Chapter 12

40 2 6
                                    

Chapter 12: Not Humans?

(NUNNALLY)

Hanggnag ngayon hindi mawala sa isip ko yung nangyari kagabi. As in wala akong nakita. Ni clips wala.

Napakarare ng nangyari iyon. Bakit? As in hindi talaga ako maniwala since nasanay na ako na kapag lumapat ang balat ko sa kung sino mang tao, nakikita ko na ang mangyayari sa kanila.

Hinintay ko talaga na may Makita ako until na humiga ako hanggang sa hindi na ako nakatulog. bAkit ng aba hinintay ko iyon?

Wag mong sabihin gusto ko syang warningan? Hindi ko pa nagawaiyon ever since na nangayari iyon sakin. I just let them be since alam ko na dadating at dadating din iyon sa buhay ng tao. Pero ang tanong, tao ba talaga sya?

(CHAIRMAN JI)

Right now, we are in our room here in the school.

"What happen last night, Master?" I asked him.

Kahit na nag aact ako as his Father, gusto ko pa rin na manatili ang respeto ko sa kanya as his servant.

"Someone aimed an arrow to us with poison. Check her if she has a wound and prevent it from spreading."

"Yes, Master." Yumuko na ako at lalabas na sana ng maalala ko ang kakayahan ni Nunnally. And according to my experiment, her ability is only potent to humans.

"Can I ask, if the two of you touch each other?" kanina syang nagbabasa ng dyaryo, ngayon nagtataka itong tumingin sakin.

"Why?"

"Because of her ability." Tumangon na lamang ito. Mukhang kay Nunnally ko makukuha ang sagot.

"We touched each other, since I pulled her closed to me and drop to the floor." Tumango ako at yumuko muli.

Kung tama ang hinala, walang makikita si Nunnally sa kanya na kanit ano. Even clips and parts ng mga pangyayari ay wala. Magtataka ito ng sobra.

Pumunta na ako sa kwarto ni Nunnally dala ang medical kit ko. Hindi biro ang lason na ginagamit ngayon kaya hindi ito kakayanin ng kung ano ang nasa emergency kit ko.

Nang makarating ako, halatang halata sa mata nya na hindi ito nakatulog.

"Are you okay?" Nang magsalita ako nabigla siya at laglag sa kama nito.

Sobrang tulala at wala ito sa sarili kaya sobrang nagulat ito.

Tinulungan ko syang tumayo, at ngayon ko lang rin narealize na nahawakan nya ako. At wala rin siyang makikita sakin.

Nagulat ito at napalaki ang mata. Alam ko na ang ibig sabihin nito. Hawak ko pa rin sya sa kamay at dahan dahang itinayo sabay upo nya sa kama.

"Nasaktan ka ba?" Umiling ito pero malaki pa rin ang mata nya sa sobrang pagkagulat.

"What's happening?" bulong nito sa sarili habang hawak ang ulo.

Hinigit ko ang isang automan sa gilid ng kama at naupo. Tiningnan ko ang mukha nito at dumagdag sa pagkagulat nito. Napalunok din ito bigla.

Napatawa ako sa ikinikilos nya.

Dahil sa utos ito ni Master, I check her. I check her arms, cheeks, neck and everywhere na pwedeng madaplisan ng pana.

"May problema ba?" Tanong ko muli sa kanya.

Napalinok ulit sya at nagsimula ng magsalita.

"May mali sakin ngayon, Chairman. Dahil yata sa sobrang kaba at takot para mamaya sa tournament."

"Ano naman iyon?" tanong ko habang inaayos ang mga kalat sa kwarto. Matagal tagal na din itong hindi nababwasan ng gamit kaya medyo nagkalat pa ang mga ito.

"Hindi na ako nakakakita ng mga premonition about the deaths of a certain person."

"How did you say so?"

"Zyc and I, nagkalapit kami. Hinawakan na ako palapit sa kanya, he hug me and he drop me sa sahig plus nasa top ko sya." Bigla naman syang napayuko sa huli nyang sinabi. Napangiti ako ng palihim.

"And?"

"Niisa wala akong nakita sa kanya." Napangiti na lamang ako dahil tama ang result ng ginawa kong experiment para matest at malaman ko kung anong weakness nya.

"Malay mo nadelay lang?" I tested her again.

"Hindi po talaga ih. Hinintay ko sya magdamag hanggang sa hindi na talaga ako amakatulog pero wala po talaga!" Ngayon kitang kita mo na sa mga mata na niya yung need-for-answers look.

"Sayo rin po, hinintay ko pero wala talaga. For ordinary scenarios, in a second nakikita ko na sya at alam ko na ang mga mangyayari."

"Siguro wala pa lang nakatadhana samin kung kelan kami mamamatay." Medyo sumang ayon ito pero kita ko pa rin na may doubt sya.

"Pero kahit napakatagal pa ng pangyayaring iyon, malalaman at makikita ko iyon Chairman Ji. Maliban na lang if you to are not humans." Biglang sumeryoso ang tingin nya sakin.

Ako naman ang napalunok bigla.


CHNBBY: Guys kung may makita man kayong TYPOGRAPICAL ERRORS please magcomment po kayo for faster editing po ng story pati po dun sa iba pang stories :) THANK YOU

Dice of JudgementTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon