𝙈𝙖𝙧𝙫𝙚𝙡×𝙍𝙚𝙖𝙙𝙚𝙧 ~𝙄𝙢𝙖𝙜𝙞𝙣𝙚~

The Hard Healing《》Stephen Vincent Strange

Selam okur-yazar dostlarım. Haberleri izliyordum da cidden arınma gecesine dönmüş etraf ya...

Neyse biz böyle şeylere kafa yormayalım direkt bölümümüze geçelim. Bu arada çok talep ettiğiniz bir karakter varsa yorumlara yazarsanız çok sevinirim sizleri çok çok çok seviyorum sağlıkla kalın ♡♡♡

Konu: Stephen Strange ile ilgili. Konuyu anlatmayayım aodnwolwdiwo anlamaya çalışın.

Bölüm Şarkıları: Falling Apart-Micheal Schulte / Photograph-Ed Sheeran

Uyarı: Kaygı, üzüntü, kayıp

İyi okumalar...

Elimizden gelenin en iyisini yaparız ama yeterli gelmeyebilir. Kendimizi korumak için o kadar önlem alırız ki bazen bizi aslında engellediğini anlayamayız.

Güvende olmaya çalışırken, hiçbir şey için çabalamamaya başlarız.

Korunamayız ve kötü olaylar iyi olaylar gibi bir anda karşımıza çıkar.

Kazan, kaybet ya da berabere kal.

Biz istesek de istemesek de oyun devam eder...

...ve bununla ilgili hiçbir şey yapamayız.

Sadece önümüze bakarız, yok olmamayı umarız. Unutulmamayı bekleriz.

Zaman durmaz ve atlıkarınca dönmeye devam eder.

Yaşayın, var olmakla yetinmeyin. Elinizdekilerin değerini bilin çünkü yarın olmayabilirler.

.
..
...
....
...
..
.

"Çok çalış, notlarını yükselt, yüksek öğrenimin kolay olmadığını biliyorum eğer iyi bir yere gelebilmek istiyorsan, önümüzde ki yıl tek dönemde iki takviye dersi almak zorundasın."

Yüzünü annenin dediklerine buruşturdun ve hastane yatağının bir ucunda yerini aldın. Dikkatlice sana baktığını fark edebiliyordun. Tüm yüz hatlarını en ince ayrıntısına kadar zihnine kazıyormuş gibiydi.

"Anne bunları kısa süreliğine de olsa düşünmeyi bırakmamız lazım, lütfen artık bu konuşmaya son verebilir miyiz?" dedin huzursuzca, yerinde kıvrandın.

Neden şu anda böyle konulardan konuşmak istediğini anlamıyordun. Bu bir veda konuşması değildi. Sandığın hastalığının bu kadar ciddi olduğunu düşünmüyordun ama yüz ifadesinden sana bir şeylerden bahsetmediği aşikârdı.

"Alakasız gelebilir ama, külotlu çorabın altına her zaman iç çamaşırı giy. Bazen üşeneceğini ve hantallık yapacağını biliyorum buna rağmen açık konuşmak gerekirse hem sürtük gibi görünmeni hem de mantar kapmanı engeller."

Dediklerine gülmeden edemedin. Annenin bundan bahsedecek en son kişi olduğuna emindin ve bu kadar dürüst olması gerçekten seni ürkütmeye başlamıştı.

"Anne lütfen saçmalama.."

Gözlerini devirdin, çabalasan da ciddi bir konuşma gibi gelmiyordu sana.

Sonrasında asıl değerini anlayacaktın.

Kaybedince, için içini yerken, kalbin kulaklarında çarparken ve her güzel anıyı tek tek hatırladığında gözlerinden bir yaş süzüldüğünde...