After

Hoofdstuk 1

"Tessa!" Hoor ik mijn moeder vanaf beneden roepen. Ik kreun en rol uit mijn kleine, maar vertrouwde bed, inneem rustig de tijd met het opmaken van mijn bed, omdat ik weet dat dit laatste ochtend is dat dit míjn bed is.

"Tessa!" Hoor ik opnieuw.

"Ik ben wakker!" Roep ik terug. Ik hoor de kasten open en dicht gaan beneden en ik bedenk dat ze vast ontbijt voor me maakt. Ik heb een knoop in mijn maag waneer ik de douche instap. De laatste jaren heb ik zenuwachtig afgewacht op het moment dat ik naar college zou gaan. Ik besteedde mijn weekenden aan mijn huiswerk en het voorbereiden voor dit moment, terwijl mijn leeftijdsgenoten uitgingen en dronken; hun tijd verspilden. De dag dat ik mijn toelatingsbrief van het WSU binnenkwam was ik enorm ontroerd, mijn moeder huilde van geluk, en - ik moet toegeven - ik was best trots op mezelf. Ik had overwogen Washington te verlaten, maar uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Ik hou van mijn vertrouwden omgeving.

Het warme water lost mijn gespannen spieren, hoe lang sta ik er al onder? Ik haast me en was mijn haar en lichaam en haal langzaam een scheermesje over mijn benen om de kleine haartjes die dit weekend zijn bijgegroeid, weg te halen.

Toen ik een handdoek om mijn natte lichaam wikkelde, hoorde ik mijn moeder opnieuw roepen. Ik negeer haar, ik weet dat ze zenuwachtig is voor mijn eerste dag op de universiteit, maar ik heb deze dag al uitgestippeld tot op elk uur, sinds maanden. Mijn vriendje Noah komt er zo aan, om mee te rijden met mij en mijn moeder. Noah zit een klas lager dan ik, maar hij is achttien, net als ik - zijn ouders hebben hem een jaar te laat naar school laten gaan. Noah heeft, net als ik, alleen maar goede cijfers, hij is geweldig en ook hij komt volgend jaar naar het WSY. Natuurlijk wilde ik dat hij dit jaar al was gekomen, zeker nu ik helemaal niemand ken op WSU. Ik heb gewoon een nette kamergenoot nodig, dat is enige waar ik om vraag.

"Theresa!"

"Ik kom al naar beneden, stop met roepen!" Gil ik terug terwijl ik de trap af loop.

Noah zit aan de tafel tegenover mijn moeder, gekleed in een blauwe polo en een kaki broek, zijn gewoonlijke kleding. Zijn blonde haar is gekamd en perfect tot model gebracht.

"Hey college girl," hij grijst breed, met zijn perfecte lach. Hij staat op en geeft me een knuffel.

"Hey," ik geef hem een brede glimlach terug en waneer hij mij loslaat doe ik mijn donker blode haar in een knot.

"Liefje, we kunnen wel even wachten zodat je je haar netjes kan doen." Zegt mijn moeder stilletjes.

Ik loop nar de spiegel en knik, ze heeft gelijk. Mijn haar moet er fatsoenlijk uit zien vandaag, en natuurlijk aarzelde ze niet om me dat te vertellen

"Ik stop je tassen wel vast in de auto," Biedt Noah aan en pakt de sleutels van mijn moeder. Met een snelle kus op mijn wang verlaat hij de kamer.

De vlinders vliegen door mijn buik wanneer ik naar de auto loop, ik heb gelukkig nog twee uur om ze te laten verdwijnen. Ik heb geen idee hoe college zou zijn, zal ik vrienden maken?