Aşkın Kıyısında

//BÖLÜM 4~İLK ÖPÜCÜK//

//Yazar'dan//

Defne öfkeyle karşısındaki adama bakarken o adam yüzsüzce içeri girdi. Defne sinirle onu kolundan tuttu.

"Sana girebilirsin demedim. Derhal çık git buradan." Defnenin söylediklerini dikkate almadan gülümsedi.

"Ama kardeşim ayıp oluyor. İnsan hiç abisine böyle davranır mı?"

"Sen... Sen benim abim falan değilsin." Defne tiksinircesine baktı karşısındaki adama. Bunca zaman çıkmamıştı karşısına. Şimdi nedendi bu karşılaşma?

"Hadi ama kardeşim. Abini iyi ağırla."

"DEFOL GİT BU EVDEN!!" Sesleri duyan Selin ise koşarak aşağı indi. Karşısındaki adamı tanımıyordu. Ama Defnenin bağırışlarından burada olmaması gereken biri olduğunu tahmin etmişti. Adam da Selin'i fark edince gülerek kardeşine döndü.

"Beni tanıştırmayacak mısın arkadaşınla?"

"Hayır. Derhal defol bu evden."

"Kardeşim sen abiye saygı nedir unutmuşsun." Selin şimdi anlamıştı Defnenin neden bu denli öfkelendiğini. Çünkü karşısında para için onu satan, evini, her şeyini geriden bırakıp kaçmasına sebep olan adam duruyordu. Abisi!

Selin Defnenin daha fazla üzülmesini istemediğinden karşısındaki tanımadığı adamı omuzlarından itti.

"Çık git bu evden. Seni kimse istemiyor burada."

Karşılarındaki yüzsüz adam inat ederek koltuğa oturdu. Bir bacağını diğerinin üstüne atarak karşısındaki iki kıza baktı. Selin'i işaret etti.

"Sen bize kahve yapıyorsun ve sen sevgili kardeşim, otur konuşacaklarımız var." Selin ne yapayım dercesine baktı defne. Defne olumlu anlamda kafa sallayınca Selin mutfağa geçti. Defne abisinin uzağına oturdu. Serhat kardeşine baktı ve o lanet sözlerle dolu ağzını araladı.

"Bana lazımsın defne. Canım sana bağlı." Defne anlamayarak baktı abisine.

"Ne saçmalıyorsun yine sen?!" dedi defne hiddetle.

"Sen yarın benimle geleceksin."

"Asla! Asla gelmeyeceğim. Seninle değil bir yere gelmek aynı ortamda nefes almak bile istemiyorum. Defol git bu evden. Defol!!" Defne abisini kolundan tutup kaldırmaya çalıştı. Bu sırada Serhat belinden silahı çıkardı.

"Bana bak defne. Eğer benim canım gidecekse senin de gider. Tabii içerideki o güzel kızında." Kendi canı değil Selin'inki için korkuyordu. Onun hiç alakası yoktu bu olaylarla.

"Sen Selin'i tanımıyorsun bile. Ondan uzak dur. Seninle alakası yok."

"O zaman beni reddetme. Eğer yarın benimle gelmezsen andım olsun ki önce seni sonra onu öldürür, öyle giderim evime." Defne karşısındaki adama öfkeyle baktı. Kabul etmemek gibi bir şansı yoktu. Bu herif dediğini yapardı. Selin'e zarar gelmesine izin veremezdi.

"Nereye gideceğiz?"

"Gidince görürsün." Bu sırada Selin geldi. Serhat ona göz kırpıp ayağa kalktı. Defnenin yanağından bir makas alıp kapıya yöneldi. Çıkmadan önce son kez Defneye döndü.

"Seni yarın sabah alacağım. Hazırlan ve bekle." Selin bir şey anlamazken defne ise dolu gözlerle abisine bakıyordu. Olumlu anlamda kafa salladıktan sonra Serhat evden ayrıldı. Telefonu açtı ve direkt Ömer'i aradı.

"Kız yarın sabah seninle."

•••

Ömer sabah uyandığında heyecanla doğruldu yataktan. Dün gece Serhat'ın verdiği haberden sonra içi içine sığmamıştı. Defnenin kendi isteğiyle ona gelecek olması kat be kat artırmıştı mutluluğunu. Evde onların gelmesini beklerken heyecandan ölmek üzereydi.