Broken Pieces

Chapter 7

Naguguluhan ako. Andito sa harap ko yung taong una kong minahal, at ang bestfriend kong hindi ko mawari kung bakit siya nag kaka ganyan?



"Cess i-im sorry" dinig ko palang yan ay hindi na maganda ang pakiramdam ko.



Bakit siya mag so sorry? May nagawa ba siya? Sila?



"Patawarin mo ko, hi-hindi ko naman sinasadya eh" pag tutuloy niya sa sinasabi niya. Ngayon hindi ko na talaga maintindihan.



"Alexis, stop crying okay? We're bestfriend right? Right?" Pag tatahan ko sa kanya. Tumango tango naman siya. "Then will you stop crying and tell me whats going? Will you?" Pag tatanong ko ng mahinahon. Para hindi siya kabahan.



"We're engaged" at humagulgol na naman siya ng iyak.



At ako? Para akong binuhusan ng malamig na tubig na may yelo sa sobrang pag ka windang!



We're engaged




We're engaged



We're engaged



Paulit ulit na nag echo sa tenga ko. Dalawang salita lang yun pero ang lakas ng impact sa puso ko.



Para bang paulit ulit nalang akong sinasaksak. Gusto kong mag wala! Gusto kong magalit! Pero kingina! Pareho ko silang mahal!!



Yung ex boyfriend ko na hanggang ngayon mahal na mahal ko pa rin at ang bestfriend kong itinuring ko na kapatid, ay engaged na sa isat isa?



Ano to gaguhan ba talaga? Tangina!!! Yung ex kong ipinag katiwala ko yung puso ko at nag pa ka tanga para lang wag lang siyang mawala sakin? Tapos kaya naman pala! Hindi man lang niya ako ipinag laban sa harap ng mga magulang niya ng malaman nilang May relasyon kami, kasi ganito?




Putangina! Putangina lang! Sana pinatay nalang nila ako!




Tapos yung bestfriend ko pa? Sa bestfriend ko pa siya ikakasal? Engaged? Hinayupak na kinginang yan!



"Ikaw, Aljake may sasabihin ka ba?" Pinipilit kong maging mahinahon kahit na alam kong kahit anong oras sasabog na yung puso ko sa galit.




Kahit kelan, hindi ako nagalit sa kanila. Hindi ko ipinag laban kung anong dapat ay sa akin lang! Kasi mahal ko sila! Tangina ganun ko sila ka mahal!




"Mahal kita, totoo yun. Hanggang ngayon mahal kita. Sana naman maniwala ka" sabi niya at hinawakan niya ang kamay ko.



Pumiglas ako. At tanging sampal nalang nagawa ko. Pero bago ako tuluyang umalis, pinunasan ko muna yung mga luha ko tsaka muling nag salita.




"Okay, hindi ako magagalit, kung humihingi man kayo ng sorry at kung! Sincere kayo, i accept it. Pakiusap ko lang. Please lang, wag na wag na kayong mag papakita sakin. Dahil baka di ko na alam yung gagawin ko sa susunod" at tuluyan na akong umalis.



Pigil na pigil ang ginawa ko sa sariling emosyon. Dahil ayaw ko silang masaktan na pareho. Kasi mahal ko sila at importante sila sakin.



Hindi pa man ako nakaka layo ay pinigilan na ako ni Aljake para hindi makalayo.




"What do you want!!! What do you fucking want!!" Bulyaw ko sakanya. Wala na akong paki alam kung maraming naka tingin sa amin.




Hindi ko na talaga kaya.




"Calm down Cess, please calm down. Lets talk" mahinahong sabi niya.



"Tangina Al! Pano ako hihinahon ha? Matanong nga kita, ako ba talaga minahal mo?" Sigaw kong tanong sakanya. Lintik! Hindi na ako maka hinahon sa lagay na to.



"Yes!! I did love you, minahal kita! Hanggang ngayon! Mahal pa rin kita" sagot niya sa muka ko, habang nakatingin sa mga mata ko.



"Tanginang pag mamahal yan Al! Sayo na yan! Hindi ko na kailangan yan! Sayong sayo na! Pano mo masasabing mahal mo ko ha? Eh hindi mo nga ako nagawang ipag laban sa mga magulang mo! Kahit na lumuhod pa ako at umiyak ng dugo sa harap mo, hindi mo ko magagawang ipag laban! Look! Tama na to, nakaka gago na eh" mahabang sabi ko. At pinupunasan ko na ang mga luha ko.



"Quota na ako, im over with it, you already made my heart into broken pieces. Sana lang panindigan mo yang bestfriend ko, no, yang kaibigan ko. At magawang ipag laban mo na siya." Pag tatapos ko. "Oops di mo na pala siya kelangan ipag laban, kasi botong boto na nga pala mga magulang mo sakanya" sabi ko ng nakangisi at tuluyan na akong umalis.