One Life [NashLene]

Chapter 23

Nash's POV

"Sharlene, susundan natin si Ian."

"Ha?!!! Bakit?!! Naku Nash! Baka magalit satin si Alexa kung gagawin natin yun! Tsaka baka kung ano pang gawin mong eksena dun. Kilala kita noh!"

"Babatiin ko nga lang si Ian.."

"Ng sapak?"

"Ehh.."

"Bahala ka. Basta hindi na ko sasama sayo kung yan lang ang ipupunta natin dun."

"Ang taray mo ngayon ah. Porket maganda ka-.. Tsss.. Sige na nga! San mo ba gustong pumunta ngayon ha?"

"Ikaw naman ngayon ang mataray. Hmph. Wala na! Tinamad na ko."

Hahaha! Ang cute talaga ni Sharlene.

May patampo-tampo pang nalalaman.

"Oy Sharlene. Tigil-tigilan mo ko ah. Ikaw na nga tong pinagbigyan tapos ganyan ka pa."

"Eh ikaw kasi eeh!"

"Hay nako. Sige na, sige na. Sorry na. Saan mo ba talaga gustong pumunta? Anong gusto mong gawin ngayong araw na to?"

"Gusto kong gawin? Ah! Gusto kong magbasketball!"

"Huh? Eh bakit? Tsaka san naman tayo magbabasketball rito ha?"

"Di ko alam pero dati kasi... Lagi akong sinasama ni Papa sa court na medyo malayo-layo rito. Gustong-gusto kasi ni Papa ang basketball eh kaya gusto niya na matuto rin ako nun hehe."

Basketball... Hn...

"Nash? Uyyyy.. Okay ka lang?"

"Ah oo.. May naalala lang. Tara na."

"Saan tayo pupunta?"

"Kahit saan. Tara. Maligaw tayo."

Sharlene's POV

"Kahit saan. Tara. Maligaw tayo."

"S-sige..."

Iba talaga si Nash ngayon.

Nakakalito yung mga ikinikilos niya.

Parang hindi siya..

"Uhm Nash. Dun na lang tayo sa school. Dun sa rooftop! Tara!"

"Geh."

15 mins later..

Grabe..

Ang awkward na..

Hindi na nagsasalita si Nash mula nung umalis kami..

Naku..

May nasabi ba kong mali?

Di kaya galit siya sakin?

Ano kayang nasabi ko..

Hala...

Di na ko mapakali..

"Huy."

"H-huh? Ano yun, Nash?"

"Andito na tayo sa school."

"Ahh.. Oo nga. Tara akyat!"

Ang taas pala talaga.. Haii..

Ba't dito ko pa naisipang pumunta eh alam ko namang hirap ako umakyat..

Bobits..

"Bubuhatin na ba kita Sharlene?"

"Uwa!! T-teka!!"

Binuhat na niya ko bago pa ko nakasagot..

Eeeeeehhh!!