𝙈𝙖𝙧𝙫𝙚𝙡×𝙍𝙚𝙖𝙙𝙚𝙧 ~𝙄𝙢𝙖𝙜𝙞𝙣𝙚~

Draw Me Like One of Your French Girl ¤ Pietro Maximoff

YIAĞAĞAĞAĞAĞA çok tatlı olması ❣
.
..
...
....
...
..
.
..
...
....
...
..
.
..
...
....
...
..
.

Avengers'ın geri kalanı ile güneşin New York silüeti üzerinden batmasını izledin, bu sırada Pietro çizim defteri ile yine ortalıktan kaybolmuştu. Güneşin çekilmesiyle gökyüzü derin bir gece yarısı mavisine bürünmüştü. Pietro hariç grubun geri kalanıyla birlikte herkes odasına dağıldı.

Pietro'yu bar kısmında oturmuş bir şeylerle uğraştığını gördün.

"Speedy gelmiyor musun?" diye sordun.

Kitabını aceleci bir şekilde kapadığında ona doğru bir adım atmışsın.

Yanakları hafifçe kızarmıştı. "Bir saniye içerisinde." dedi.

Piet'den hoşlanıyordun ama bunu o an bilen tek kişi en iyi arkadaşın Natasha Romanoff'tu.

"Ne üzerinde çalışıyorsun?" diye sordun.

Pieteo hafifçe gülümsemeden önce boynunun arkasını ovuşturdu.

"Aslında, hiçbir şey." Senden göz temasını kaçırır gibi fısıldadı.

Yatmaya hazırlanmak için odana gitmeden önce biraz iç çektin.

Yatağın üzerinde Pietro'nun ne üzerinde çalıştığını düşünerek uyanık biçimde uzanıyordun. Sonunda gözlerin yavaş yavaş kapanıyordu. Bir süre sonra kendini uykunun güvenli kollarına teslim ettin.

Pietro'nun yaptığı çalışma gizli bir şeydi ta ki sen gece yarısı uyanana kadar.

Yatakta dönüp durmamak için yattığın yerden kalktın ve çoraplı ayaklarınla mutfağa doğru gittin. Kendine belki tekrardan uyumana yardımcı olur diye sıcak süt hazırladın. Sütünü mikrodalgaya koyarken gözüne çarpan bir şey gördün;

Pietro koltukta uyuya kalmıştı ama en önemlisi de kitabı yanında açık duruyordu.
Sessizce salona geçtin ve Pietro'nun yanında ki çok merak ettiğin kitabı aldın.

"Burada neler varmış?" Kendi kendine fısıldadın ve sayfaları karıştırmaya başladın.

Gördüğün çizimler neredeyse kitabı tamamen elinden düşürmeni sağlıyordu.

Daha fazla sayfa geçtikçe kendinin kağıtta parıldadığını hissettin. Pietro'nun defter ile uğraştığı onca zaman boyunca, seni çiziyordu.

Daldığı uykusundan yavaşça kalktı, paniğe kapıldın, ne yapman gerektiğini bilmiyordun.

Pietro gözlerini hafifçe açtığında yanakları kızarmaya başlamıştı. Uyanık hale geçtiğinde yanakları tamamen kıpkırmızı olmuştu.

"S/A, burada ne yapıyorsun?" sordu ve koltukta oturur bir pozisyon aldı.

Pietro elindeki çizim kitabını görünce kendi yanaklarının sıcaklaştığını hissediyordun.

"Aman Tanrım ben üzgünüm-" yüzünü ellerinin arasına aldı ve mırıldandı.

"Neden üzgünsün?" diye sordun çünkü gerçekten sebebini anlamamıştın.

Ellerini senin yüzündeki ifadeyi görebilmek için suratından çekti ve sordu "Bunun ürpertici olduğunu düşünmüyor musun?"

Pietro'nun sana kıyasla büyük olan ellerini tuttun ve hafifçe gülümsedin.

"Bence bu yaptıkların, çok tatlı." diye itiraf ettin.

Pietro sana karşılık gülümsedi ve içinde ona karşı hissettiğin duyguların daha fazla büyüdüğünü anladın. Pietro uzun zamandır yapmayı düşündüğü hayalini gerçekleştirdi. Sana doğru yaklaştı ve tereddütsüz bir şekilde yumuşak ve sıcak dudaklarını seninkilerle birleştirdi.

"Bu sütü buraya kim bıraktı- oh, sonunda!" Natasha'nın sesiyle birbirinizden ayrıldınız.

"Feisigh leat!" Natasha'ya irlandalıların yerli dillerinde küfür ettin.

Natasha ile çıktığınız görevde bu dili konuşmak zorunda kalmıştınız. O yüzden sende bütün kötü kelimeleri öğrenip Natasha'yı karşı kullanıyordun. En azından etrafta 'Language' diye dolanan Cap'i pek görmüyordunuz.

Fakat senin sözlüklerini bulan Pietro'nun da aynı fikri olduğunu tahmin bile edemezsin. Bu yüzden biriniz ne zaman küfür etse anlayabiliyordunuz.

"Diline dikkat et!" dedi sırıtarak.

Natasha, Pietro ile senin kanepede birbirinize sokulmanızdan önce gitmişti.

Onunlayken rahat bir uyku için sıcak süte ihtiyaç duymuyordun.
.
..
...
....
...
..
.
..
...
....
...
..
.
..
...
....
...
..
.

*Feisigh leat siktir git gibi bir anlama geliyor olması lazım emin değilim*