LÜTFEN VOTELEMEYİ UNUTMAYIN!! :)
Multimedya: Melike
Multimedyadaki şarkıyı dediğim yerde açın.
Bahçenin içinden geçerek küçük villanın kapısının önüne gelmiştik.Ev daha içeri girmeden sıcak bir atmosfer sunuyordu bize.Kolumu bırakıp cebinden anahtar çıkardı.Evi izlemeyi kesip kapıyı açışına odaklandım.Tanrım,ben ne yapacaktım şimdi?Bu adam benden ne istiyordu?Zaten muhtemelen işimden de kovulmuşturum.Harika.
"İçeri girmeyi düşünüyor musun?Merak etme ev kimseyi yemez."
"Hah,çok komik."Sinirime hakim olmaya çalışarak içeri geçtim.Evde koridor falan yoktu direk salon karşılıyordu sizi.O gidip ikili koltuğa yayılınca bende karşısındaki koltuğa oturdum.Bir müddet hiç konuşmadan oturduk.Ellerimle oynarken konuşmaya başladım.
"Sana bir yandan minnet duyuyorum beni o lanet yerden kurtardığın için,ama bir yandan da kızıyorum çünkü elimdeki tek iş fırsatını kaçırdım.Ben yetimhanede büyüdüm.İyi eğitim görmüştüm ama diplomam olmadığı için ve sonuçta yetimhanede büyüyen biri olarak güvenmiyorlardı bana.Haklılarda.İşimle gurur duymuyorum ama hayatımı fahişelik yaparak sürdüyorum."Bunları neden söylediğimi bilmiyorum ama bir şekilde rahatlamıştım.Kafamı kaldırıp gözlerine baktığımda kasılan çenesini ve gözlerindeki sinir ifadesini görmüştüm.
"İnsanları bilmeden yargılamak cidden çok saçma."Böyle konuşması tebessüm etmemi sağlamıştı.
"Öyle"dedim fısıltıdan farksız sesimle.
"Peki bir şey sormak istiyorum."Sorusunda herhangi bir izin isteme ifadesi olmasa da gözleri cevap ister gibi bakıyordu.
"Sor.Nasıl olsa artık bir işim yok,kendimden nefret eden bir insanım,hiçbir tanıdığım yok,yalnızım,arkamdan üzülecek,acıyacak biri bile yok ve aslında bakarsan şuan intihar etmek gayet güzel bir fikirmiş gibi gözüküyor."
"Saçmalama!Kendine gel.Kendini değersiz,yalnız hissetmeyi en iyi ben bilirim.Ama senin gibi saçmalamayı bir saniyeliğine bile yapmadım.Bak şuan ki konumuma,bir barım ve bir sülaleyi ömür boyu doyuracak kadar param var."İlk başlarda resmen suratıma kükremişti ama kendinden bahsederken kendine acıyan bir ifadesi vardı.Bu titrememe neden olmuştu.Acaba o neler yaşamıştı?Bir saniye barım mı var dedi o?
"Barın sahibi siz misiniz?Tanrım.Efendim benim cidden o işe ihtiyacım var lütfen tek şansım bu."Sesim sonlara doğru çok ezikce çıkmıştı ama eziktim zaten.
"Resmiyetten hoşlanmıyorum,bunu unutma.Ayrıca artık o işte çalışmayacaksın."Korkuyla biraz da telaşla konuşmaya başladım.
"Lütfen efendim.Yani şey lütfen yapma,param da yok ve ayrıca burdan çıkınca ne yapacağımı bilmiyorum."Bir müddet sessizlik oldu.
"Artık orada çalışmayacaksın.Burada çalışacaksın,madem paraya ihtiyacın var ve intihar etmeyi düşünüyosun,seni tek başına bırakamam ne yapacağın belli olmaz."Yine ve yine ukala olmayı becermişti işte.
"Pardon da burada ne yapacağım?"
"Evin yeni temizlikçisisin.Yıldız ablaya ev işlerinde yardım edeceksin."
"Çok teşekkür ederim cidden ama bana acıdığın için bunları yapmana gerek yok.Benim yüzümden bunları yapmana gerek yok."
"Ne duygu sömürüsü yaptın sen öyle?Yıldız abla artık ev işlerinin hepsine yetişemiyor,yardıma ihtiyacı var ve seninde bir işe ihtiyacın var öyle değil mi?Sonuç olarak burada çalışacaksın ve sana fikrini sormuyorum."Bu ukalaya çok şey borçluydum şuan.Beni o bataklıktan kurtarmıştı.
"Cidden nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum.B-ben her şeyi kusursuz yapacağımdan emin olabilirsin.Çok,çok teşekkür ederim."Tebessüm etti.Tebessümüne karşılık verdiğimde gülüşü genişledi ama aniden yüzü tekrar kasıldı.
"Ne oldu?Bir şey dediysem ö-özür dilerim."
"Özür dilemekten ve teşekkür etmekten vazgeç artık.Sana bir şey soracağımı söylemiştim ama konu nerelere geldi."
"Sor."dedim tereddütle.
(Multimedyadaki şarkıyı açın.)
