Een verhaal met nog meer drama, relaties en badboys die eens zouden stoppen met zo bad te zijn! (voltooid)
___________________________________________
"The badboys baby" is het tweede deel van mijn boek "Badboy vs Goodgirl".
________________________...
Bang kijk ik naar Reece, ik ben bang voor wat hij denkt. 'Ben je zeker dat je zwanger bent?', zegt hij gefrustreerd. Ik wil knikken maar schud twijfelend mijn hoofd. 'Nou ik kan eigenlijk geen kinderen krijgen, mijn eitjes zijn ziek', zeg ik verdrietig. Hij kijkt me meelevend aan. 'Ik denk dat we het beste even naar de dokter moeten gaan, om het zeker te stellen', zegt hij. Hij zucht en loopt weg.
Ik ga naar de woonkamer en ga rustig zitten. Ik Google "tienermoeder", ik vind vele verhalen. Dan klik ik op de eerste link.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik lees het verhaal en glimlach. Zo erg is het niet. Maar als ik kijk naar het laatste deel wordt ik wel bang. Zouden ze mij ook Slet noemen op straat? Zouden mijn vriendinnen me in de steek laten? Al die vragen spookten door mijn hoofd. Maar ik heb ze wel en nodig. Ik lees het eerste stukje nog eens. Abortus? Zou ik abortus moeten plegen. Twijfelend kijk ik naar mijn buik. Nee! Ik ga geen kind vermoorden gotverdomme! Ik ben niet gek! Maar ik weet niet of ik wel voor hem of haar kan zorgen. Al die dingen spoken door mijn hoofd. Als Reece eraankomt zegt hij dat we nu naar de dokter kunnen voor die afspraak. Ik sta bleekjes op en zet mijn telefoon uit. We lopen naar zijn auto en stappen beiden stilletjes in. Ik ben de hele tijd stil, ik weet niet wat te doen. Ergens ben ik super blij, dit is misschien mijn enige kans op moeder worden! Maar aan de andere kant denk ik aan mijn plan, ik wilde na mijn school graag gaan studeren voor basisschool docent. Dus dan moet ik 4 jaar een opleiding doen aan de Pabo. Mijn plan was om dit jaar hopelijk mijn diploma te halen en gelijk het volgende "schooljaar" te beginnen aan de opleiding aan de Pabo. Dan ben ik bijna 22 als ik al les mag geven. Ik heb me hele leven al gehouden van kleine kinderen. Het liefste geef ik les aan de leeftijdsgroep 9-12 maar daaronder is ook niet zo erg. Ik hoop dat ik me kan houden aan dat plan.
Ik stap trillend uit de auto. 'Gaat het wel?', vraagt Reece bezorgd. 'Het gaat wel', lieg ik. Reece pakt mijn hand vast en we lopen het gebouw in. Daar aangekomen zegt de receptioniste dat we zo aan de beurt zijn en plaats kogen nemen. 'Bedankt', zegt Reece emotieloos. Hij pakt mijn hand en we gaan zitten. Ik voel zijn hand lichtelijk zweten. Ik kijk hem aan. Hij zit gefrustreerd met zijn handen in zijn haar. 'Gaat het wel?', vraag ik zacht. Hij geef een klein knikje en legt gerustellend zijn hand weer op de mijne. 'Het komt echt wel goed', probeert hij mij moed te geven. Maar als ik naar hem kijk zie ik dat hij het ook zei voor zichzelf.
