One Life [NashLene]

Chapter 14

Sharlene's POV

"Gising ka na please..."

B-bata?

Teka.. Asan ako..

Asan si Nash...

"Wag ka na umiyak.."

"Uhm.. Sino ka?"

Babae siya.. Uhm.

"Hindi ko alam kung sino ako eeh."

"Patay na ba ko? Langit na ba to? Bakit tayo lang ang nandito?"

Tulala lang yung bata...

"Uhm.. Sorry. Andami kong tanong.."

"Okay lang.. Pero matagal na kong mag-isa dito.."

"Ha? Eh yung mga magulang mo asan??"

"Secret! Sayang nga eh. Kanina... Ginigising ka ng papa ko pero ayaw mo gumising. Eh ayun, umalis na siya."

"Saan nagpunta ang papa mo?"

"Sa malayo... Ganun naman siya..."

Umiiyak yung bata..

"S-sorry.... Halika.. Gusto mo hanapin natin sila?"

"Ayoko.. Mahal nila ako pero hindi pa tamang oras para magsama kami.."

"Bakit naman?"

"Secret din..."

Wala siyang kasama rito.

Hindi ko siya pwedeng iwan..

"Asan tayo?"

"Uhm.. Dito ako nakatira! Heehee. Laro tayo?"

Ang cute niya..

Siguro mga 8 yrs old na siya.

Haii. Nalulungkot ako para sa kanya..

"Sige! Pero teka.. Itatali ko muna yung buhok mo ha."

"Yey!!"

"Ayan. Mas maganda ka na kasi maayos na ang buhok mo."

"Thank you po! Anong pangalan mo?"

"Sharlene.."

"Ang ganda pala ng pangalan mo!"

"Salamat."

Naglaro na kami ng bata..

Sana may pangalan siya para mapasalamatan ko siya sa pagsama sakin.

Mukhang panaginip lang to pero ang weird.

Siguro nasa langit na ako?

Hindi ko alam...

Pero ayoko pa..

Kasi.. Uhm.. Si Nash..

"Anong iniisip mo?"

Kahit ayoko pa.. Walang kasama tong batang to..

Dito na lang ako..

"Yung taong gusto kong maging kaibigan.. Hindi kasi ako nakapagpaalam eeh."

"Kaibigan? Eh gusto ka rin niya."

"Ha?"

Sana... Sana nga..

"Hindi ka naman pwedeng magtagal dito eeh.."

"Hindi kita pwedeng iwan mag-isa dito..."

"Makakasama ko naman ang mga magulang ko pagdating ng panahon eh! Okay lang ako dito..."