ODA ARKADAŞIM / TAMAMLANDI

BÖLÜM 6

Güneş usul usul doğarken, Menesse uykusuz uğurladığı ayın peşindeydi. Sanki dünyanın aydınlanmasını istemiyordu . Belki de ilk defa, yaşadığı şeyler canını bu kadar çok yakıyordu. Üstelik bir türlü çözüm de bulamıyordu Menesse. Çalan telefon sesiyle irkildi. Sabahın bu kadar erken saatinde arayan kim olabilirdi ki? Telefonu eline aldığında tanımadığı bir numara olduğunu görünce başta açmamayı düşündü ama ısrarla çalınca açmaya karar verdi.

- Alo

- Günaydın Menesse ben İlgar

- İlgar ?

Bu saatte neden arıyordu ki şimdi
- Hayırdır İlgar kötü bir şey olmadı umarım.

- Hayır kötü bir şey yok fakat ben bugün müsaitsen seninle konuşmak istiyorum

- Tamam

- Tamam mı? İlk kez bir şeye itiraz etmediğine şahit oluyorum Menesse.

Menesse İlgar'ın bu sözleri üzerine dayanamayıp gülmeye başladı .İlgar da ondan farksız değildi. Belkide günler sonra ilk defa gülümüşlerdi.

- Aşk olsun İlgar ben inatçı biri değilim. Sadece sen çok fazla şeyler istiyordun. Bak makul şeyler isteyince nasıl da itiraz etmedim. Dedi Menesse.

- Neyse sen vazgeçmeden ben kapatayım telefonu 9 gibi almaya gelirim görüşürüz. Dedi İlgar.

- Görüşürüz. Deyip telefonu kapattı Menesse.

Telefon kapanınca istemsizce gülümeye başladı Menesse. Ablasının onu izlediğinin farkında bile değildi.
Ablası dayanamayıp konuşmasa asla  orda olduğunu fark etmeyecekti .

- İnanamıyorum Menesse günler sonra seni ilk kez bu kadar mutlu gördüm

Menesse yaramazlık yaparken yakalanan çocuk gibiydi adeta.

- Ha....yır. (dedi sesinin kekelemesine engel olamadan) İlgar komik bir şey söyledi de ona gülüyordum..

- Demek İlgar'la konuşuyordun hemde sabahın bu kadar erken saatinde.
Bence anneme söyleyelim kadın boşa telaş etmesin sen çoktan kendini kaptırmışsın bu çocuğa.

- Ne diyorsun ya sen gülmekte mi yasak yani? Aramış çünkü konuşması gereken şeyler varmış. Görüşmek istedi bende kabul ettim. Tamam mı? Rahatsız ediyor ise bundan sonra gülmeyi de bırakırım.

- Menesse özür dilerim gerçekten sen beni yanlış anladın. Sadece  espri yapmak istedim çok özür dilerim Menesse.

Az önce gülümseyen Menesse şimdi hıçkırarak ağlıyordu. Ablası şok olmuştu. Küçük bir espri yapmak isterken neye sebep olmuştu böyle.
Menesse ise hıçkırıklarının arasında birşeyler söyleyebildi.

- Yoruldum abla çok yoruldum.... Birilerinin hayatını mahvetmekten yoruldum, susmaktan yoruldum. Abla insan hiç susmaktan yorulur mu? Ben susmaktan yoruldum. Artık içimde yarım kalanlar canımı çok yakıyor. Ne yapacağım ben abla ne yapacağım?

Ablası sıkıca sarıldı kardeşine. Belkide ilk defa böyle görmüştü onu. Demek ki neler biriktirmişti içinde. Bugüne kadar hiç bu kadar ağladığını, acı çektiğini görmemişti Menesse'nin. Şimdi ablası da ağlıyordu ...