Έρωτας από το πρώτο τραγούδι...

~22~

Την ίδια μέρα δεχτήκαμε ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα.

-Παρακαλώ?

-Ναι γειά σας, σας καλούμε από το αστυνομικό τμήμα για τον Χρήστο Δημητρακοπούλου.

Και μόνο που ακούω αυτό το όνομα...

-Ν-ναι?

-Βρέθηκε σε ένα μικρό χωριό έξω από την πόλη και αυτήν την στιγμή με συνοδεία της δυό αστυνομικών οχημάτων κατευθύνονται προς την ψυχιατρική κλινική της πόλης μας. Θα είναι σε καλά χέρια μα δεν θα μπορέσει να ξαναβγεί από εδώ μέσα μέχρι να δείξει πρόοδο. Είχε βγεί παλαιότερα με ψεύτικο χαρτί και δεν έκανε την θεραπεία του. Αν θέλετε μπορείτε να του μιλήσετε.

Έτσι εξηγούνται όλα αυτά...

-Σας ευχαριστώ για την ενημέρωση. Όχι δεν θέλω να τον ξανά δώ. Και σας παρακαλώ να τον προσέχετε. Είναι επικίνδυνος.

-Μάλιστα. Και εμείς ευχαριστούμε καλό σας απόγευμα.

Τελος κλήσης...

Ο Alex μπήκε στο δωμάτιο και με κοίταξε προβληματισμένος.

-Τι έγινε Βιολέτα?

-Alex...τον πιάσανε....Πάει τελείωσε!!!
Δάκρυα χαράς και ανακούφισης έτρεχαν στα μάγουλα μου.

Έτρεξε και με πήρε στην αγκαλιά του.
-Επιτέλους Βιολέτα μου...επιτέλους.
Πρίν σου κάνω μια πολύ σοβαρή ερώτηση...έχω κάποιον εδώ που θέλει να σου μιλήσει...

Μου σκούπισε τα δάκρυα μου και εγω σήκωσα το κεφάλι μου.

-Βιολέτα...εγώ είμαι...ο James...

Μπήκε στο δωμάτιο και μετά από πολλά χρόνια είδα αγνότητα στο πρόσωπό του...
Ο Alex βγήκε και μας άφησε μόνους μας....η αλήθεια είναι πως μου έχει λείψει...

-James...

-Προτού μου πεις οτιδήποτε..θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη...τώρα πια καταλαβαίνω τι περνούσες τόσα χρόνια εξαιτίας μου... Είμαι τυχερός που δεν έφυγες νωρίτερα..Το ποτό και τα ναρκωτικά με είχαν αλλάξει...αλλά τρόμαξα τόσο Πόλυ όταν έμαθα ότι έγινε και μια εβδομάδα δεν έχω κάνει χρήση καμίας βλαβερής ουσίας....Φοβήθηκα πως θα εμένα μόνος μου....είσαι ο μόνος άνθρωπος που με καταλαβαίνει και δεν θέλω να σε χάσω... Συγγνώμη για όλα...

Είχε δακρύσει..αυτός είναι ο αδερφός μου που είχε χαθεί τόσα χρόνια..
Χωρίς να πω τίποτα έπεσα και τον αγκάλιασα!

-Επέστρεψες James...

[...]

Ξέρω είναι μικρό κεφάλαιο! Αλλά! Σήμερα θα ανέβει και άλλο!

Έχω να σας πω πως η ιστορία σιγά σιγά θα φτάσει στο τέλος της. Δεν είναι πολλά τα κεφάλαια που απέμειναν!