Rendition

🎙Track 30💽

Sometimes i run, sometimes i hide
sometimes im scared of you
but all i really want is to
hold you tight, treat you right
be with you day and night,
baby all i need is time..

_Britney Spears

"Seguro dalawang Sabrina narin ang meron tayo ngayon"

"Seguro dalawang Sabrina narin ang meron tayo ngayon"

Hanggang sa maka-uwi kami rito sa Hotel paulit-ulit kong naaalala ang sinabi niyang iyon, tuloy kinabahan ako na biglang nakonsensiya, ang bigat narin ng pakiramdam ko.

Habang nakahiga ako dito sa kama nakatingin lang ako sa kesami na parang iwan.

"At seguro ang saya-saya narin natin ngayon." While playing my food. "Kaya lang isa lang yun sa mga what ifs natin na kahit kailan hindi magkakatotoo." I gave him a weak smile.

"Ang bilis mo namang sumoko. Wala na ba talagang pag-asa?"

"Hindi ko alam, i_ i still don't know." Sagot ko and that's the truth, hindi ko alam kung kakayanin niyang umasa sa isang katulad kong nawawalan na ng pag-asa sa isang relasiyong sinubok na ng panahon.

"Naguguluhan ka lang pwede mo naman akong sagutin ng Yes or No eh, but you didn't kaya there's always a chance between us." Baka nga, sana nga.

"But why did it took 18 years for us?" Natulala nalang siya ng itanong ko yun. Yeah why 18 years?

"Ang totoo, 6 years after we separated and after knowing everything what Mom did, hinanap agad kita and i was surprised to see you carrying a- a toddler and she really looks like you, kasama mo noon si Ariel, seeing you so happy without me and Sab broke my heart so bad, masakit peru tinanggap ko kasi kasalanan ko naman." He confessed and i was surprised to hear what he just said, i didnt realize that I'm now on the verge of crying. "Kita ko namang masaya ka na sa piling niya kaya ipinangako ko sa sarili kong hindi ko kayo gugulohin at hindi na lang kami magpapakita sayo." He added.

"Hindi nga naging mabuti sa atin ang panahon."

"Yeah everything was never right for us, the timing, true happinies, yung pagmamahalang hindi na kailangan pang itago at ang mga pangarap na magkasama nating bubuohin lahat ng iyun nawala." Sagot niya sa pinakamalungkot na paraan.

"Hindi naman nawala eh, kasi naging masaya tayo sa mga panahong yun and it'll be one of the best memories that we can look back when everything is getting tougher." I honestly stated.

"Hindi na ba natin pwedeng ayusin ito?" Tanong niya then hold my hand.

"I can't promise anything but for the kids, i mean for Sab i will." Tanging sagot ko kahit ang totoo hindi ko talaga alam kong makakaya ko, sana hindi niya sirain ang pagtitiwalang ibibigay ko sa kanya kasi napapagud narin ang puso ko.