Biliyormusun
Şu yüreğimi terbiye etmekte bıktım Raya
Ben ben olmaktan çıktım
Hayalerim nerde
Mutluluğumu yitirdim
Daha ne kadar dibe inebilirim
Her yer karanlık
Ve camlarda ölü yüzler var
Aşk yeşil bir dünyayken
Şimdi ego adına savaşmak olmuş
Yanlızlığımı özledim şu bağıran kalabalık şehirde
Çocukluğum savaş
Gençliğim sürgün ve hasret
Ah büyüklük
Keşke varmadan düşseydim
Bu ne kahpe düzen
Bu ne çılgınca yok oluş
Herkes üzgün ve yorgun
Gitmeliyim kimse bilmeden
Gitmeliyim sessizce...
