The Badboy's Baby

H25|❄️

Pov. Claire

Er rollen tranen over mijn wangen  terwijl ik hem met grote ogen aankijk. 'Claire', mompelt hij. Ik schud mijn hoofd en veeg de tranen weg. 'Hoe kun je mij dat aandoen?', snik ik terwijl ik veeg over mijn buik. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Geshockeerd sta ik op en raap wat spullen bij elkaar. Reece achtervolgt me, maar ik geef hem geen aandacht. 'Ik heb een enorme fout gemaakt, laat het me rechtzetten', hoor ik hem zeggen. Ik droog mijn tranen en kijk hem diep in zijn ogen aan. 'Dit valt niet recht te zetten Reece, je hebt niet alleen ons verpest, maar ook de toekomst van je ongeboren kind', mompel ik woedend. Hij kijkt mij niet begrijpend aan, nu rollen ook tranen over zijn wangen.

Langzaam trek ik mijn verlovingsring van mijn vinger. Hij kijkt me met grote waterige ogen aan. 'Claire, alsjeblieft', hoor ik hem schor mompelen. Er valt een traan over mijn wang wanneer ik hem de ring terug geef. Ik slik mijn tranen weg en grijp mijn tas. Snel loop ik de deur uit. Ik ga iets sneller wanneer Reece mijn arm vastpakt. Ik ruk mij los en begin harder te rennen.

Wanneer ik het hotel uit ben, ben ik helemaal buiten adem. Om de hoek van het hotel blijf ik staan. Ik kijk in mijn telefoon en bel Giovanni. Wanneer hij opneemt kan ik niets anders uitbrengen dan wat hard gesnik. Ik voel mijn handen trillen en het is erg moeilijk op stil te blijven staan. Gio zegt dat hij mij komt ophalen en dat ik wel even bij hem kan blijven.

Verslagen zit ik op de stoep, wanneer er regendruppels uit de hemel vallen sluit ik mijn ogen. Dit zou allemaal zou anders hebben moeten gelopen, was ik niet genoeg voor hem?

Pov. Reece

Langzaam loop ik terug het hotel in. Ik hoor stemmen lang mij heen gaan terwijl ik naar boven loop. Woedend loop ik door de menigte. Het had nooit zo ver moeten komen, ik wilde haar geen pijn doen.

Verslagen kom ik aan in onze hotelkamer. Ik grijp uit de keuken een fles whiskey en loop ermee naar de babykamer. Ik giet de fles half achterover en voel de drank diep naar binnen gaan. Gelijk voel ik me als verdoofd en het vermindert de pijn. Ineens komt er een idee in mij op, ik was gestopt voor een paar weken, maar nu zie ik het punt er niet meer in.

In de badkamer open ik mijn nachtkastje en haal er een potje pijnstillers uit. Ik doe er twee in mijn mond en slik ze weg met whiskey. Gelijk heb ik er spijt van en ik voel me enorm misselijk. Wanneer ik mezelf in de spiegel zie schrik ik, ik zie er niet uit. Boos kijk ik naar mezelf, ik heb alles verkloot. Het was allemaal te goed om waar te zijn. Hard beuk ik met mijn vuisten tegen de spiegel. De pijn in mijn handen haalt mijn gedachte weg van de pijn in mijn hart. Ik doe het nog een keer en voel weer verdovende pijn in mijn vuisten. Wanneer ik het voor de derde keer doe breekt de spiegel en zitten mijn handen onder het bloed. Ik schrik en zoek wat verband. Wanneer ik niks kan vinden geef ik het op en verdoof de pijn met meer drank.

Langzaam voel ik alles wegzakken. Ik sluit mijn ogen en hoop dat dit allemaal niet gebeurt is. Ik wil haar terug, ik had niet gedacht dat het zo uit de hand kon lopen.