Stars and Stripes (avengers dutch fanfiction)

(4) vrij!

"ik steun je waar ik dat kan. ik help je zoveel als ik kan om je weer zo snel mogelijk uit de cel te krijgen. het komt goed David!" zei nikki. ik zei:"dankje nikk, dit had ik net even nodig!" nikki stond op en liep de deur uit. "ik moet nog wat dingen doen. morgen Kom ik nog wel eventjes kijken hoe het met mijn neefje is haha." zei ze. ze deed de deur dicht en toetste de code in. "tot morgen!" zei ze. "tot morgen nikki!" zei ik. haar hakjes werden steeds zachter en het werd steeds rustiger. het werd steeds later en later. het avondeten was al geweest en ik ging rustig op bed liggen. ik was best moe en ik viel langzaam in slaap. 's Ochtends werd ik wakker door een stem aan de deur:"goedemorgen meneer." er werd een bord naar binnen geschoven met 2 pistolets met kaas en ei. daarna ook een kopje koffie met eventueel melk en suiker erbij. ik keek rustig op de klok:'9:03'. gaf hij aan. ik kwam rustig mijn bed uit en pakte de koffie. ik nam een paar slokken en ik kon gelijk weer beter uit mijn ogen kijken. ik pakte het bord en liep naar het tafeltje met de stoel. ik nam een hap van mijn heerlijke pistoletje en ik nam zo af en toe een slok koffie. toen ik klaar was met ontbijten zette ik mijn Boed en mijn koffiekopje terug en ging ik even lekker zitten. ik wilde net even tijdschrijftje gaan lezen toen de celdeur open eerst gemaakt. 2 kleerkasten waren er dit keer mee met Nicole. Nicole ging voor mij staan en zei:"Mister Larson. u bent vrijgesproken op basis van vele bewijzen dat u ontschuldig. bent. een fijne dag verder vandaag!" "Dankuwel Miss Turner!" toen ik de cel uit was kwam nikki naar mij toe gerend:"je bent al vrij! AWESOME! kom! dan neem ik je mee naar mijn huis en geef ik je een rondleiding door dit gebouw!" "dat lijkt me super!!" zei ik heel blij en opgelucht dat ik niet meer vast zit in de zwaarst beveiligde cellen van heel Amerika. toen bedacht ik me iets: mn spullen! "nikki wacht even! ik wil graag mijn spullen terug! waar kan ik die ophalen?" "beneden bij de receptie."zei ze. "kom. dan lopen we er samen even heen. kun jij je spullen weer ophalen!". en rustig liepen wij naar de lift. eenmaal bij de receptie kon ik mijn spullen ophalen. een vriendelijke jongedame vroeg aan mij:"wat is uw naam?" "David Larson" zei ik. ze voerde iets in op de computer en ze pakte wat spullen uit een bak. geen idee waar dat ineens vandaan kwam. en daar zag ik mijn telefoon en mijn dierbare autosleutels weer komen! alles was weer bij de eigenaar. rustig en met een heerlijk gevoel liepen wij weer terug de lift in. maar ik werd tegengehouden door 2 man."geen toegang voor indringers." zeiden ze. "maar ik ben haar bloedeigen neef! wat is Dit?" zei ik. nikki had een heel duidelijk antwoord: je moet in het systeem staan om door te kunnen. en ze geloven niet dat jij mijn neef bent." "oh..... oke. we zullen even moeten testen of wij familie zijn door DNA-onderzoek. en door dat ze dat DNA van jou nu hebben, kunnen ze jou er bij in zetten. daar zorg ik wel voor." we werden meegenomen naar een kamertje op de 1e verdieping. beiden werden er een paar buisjes afgetapt. doordat de medische mensen daar helende powers hebben zie je er niks meer van. het stopte met bloeden en de huid was ineens weer helemaal egaal. de uitslag is er meestal al heel snel."ze hebben hier zulke snelle apparatuur dat het meestal heel snel onderzocht is. de uitslag was er inderdaad al na 10 minuten."meneer Larson? onze DNA-test heeft uitgewezen dat jullie inderdaad familie zijn. vanaf nu heeft u toegang tot ons gebouw! welkom!"