"Neden ağlıyordun?"
"Ben bunu anlatıp anlatmamam gerektiğini bilmiyorum."
"Sana fikrini sormadım.Anlat."Ah.Gözlerim şimdiden dolmaya başlamışlardı.Duvara bakarak konuşmaya başladım.Kalbim acıyordu bunları anlatırken...
"Ben bu işe ilk başladığım zamanlar bakireydim.Yetimhanede büyüdüğüm için bu olayları bilmiyordum.O zamanlar bakirelikten falan haberim yoktu.Genelevdeki kızlarda beni bakire zannetmedikleri için anlatmamışlardı.Gerçi o geceye kadar benimde haberim yoktu."Yanağıma dokunan elle kendime geldim.Yanıma oturmuş gözyaşlarımı siliyordu.O silene kadar ağladığımı bile fark etmemiştim.Gözlerimi yumdum ister istemez.Ama devam etmem gerektiğini biliyordum.
"İlk gecemde o lanet herife tecrübesiz olduğumu söylemiştim.O da sorun etmemem gerektiğini beni alıştıracağını söylemişti."Artık gözyaşlarım durmak bilmiyordu.Kendimi o kadar iğrenç hissediyordum ki,hiç tanımadığım anne ve babamın yanımda olmasını bile istemiştim.Artık kendimi kasmayı bırakıp deli gibi ağlamaya başlamıştım.Bana güven vermek için sıkıca sarılmıştı.Şuan buna o kadar ihtiyacım vardı ki..Daha çok ağlamaya başladım ve o da bana daha sıkı sarılmaya başladı.Ben de ona sarıldım.Ne kadar o şekilde kaldığımızı bilmiyordum ama anlatmaya devam edip yükümü hafifletmek istiyordum.Bunu hiç kimseyle paylaşmamıştım ve bu acı beni her seferinde daha kötü bir şekilde boğuyordu.
"Bana ilk dokunduğunda çığlıklar atarak kaçmak istedim.O üzerimi çıkarırken ağlamamak için kendimi sıkıyordum.Her yerimi ıslak ıslak öperken yıkanmaya muhtaç hissettim kendimi.Keselenip o ıslaklıktan kurtulmak istedim.Daha ilk başta anlamıştım bu işin benim sonum olacağını.Bugün paramı aldıktan sonra arkama bakmadan kaçacaktım."Beni saran kolları öyle bir kasılmıştı ki,bir an benim için bütün dünyayı karşısına alacağını zannettim.Ama o bana acıyordu işte.Olsun kötü de olsa biri bana acımıştı.Yalnız değilmiş gibi hissediyordum şuan.
"B-bana sahip olduğunda bütün binayı inletecek kadar bir çığlık koparıp deli gibi ağlamaya başlamıştım.Zaten psikolojik olarak çökmüştüm bir de fiziksel olarak acı gelince artık kendimi tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.Eliyle ağzımı kapayıp işine devam etti.Canım o kadar çok yanıyordu ki artık ondan kurtulmak için tepinmeye başlamıştım.Bir müddet sonra titremeye başladı ve üzerimden kalktı.Aceleyle üzerini giyindi ve kapıya doğru yürüdü giderken sen benimsin dedi ve kapıyı çarparak çıktı.Kendimi duşa atıp sabaha kadar hıçkırarak ağladım.Sonra uyuyakalmışım.Uyandığımda akşam oluyordu hemen üzerimi giyip burdan kaçmak için merdivenlerden aşağı inerken onu tekrar gördüm.Acı bütün vücudumu ele geçirirken birden koşup kaçmak istedim ama o,o iğrenç bakışlarıyla bile beni korkudan yerimde donmamı sağlamıştı.Daha sonra başka bir adam geldi ve benimle olmak istediğini söyledi.Bana sahip olan adam öyle bir hızla gelip onu dövmeye başladı ki kendimi tutamayıp çığlık attım.Odalardan çıkan erkekler onları zorla ayırmıştı.O zamandan beri başka biriyle olmayı geçtim,başka birine bakmama bile tepki gösterip bütün sinirini benim üstümden çıkarıyordu.Sürekli sen benimsin deyip duruyordu.Kendimi öldürüp her şeyden kurtulmak istemiştim ama buna kalkıştığımda bile beni yakalayıp sinirini benden çıkarmıştı.Artık kendimi çöp gibi hissediyordum.Şu zamana kadar sadece o dokundu bana.Her seferinde ağlıyordum ve o sanki ağlamamdan memnunmuş gibi işine devam ediyordu.D-dün de oydu bana dokunan."
Artık hıçkırarak ağlamayı geçtim çığlıklar atarak ağlamaya başlamıştım.Kollarını hiç gevşetmeden bana sarılmaya devam etti.Sabaha kadar ağlamaya devam ettim.Evin içine vuran güneş ışığıyla ve ağlamaktan gelen yorgunlukla birlikte gözkapaklarım kapanmaya başlamıştı.Ona daha sıkı sarılarak ve ilk defa kendimi güvende hissederek kendimi uykunun kollarına bıraktım.
