Hepimiz uyuya kalmışız tabi nolucak o kadar uykusuz kaldık. Kalktığımızda kahvaltı yapıcaktık çok acıkmıştık ne zamandır düzgün bir şey yemiyoduk. Kızlar olarak sofrayı hazırlıcaktık atıştırmalık bişeler yani ama baktığımızda hiçbirşeyin olmadığını gördük,ve bu çileden çıkmamıza sebep oldu. Yiyeceklerden sadece bir poşet burakmışlar ve üstünde de not vardı.
Bunla idare edin... Tabi ne kadar edebilicekseniz artık...
.
.
.
.
Bu adamlar bizimle ilgili herşeyi biliyor. Neden burda olduğumuzu, kaç gün kalacağımızı, çalışkanımızı, tembelimizi her şeyi biliyolar. Artık bundan eminiz.
.
.
.
Kağıdı gösterdiğimde herkes çıldırdı resmen,
Eda:Hadi ama bu kadar da olmaz.
Buse:Bu kadar yiyecek kime yeter, allah razı olsun ya.
Mert :O adamlar bizi öldürmeden açlıktan ölücez anlaşılan.
Burak :Hayır kurtulucaz merak etmeyin, mutlaka kurtulucaz, müdürün suçu yüzünden hepimizi öldürücek halleri yok heralde.
Didem:iyide nasıl nerde olduğumuzu biliyolar hep bi adım önümüzdeler, ve artık yiyeceklerimizde yok.
.
.
.
Gerçekten açlıktan ölücez artık kaç gün oldu yürüyoruz 2, bi dinlen bi yat açlık, korku artık daha fazla dayanıcak gücümüz kalmadı en azından benim kalmadı. İpekten de bi haber yok. Acaba ona noldu?
Bir an önce eve gitmek istiyorum artık daha fazla ölü insan görmek istemiyorum.
.
.
.
.
Hiç mi insan olmaz ya hiç mi araba geçmez nasıl bir yer burası ya ben anlamadım, diye bağırdım.
Burak :Merak etmeyin bu kadar yürüyoruz bu yolun sonunda mutkaka bi ev bi bişe buluruz heralde yani inşallah.
.
.
Bu çocuğun böyle konuşmasına sinir oluyorum, hem kesin bi cümle kuruyo gibi, kendinden emin gibi sonra da salak salak yani inşallah diyo, abi sus işte.
İnsanı daha fazla sinir etme.
.
.
.
Oturup dinlenmeye karar verdik. Gerçekten artık yemek yemek istiyorum, istiyoruz. Sinirden birbirimizi yemessek iyidir.
.
.
.
İpeki, başağı, Rehberlikçimizi, müdürümüzü, bu insanların bunu neden yaptıklarını, kalanlarımıza neler yapabileceklerini konuştuk. Ama hiçbir sonuca varamadık tabikiside.
Sadece sinir olduğumuzla kaldık.
.
Şu an müdürün günahını neden biz çekiyoruz anlamıyorum, bizim ne suçumuz ne günahımız var anlamıyorum.
.
.
.
Tam yola çıkıcaktık ki birden havaya açılan silah sesleriyle herkes bi tarafa dağıldı. Ve adamlar yine bizi buldu. Ellerinde ki çuvalı bize doğru fırlattılar ve :Bu arkadaşınızı da kurtarmaya gelmediniz, öyle olsun dedi.
Diğer adam :Bi kaç zaman sonra yeniden görüşmek üzere dedi ve geldikleri gibi gittiler.
.
.
.
.
.
.
Şuanda gelmiceklerini bildiğimiz için sakince nerdeyse 10 dakika çuvala baktık, kimsenin açmaya cesareti yoktu herkes biraz sonra yaşıyacağımız korku için kendini hazırlıyodu galiba...
Katillerimizle göz göze gelmek çok zor belkide hepimizi öldürecekler sonuçta daha 1 hafta bile olmadı ve nerdeyse her gün birisi öldü, ve öldürmeye hala devam edicekler, ve birisinden yardım bulamassak bizde en kısa zamanda ya açlıktan ya da bu adamlar yüzünden ölücez...
.
.
.
.
Sonunda demir çuvalı açmaya yanaştı, hepimiz çok merak ediyoduk ama aynı zamanda açmakta istemiyoduk.
Sonunda çuvalın iplerini çözdüğünde içinden çok pis bir koku yayıldı.
Ceset kokusu iğrençç,
Her yerini kesmişler inanamıyorum kurbanlık hayvan gibi küçük küçük parçalara ayırmışlar, inanamıyorum ya her yer kandı morarmıştı eti.
ipek gibi güzel, çalışkan bir kızın sonunun böyle olacağını hiç tahmin edemezdim.
Kızlar olarak tekrar ağlamaya başladık ama bu sefer bağıra bağıra ağlıyoduk.
Artık daha fazla sessiz sessiz ağlayamazdık.
İçimiz o kadar doluydu ki.
Eğer burdan kurtulabilirsek hepimizin psikolojisi bozulucaktı, bozuldu da zaten.Orası kesin.
.
.
.
.
Bir an önce burdan ve bu cesetten uzaklaştık artık hepimiz yolun ortasında koşa koşa ilerliyoduk.
Bir yardım, bi insan, bi ev, bir araba geçmesi için bildiğim bütün duaları okudum ama fayda etmicek anlaşılan...
.
.
.
Ölümle bir ormanda 35 kişi olarak çıktığımız yolda 33 kişi olarak devam ediyoduk, ve artık bir kurtuluşumuzun olmadığına emindim...
.
.
.
Ölümümüzü bekliyoduk resmen ne kadar koşsakta...
.
.
.
.
.
.
.
Böcüşlerimm vote vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmeyin...
Sizleri seviyorum ❤️❤️
İnşallah bu bölümü beğenmişssinizdir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sebebi Sensin
ChickLitEn büyük aşklar tesadüfle başlar, sözü bakalım doğru mu? Bu kitabı elinizden bırakamıcaksınız.