GİZEM

Bölüm - 2 Detay

Sabah gözlerimi aralarken birden sıçradım. Etrafıma bakındım ama kimse yoktu. Gitmişti... Bu durum beni korkutsada alışmayada başlamıştım. Bu ilk görüşüm değildi çünkü. İlk defa konuştu benimle, adımı söyledi. Bu beni çok gersede beni iyi tanıdığını ilk kez anladım. Benim için buradaydı. Peki neden?

Kalkıp bir duş aldıktan sonra herzaman giyidiğim yırtık kotumu giyidim üstüme beyaz bir tshirt ve ceketimi alıp Mary'nin yanına gitmek için evden çıktım. Mary 50 yaşında küt kızıl saçlara sahip bakımlı güzel  ve benim en yakın arkadaşım ve sırdaşım. Kendisi hastanede kalıyor bana hastalığı ile ilgili çok bir bilgi vermesede onun için çok üzülüyorum. Ben üzülmeyeyim diye yattığı oda dışında görüşüyor benimle. Onda beni rahatlatan çok şey var. İki senedir tanımama rağmen hayatıma yön veren bir insan. Ve onu çok seviyorum.

Hastaneden girdiğimde hemen sağ taraftaki bankta beni bekliyordu. Yine herzamanki gibi güzeldi. Yanına oturduğumda gergin bir halde olduğu anladı ama hiçbirşey sormadı.

Bugün hava nekadar güzel değilmi reachal?
Diye gözlerime baktı sadece. Sanki benim için liman gibiydi. Hemen sığındım bende o limana herzamanki gibi. Evet çok güzel. Kuş sesleriyle saçlarımı dalgalandıran rüzgar insana iyi hissettiriyor. Keşke gece hiç olmasa... dedim.
Gözlerimden gözlerini ayırmayarak o güzel gülüşü ile birlikte, reachal geceler aslında güzeldir insanın içerisindeki gece karanlık olmadıkça... dedi. Karanlıktan korktuğumumu anlamıştı acaba ? Bende ona bakarak, iyiki varsın mary, iyiki yanımdasın. Sana birşey söyleyeceğim; 'tekrardan geldi ve bukez benimle konuştu' inanabiliyormusun?
Korkma Reachal, senin için buradayım! dedi ve sabah uyandığımda yoktu yanımda!
Mary bir anda oturduğu yerde dikleşti ve gözlerini büyüterek birazda sinirli bir şekilde ' tekrardanmı görüşüyorsun? Birsaha görmeyeceğin için söz vermiştin. Sana inanmıyorum. Onunla görüşmekten vazgeç artık. Sapkın biri o ve sana istemediğin şeyler yaptırıyor. Onunla ne zaman görüşsen bakışlarındaki farklılık beni rahatsız ediyor! diye sinirli bir şekilde çıkışta bulundu bana. İlk defa mary'i bukadar sinirli görmüştüm. Onu üzmek istememiştim. Ama isteyerek gördüğüm birisinin olmadığını çok iyi biliyor. Hayır ben görüşmek istemedim! Diyerek istemsizce bir savunmaya geçtim kendimi. Oysaki mary hep benim iyiliğimi isteyen ve bana doğru yolları gösteren bir insandı benim için.
Sinirli birşekilde kalktı ve yüzüme bakarak, ah reachal bana söz verdiğin gibi davranmalıydın. Şimdi git lütfen ve yaptığın hatayı düzelt! Diyerek yanımdan uzaklaştı. Öylece 1 saat oturdum gelir diye ama gelmedi. İlk defa bukadar üzdüm mary'i. Hatamı düzeltmeliydim. Onu görmek merakımdan dolayı hoşuma gitmeye başlamıştı. Onu anlamış olmalı.

Saate baktığımda geç olduğunu farkettim ve kafamı dağıtmak için biryerlerde bir iki kadeh birşeyler içmek için evin hemen yakınlarında bulunan 'Light' adlı bara gittim. Okadar güzel şirin bir yerki. Heryer eski dizayn ile restore edilmiş otururken kendini dağ evinde şömine karşısında şarap içer gibi hissediyorum. Dağ evi kadar olmasada tabi şöminesi var. Hemen bir şarap alıp şömine önündeki hardal renkli berjere oturdum. Ve tekrardan huzur bulduğum ikinci yerdeydim...