Benim bir suçum yoktu.Yani..İnsan sarhoşken ne dediğini bilemez ki!Ama sen gel de bunu beni kovalayan psikopata anlat!Neredeyse 10 saniyedir koşuyorduk ve ben takılıp düşmüştüm.Zaten hemen eğilip beni kaldırmasından düşmesem bile yakalayacağını anlamıştım.Kolumu tutup sinirle gözlerime baktı.
-Ne dedin sen?
-İlk seferde anlamama gibi bir sorunun mu var?
Gözlerinin rengi bir ton daha kararırken dudağımı ısırdım.Kesinlikle içime birisi girmişti.Ya da sarhoşluğun getirdiği cesaretti bu!
-Sen bana küfür ettin.
Soru sorar gibi söylemişti.Ve alayla gülmeyi de inkar etmemişti.
-Ölümlerden ölüm beğen,cadı.
Onun gibi gülüp kolumu tutan elinden kurtulmaya çalıştım.Ama imkansızdı.Öyle sıkıyordu ki..
-Seçeneklerim neler?
Bir an afallasa da sırtımı arkamdaki duvara çarptı.Acıyla inledim.Bu salağın derdi neydi?Kolumu öyle sıkıyordu ki çaresizce etrafa bakmaya başladım.Ama bana yardım edecek kimse yoktu.Bir an kendime yumruk atmak istedim.Neden bu kadar güçsüzdüm?Her seferinde birinin beni kurtarmasını mı bekleyecektim?Karşımdaki psikopatın gözlerine inatla bakarken boş olan elimi arkama koydum.Sonsuza kadar böyle bakışacak mıydık?
-Eğer beni bırakmazsan çığlık atarım.
Sinirle güldü ve gözlerini benden ayırmadı.
-Her horoz kendi çöplüğünde öter.
Etrafına göz gezdirdi ve yine bana baktı.
-Ve burası da benim çöplüğüm.
Birbirimize inatla bakarken bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum.Ama beynim durmuş gibiydi.O beni öldürecekmiş gibi bakarken,beyin fonksiyonlarım görevlerini yapamıyordu sanki.Biraz ötemizden birisinin geçtiğini gördüğümde içimden gülümsedim.
-Hey!Yardım edin!
Orta yaşlı kadının otel görevlisi olduğu kıyafetlerinden belliydi.En azından gidip yardım çağırabilirdi.Çünkü değil ikimiz oteldeki tüm kadınlar toplansak bu çocuğun üstesinden gelemezdik.
Kadın bize baktı ve kaşlarını çattı.Karşımdaki çocuk hiç acele etmeden arkasını döndü ve ben sadece kadının yüzünü görebildim.Anında başını eğmişti.Ah!İngilizce konuşuyorlardı ama beynim cümleleri çeviremeyecek kadar bulanıktı.Kadın hızlı adımlarla uzaklaşırken ağlayacak durumdaydım.Ayrıca ukala gülüşü ona tekme atma isteği uyandırıyordu.Arkamdaki elimi ona tokat atmak için kaldırdığımda anında tuttu.
-Aklından bile geçirme.
Elimi yeniden arkama koydu ama hala tutuyordu.Çekiştirmeye çalıştım ama bırakmıyordu.Böyleyken beni rahatsız eden bir yakınlık vardı aramızda.Kafamı iyice duvara yasladım.
-Bu yüze iyi bak,cadı.
Acele etmeden bir nefes aldı ve gözlerini yüzümde gezdirdi.
-Çünkü hayatın boyunca unutamayacaksın.
****
Başımın ağrısıyla gözlerimi açtım.Elimle refleks olarak başımı tuttum.Bu kadar içmemeliydim.Elimle gözümü ovuştururken odamda olmadığımı fark ettim.Lanet olsun!Neredeydim ben?Hızlıca yataktan kalkıp dün gece olanları hatırlamaya çalıştım.Pek bir şey hatırlamıyordum..Ama o aklımdaydı.Lanet olsun!Beni evine mi getirmişti?Hızlıca odadan çıkıp etrafıma baktım.Uzun bir koridor vardı karşımda.Koridoru koşar adımlarla geçip merdivenleri indim.Oradaydı.Salondaki büyük koltukta oturmuş sigara içiyordu.
-Sen!
Duruşunu bozmadan bana baktı ve ukala bir biçimde güldü.Geri zekalı!
-Buna adam kaçırma derler!
Tam önünde durup ellerimi belime koydum.Bir süre bana baktı ve sigarasını söndürdü.
-Dün gece cazibeme dayanamayıp kollarıma yığılırken böyle demiyordun.
-Ne diyorsun be?
-İlk seferde anlamama gibi bir sorunun mu var?
Resmen benimle dalga geçiyordu.Bunu ona ben söylemiştim!
-Sen..Sen tam bir psikopatsın.
-Daha kötülerini de duymuştum.
Gözlerimi devirip ona vurmamak için kendimi dizginlemeye çalıştım.Kaşlarını çattı ama gülüşü hala yüzündeydi.Nefret ettiğim gülüşü!
-Dün geceyi hatırlamıyor musun?Eve geldikten sonrasını?
Ne ima ettiğini anlayınca elimle ağzımı kapattım.Hayır!Sadece beni sinirlendirmeye çalışıyordu.Ve başarıyordu da!Ama öyle bir şey olsaydı hatırlardım.
-Yalancının tekisin.Sana güvenmiyorum.
Ayağa kalktı ve dediklerimi duymamış gibi yanağımı sıktı.Eline vurup yüzümü buruşturdum.
-Bana güvenmekten başka çaren yok,cadı.
Sinirle güldüm.Ne sanıyordu ki,o olmadan yaşayamayacağımı falan mı?Nereye gittiğine bakığımda kendine su doldurduğunu gördüm.
-Hem de bana borçlusun.
Bana döndü ve elindeki sudan bir yudum aldı.
-Bilirsin,hayatını kurtardım gibi bir şey.
Yumruklarımı sıktım.O kadar sinir bozucuydu ki!Bu hallerine daha fazla katlanmak istemiyordum.
-Sana borçlu kalacağıma gider..
Cümleyi nasıl bitireceğimi düşündüm."..babamın yanına dönerim." ile güzel biterdi ama söylemeyecektim.
-Ne istiyorsun?
-Bunu şimdi söylemeyeceğim.
-Seni bir daha görmeyeceğim için bir daha benden bir şey isteyemezsin demek.İşime gelir.
Omuz silkip dış kapıya göz attım.Burada fazla bile kalmıştım.Kapıya ilerleyip açtığımda onun sesini duydum.
-Emin ol görüşeceğiz,Melis.
Şaşkınlıkla ona baktım.
-Adımı nereden biliyorsun?
Elindeki bardağı masaya bıraktı ve güldü.
-Adımı nereden biliyorsun?
-Hey!Sinirlenmene gerek yok.Sen de benim adımı öğrenirsin ödeşmiş oluruz.
-Canın cehenneme.
Evden çıktım ama kapıyı kapatamadım.Lanet olsun,merak ediyordum.Tekrar ona baktığımda bunu bekliyormuş gibi güldü.
-İsmim Yalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırık Kalpler
Novela JuvenilÖlüm ne demekti? Ruh bedenden çıktıktan sonra mı ölürdü insan? Hayır. Yaşarken ölmek mümkündü. İnsanlar teker teker senden vazgeçerken sen ölüme bir adım daha yaklaşacaksın. Seni öldüren son darbe ise kendinden vazgeçtiğin o an olacak...
