμορφη κυρία.
Είπε και μου φίλησε το χέρι. Τι ήταν τώρα αυτό?!

-Εμ...

-Θα σου πρότεινα εμένα.
Είπε θαρραλέα και μου χάιδεψε το μάγουλο.
Ιου τι λιγούρης...

Παρατήρησα τον Alex να θυμώνει...οι γωνίες του προσώπου του είχαν εμφανιστεί πιο έντονα και μια φλέβα έκανε την εμφάνιση της στον λαιμό του.Τα χέρια του έσφαξαν.

-Η κυρία συνοδεύεται και θα πάρει ότι πάρω και εγώ!
Είπε με λίγο υψωμένη φωνή.

Ζήλευε?!...τι στο καλό?!....

-Μάλιστα και εσύ τι θα πάρεις ρε μεγάλε.
Είπε με αρκετό θράσος.

-Αυτό και ένα κόκκινο κρασί του 1987.

-Μάλιστα. Επιστρέφω σε λίγο με το γεύμα σας.

Απομακρύνθηκε.

-Τι λιγούρης Θεέ μου....
Είπα εγώ για να δω αντίδραση.

-Μην δουν μια όμορφη κοπέλα...αμέσως...
Είπε μέσα απο τα δόντια του.

Κοκκίνησα...

-Δηλαδή με βρίσκεις όμορφη?

-Και όχι μόνο.
Χαμογελάσαμε και οι δυο.