სამყარო რომელიც ყველას თვალში ერთი და იგივეა და სამყარო რომელიც მის უკან იმალება
და რომელსაც ბევრი ვერ ხედავს.
ლუნა ობოლი თავის თავში ჩაკეტილი გოგონაა, რომელსაც სიცოცხლეც აღარ უნდა,იმის შემდეგ რაც ოჯახი დაკარგა.
მაგრამ მას ვიღაც ან რაღაც არ აძლევს...
ჯიმინის pov: უცხო გრძნობა... გრძნობა, რომელსაც ზურგი ვაქციე, გრძნობა რომელიც ვიცი მალე ისევ კონტროლს აიღებს ჩემზე! სიყვარული ! ნუთუ მისი დაკარგვის შიშმა გააღვიძა ჩემში ისევ ის ჯიმინი? მე ისევ ის ვარ,მაგრამ თითქოს არაფერი არ შეცვლილა ,საერთოდ არაფერი! მე უბრალოთ მის წინ ვდგავარ და პირდაპირ თვალებში ვუყურებ. ის არ შეცვლილა იმის მიუხედავათ რომ სახეზე ბოროტი ღიმილი ამშვენებს, ღიმილი რომელიც ჩემთვის უცხოა "ჯიმინნ!!! მიდი მოკალი რაღას უცდი!! " გავიგონე ჯინის ყვირილი ,რაზეც გონს მოვედი, მაგრამ მაინც ვერ გავბედე მისთვის გულში მახვილის გაყრა! რეალობის შეგრძნება დაკარგული მქონდა ,თითქოს სულ სხვა სამყაროში ვიყავი. "ჯიმინ ეს მართლა გინდა? არ მომკლა გთხოვვ!! ეს ერთხელ უკვე გააკეთე მეორეთ აღარ! გთხოვ აღარ!"ტიროდა და ჩემს წინ უსუსური გამომეტყველებით იდგა "ჯიმინ!! არ დაუჯერო! ის არააა ლუნაა!!"გავიგე შუგას ყვირილიც, მაგრამ მისი დანახვა ვერ შევძელი ...გარშემო სიბნელე იყო ,წინ კი მხოლოდ მომტირალ ლუნას ვხედავდი..მხოლოდ მისი ხმა მესმოდა და მისი მზერით თითქოს დაჰიპნოზებული ვიყავი "ის არააა ლუნაა!!"ეს გავიგე ბოლოს, სანამ ყველაფერი არ გაქრა "შენ ლუნა მოკალი" მომესმა ვიღაცის სიცილი ,შემდეგ კი ამ სამყაროს მოვსწყდი.
Flashback 8 საათისუკან: "მახვილი მზადა!"გამოვიდნენ გრძელ ბასრ იარაღთან ერთად მამაჩები და ლუსი და შემდეგ ჩემს წინ მოათავსეს "მადლობა"თავი დაუხარა მონიმ მამაჩემს ,რაზეც მე თვალები გადავატრიალე "ჯიმინ გთხოვ ფრთხილად იყავი" მომიტრიალდა მამაჩემი მეც ,რაზეც ჩავიცინე"ჩემზე ნერვიულობ?" ამაზე მას გამომეტყველება შეეცვალა "რა თქმა უნდა ვნერვიულობ, შენ ჩემი შვილი ხარ და ყველაფერს გავაკეთებ იმისათვის რომ ისევ დაბრუნდე"თქვა და შემდეგ ლუსის გახედა "ლუსი გაყევი"ამაზე ლუსი ღიმილით დაეთანხმა ..როგორც ჩანს არ იცის მამამ, ჩემს გულს ვინ დაეპატრონა!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
