Έρωτας από το πρώτο τραγούδι...

~20~

(Alex's pov)

Έχω σπάσει το κεφάλι μου να σκέφτομαι που μπορεί να την πήγε! Μόνο σε ένα μέρος πάει το μυαλό μου και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.

-Κάτ το πήρα απόφαση θα πάμε.

-Είσαι σίγουρος??

-Ναι. Πρέπει να έχουμε συνοδεία όμως. Κάλεσε την αστυνομία.

-Και τι θα κάνουμε θα πάμε απλά εκεί και θα μπουκάρουμε?

-Αν χρειαστεί. Ναι. Δεν έχουμε χρόνο πάμε.

Με αυτά τα λόγια πήραμε τηλέφωνο την αστυνομία και ξεκινήσαμε για την τοποθεσία.

(Βιολέτας pov)

-ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΑΑΑ!!!

Ένας δυνατός θόρυβος μαζί με ένα ενοχλητικό πρόσωπο με ξύπνησαν...Γιατί γύρισε γαμώτο...

-ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ ΠΕΙΣ ΕΤΣΙ! ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ!

-Ώπα το γατάκι έβγαλε νυχάκια?
Γέλασε σαν ψυχάκιας που είναι.

-Α και να ξέρεις πώς είσαι δικιά μου. Και μόνο δικιά μου!
Μονολόγησε καθώς με είχε σχεδόν καβαλήσει στον καναπέ.

-Προτιμώ να πεθάνω!!
Τον κλώτσισα στα αμελέτητα και τυλίχτηκε σε μια μπάλα στο πάτωμα.

-Αυτό θα το πληρώσεις μικρή.
Σηκώθηκε πάνω....φαίνεται πολυ θυμωμένος...

Ήρθε καταπάνω μου και με το ένα χέρι του κράτουσε τα δικά χέρια.

-Ασε-με-ΗΣΥΧΗ!!!

-Όχι μέχρι να σε νιώσω γυμνή επάνω μου.

Αυτό ήταν...θα με βίαζε.

-ΠΑΛΙΟΤΕΡΑΣ!
Είπα προσπαθώντας να απελευθερωθώ από την δυνατή λαβή του. Δεν είχα καμία ελπίδα μπροστά του, είναι τετραπλάσιος από εμένα.

(Αφηγήτριας pov)

Με το άλλο χέρι έβγαλε την μπλούζα της και την πέταξε κάτω. Το χέρι του τριγυρίζει το σώμα της με βίαιο και άσχημο τρόπο. Η δύναμη της Βιολέτας αποτελειώνετε και δεν μπορεί πια να κρατήσει τα δάκρυα της.

Χωρίς να δείχνει κανένα συναίσθημα της φιλάει άγαρμπα και την δαγκώνει. Χουφτώνει το σώμα της. Προσπαθεί να πάρει με βία την αθωότητα της.

Της βγάζει και το σορτσάκι και βγάζει και εκείνος την μπλουζάκι του. Πλέον εκείνη δεν έχει ελπίδες. Νομίζει πως με αυτόν τον απαίσιο τρόπο θα χάσει την αθωότητα της.

Όμως όχι...

Σειρήνες ηχούν σε όλη την γειτονιά και ο Chris σταματάει ότι κάνει.

-ΓΑΜΩΤΟ ΜΕ ΒΡΗΚΑΝ! ΜΑ ΠΩΣ!

Χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχει και βγαίνει από την πίσω πόρτα. Με μεγάλη προσοχή μην τον δει κανείς τρέχει μέχρι τον δρόμο και πέρνει το πρώτο αστικό.

Μετά από λίγο η πόρτα όχι απλά ανοίγει. Αλλά κάποιος φαίνεται έσπασε την πόρτα.

Η Βιολέτα μαζεμένη κλαίει με λυγμούς. Δεν νιώθει τι γίνεται γύρω της. Δεν έχει καταλάβει τίποτα.

-ΒΙΟΛΕΤΑ!!!
Ήταν ο Alex. Έτρεξε και την πήρε στην αγκαλιά του.

-A-Alex?

- Ναι μικρή μου. Είμαι εδώ τώρα. Όλα καλά θα πάνε.
Δεν άντεχε το θέαμα με αποτέλεσμα τα μάτια του να βουρκώσουν. Αλλά όχι έπρεπε να μείνει δυνατός για να στηρίξει την Βιολέτα του..το κορίτσι που πραγματικά αγαπούσε.

💝