Temptation Island 2: Sweet Surrender PUBLISHED

Kabanata 22

            

Nakaupo siya sa isang magarang couch. Tuwid na tuwid ang kanyang likod. She knows that Lemuel Tanjuatco was filthy rich, not 'this kind' of rich. The grandoise staircase proudly stood at the center of the whole mansion. Mirrors were composed of colorful pilgrim glass that sheds colorful light on the white tiled floor as the sunshine bounce to it. Ang apat na pillar sa living area ay may mga nakatayong antique wood carvings na tiyak niyang mula kay Bonifacio Arevalo. At ang painting-- ang painting na nakasabit ay pawang gawa niya, ang pina-auction niya.

"Welcome home.." Napatayo siya bigla nang may magsalita. Napalunok siya. Mabuti na lang talaga at pinilit siya ni Melody na maligo, ito din ang naglagay ng manipis na make up niya kaya kahit papaano ay hindi nakakahiyang humarap sa lalaking matagal nang laman ng kanyang isipan simula pagkabata.

"Good afternoon po."

"Mabuti at pinaunlakan mo ang imbitasyon ko, Mirabella." The man was tall, about on his early fifties. Wala pa ito masyadong puting buhok ngunit halatang kagalang galang. His Spanish-Chinese blood was very dominant. Chinese mestizo ito. Singkit ang mata, pero matangos ang ilong.  Nakasuot ito ng polo barong at nakatuon ang mga mata sa kanya.

"I am so sorry." Nagulat siya ng yakapin siya nito. Tuwid na tuwid ang kanyang katawan, para tuloy yumakap ang kanyang ama sa poste.

"S-sandali po, Sir. Hindi pa tayo nakakasiguro—" Wala pa ang DNA test results.

"I know. Nakikita ko sa'yo ang mukha ng Lola mo. You are the exact carbon copy of her. Formality na lang ang DNA testing, your friend Melody insisted, ayoko na sana. I am so sorry for your mother. Hindi ko alam. Nakilala ko si Elena sa Olongapo dahil sa isang proyekto doon. Nakagaanan ko agad siya ng loob sa isang buwang pananatili namin doon, she's beautiful and you got her smile. Hindi na kami muling nagkita pagkatapos ng proyekto dahil bigla din siyang nawala. I am really sorry."

Umiling siya, "It was not a love story you both had. Kundi isang obligasyon. Kaya nagdalawang isip din si Mama na guluhin ka pa. Nagpunta ako dito para sabihing wala akong hihingin sa inyo. Hindi ako hihingi ng parte ng mana o posisyon sa kumpanya. Gusto ko lang ng donation para sa pagpapagamot ni Teptep."

"That's why I want to talk to you, Mirabella. Sumunod ka sa akin."

Sinundan niya ang kanyang ama nang maglakad ito sa mansyon. Hindi niya mapigilan ang paghanga sa disenyo ng buong bahay. Indeed, his father is an artist more than a businessman. Binuksan nito ang unang pinto sa may second floor. Bookshelves filled with books and a long table made of hardwood welcomed them. It looked cozy, with a red two-seater beanbag sitting at the back of the shelves.

Umupo silang mag-ama sa malapad na lamesa. Sumeryoso ang mukha ni Lemuel at napahilamos ang mukha, tila nag-iingat sa sasabihin.

"I don't want to do this to you but Esme and I really want to know you more. I am excited to know that I have a daughter. Really. I can't put to words how happy I am and Esme, too."

Tumango siya. Normal lang naman siguro ang makyuryoso sa kanya ang mag-asawa, "And we decided to finance Teptep's hospitalization until she gets well."

Napangiti siya. Wow.

"But."

But.

"You need to promise me to familiarize yourself about our business. Give it a chance."

Magsasalita sana siya nang tumaas ang kamay nito, "And you need to stay here while learning. But hopefully for good."

Goodness. That fast? Ano bang alam niya sa negosyo? Fine arts graduate siya at isa siyang choreographer. Wala man lang siyang minor subject sa business.