ODA ARKADAŞIM / TAMAMLANDI

BÖLÜM 16

Menesse İlgar' ın cevap vermesine fırsat vermeyip odadan hızla çıktı. Taksiye binip deniz kenarına gitti. Denize karşı akıttı tüm gözyaşlarını.
Masmavi Deniz.... Öyle tarif ediyordu herkes onu oysaki deniz mavi değildi ki sadece gökyüzünün rengine bürünmüştü. Bu zorunlu birliktelikten denizin memnun olup olmadığı kimsenin umrunda değildi. Belki de gökyüzü ona fırsat verseydi deniz kendi hikâyesini yazmak isteyecekti... " Ben gökyüzü gibi olmayacağım İlgar "
diye bağırdı Menesse denize karşı "Ben senin hikâyeni yazmana engel olmayacağım. Ben bu zorunlu birlikteliği sonlandıracağım " diye ekledi.
Menesse yürümenin bile bedelini ödemişti. Şimdi de sevmenin bedelini ayrılıkla ödeyecekti. En son gittiği kontrolde doktorunun sözlerini hatırladı Menesse "Bir daha ki sefere belinde ki şiş bu şekilde ilerlerse ameliyat olman gerekebilir Menesse..." Demişti doktoru. Hastaneye tekrar yatmak zorunda kalacaktı ve yıllar önce yaşadığı ameliyat kabuslarını tekrar yaşamak zorunda kalacaktı... İlgar' ında bunları yaşamasını istemiyordu. Yapılan anlaşmanın süresi de dolmuştu. Bir an önce İlgar' la konuşup bu evliliği bitirmeliydi. En çokta İlgar' ın iyiliği için bu evlilik bitmeliydi.
Eve geldiğinde Kerim Bey endişeyle kendisine bakıyordu.

- Neredeydin kızım sen İlgar' ın yanına diye çıktın ne senden haber var ne İlgar' dan. Diye endişeli bir sesle sordu Kerim Bey.

- Ben özür dilerim Kerim Baba haklısınız. İlgar' ın yanından çıktıktan sonra biraz deniz kenarında oturayım dedim zamanın nasıl geçtiğini fark etmemişim. İlgar henüz gelmedi mi ?

- Geldim...
Deyip kapıdan geçti İlgar. Akşam yemeği hazırdı. İlgar aç olmadığını söyleyip odaya çıktı. Menesse yemeğini yedikten sonra odaya geçti. İlgar balkonda oturuyordu. Aklindakileri bir an önce İlgar' a söylemek istiyordu. Mutfağa geçip iki kahve yaptı ve İlgar' ın yanına gitti. İlgar' ın kahvesini verip yanında ki koltuğa oturdu. İlgar çok durgun gözüküyordu bugün ki konuşmadan dolayı olabileceğini düşündü Menesse. Artık İlgar' a daha fazla acı çektirmek istemiyordu bir an önce İlgar' la konuşması gerekiyordu. Tam konuşmak için başını İlgar' a çevirdiğinde İlgar' ın yıldızlara bakarak ağladığını farketti.

- Ne oldu İlgar ? Diye sordu Menesse.

- Yarın doğum günüm,yani annemi kaybettiğim gün. Dedi İlgar.
Menesse cebinden çıkardığı peçeteyle İlgar' ın gözyaşlarını sildi.
İlgar " Canım çok acıyor Menesse" deyince sıkıca sarıldı Menesse ona böyle bir acıyı insan nasıl teselli edilirdi ki ancak yanında olduğunu hissettirebilirdi.

- Ağlama İlgar bak annen cennetten seni izliyor. Anneler ölmez, evlatlarının yaşadığı herşeyi hissederler yapma böyle.

- 27 yıl oldu Menesse. Babam annemin her ölüm yıl dönümünde kapatır kendini odaya her yıl bu acıyla tek başıma mücadele etmek zorunda kalırım. Doğduğum gün en acı günüm benim. Hep annemin dizinde yatıp saçlarımı okşamasını hayel ederdim, sanki o zaman tüm acılarım son bulacak gibi gelirdi. Biliyor musun ben küçükken çok fazla hasta olurdum çünkü eğer gece üstümü açık bırakırsam annem dayanamaz üstümü örtmeye gelir sanardim ama gelmezdi. Sana bir sır vereyim mi ben hala üstümü örtmüyorum evet artık annemin hiçbir zaman gelmeyeceğini biliyorum ama bunu umut etmek bile çok iyi geliyor Menesse.
Zehra Teyze bana evladı gibi baktı ama kimse anne gibi olmaz ki Menesse. Bana masallar anlatan bir annem yoktu, bana hayatı anlatan, sevmeyi öğreten bir annem olmadı. Ben düştüğümde canım acıdığında babam ağlama diye kızardı bana erkek adam ağlamaz derdi ama ben anladım ki ağlamanın erkeklikle bir alakası yokmuş bak kaç yaşına geldim hala ağlıyorum çünkü canım çok yanıyor Menesse. Onu sadece rüyalarımda gördüm ama ben.... Ben annemi çok özlüyorum.

- İlgar biliyorum çok zor bir şey farkındayım çok acı bir durum ama şunu bilmeni istiyorum ben yanındayım acını paylaşmaya hazırım. Onu yalnızca rüyalarda gördüm diyorsun ama şunu unutma o seni cennetten izliyor çünkü anneler ölmez İlgar yalnızca cennete misafir olurlar. Bu acı senin imtihanın İlgar bilirsin Peygamber efendimiz de küçük yaşta annesini kaybetmişti ne güzel şeydir peygamber efendimizin sınandığı acıyla sınanmak.