The Badboy's Baby

H2|❄️

Pov. Claire

Wanneer de dokter ons roept zit ik licht te trillen. Hij gaat zitten achter een bureautje en we gaan aan de overkant zitten. 'Wat is het probleem?', vraagt hij. 'Ik kwam hier ik denk anderhalf jaar geleden met dat ik niet zwanger kon worden', zei ik vragend. Hij vraagt mijn geboortedatum en zoekt het dossier op in zijn computer. Hij kijkt ernaar en knikt. 'Maar ik ben zwanger', zeg ik nog steeds verbijsterd. Hij kijkt goed naar het dossier. Hij legt zijn armen over elkaar.

'Wat ik zie is dat uw eitjes ziek waren, jaar bij jaar wordt het erger, zoals ik nu kijk', zegt hij wijzend naar de computer. 'Had je toen 6,7% op een gezond eitje. Elk halfjaar gaat daar zijn 2,1% van af', zegt hij. Ik knik. 'Dat betekent dat als je kind weg laat halen, je binnen een paar maanden helemaal onvrugbaar bent', zegt hij ernstig. Reece pakt mijn hand en wil iets zeggen. Ik snoer hem af door op te staan. Ik kan dus geen kinderen krijgen. Ik kijk naar mijn buik. Er vallen tranen over mijn gezicht. Reece komt naar mij toe en zegt dat we naar huis gaan.

Pov. Reece

Ik vind het heel erg voor Claire dat ze geen kinderen meer kan krijgen, maar ik kan nu gewoon geen kind gebruiken! Wanneer ik wil gaan zeggen dat ze de baby gewoon niet kan houden kaapt ze me af. 'We houden dr', zegt ze glimlachend naar haar buik. 'Maar Claire, het past gewoon niet in ons leven', wil ik zeggen. Maar ik doe het niet. Ik rijd naar huis en we stappen uit.

Thuis aangekomen gaan we op de bank zitten. 'Reece, ik kan geen kinderen meer krijgen, dit is mijn enige kans! En ik kan niet mijn kind vermoorden!', zegt ze gefrustreerd. Ik haal mijn handen door mijn haar. Hoe graag ik ook wil dat deze baby in ons leven komt, ik ben pas 19 en zij 17. We kunnen moeilijk een kind een leven geven als we zelf nog bijna kinderen zijn. Gefrustreerd ga ik naar de keuken en pak een biertje.

Pov. Claire

Ik wrijf over mijn buik, er groeit een echt leven in mijn buik. Ik zie Melissa vanachter de deur naar me kijken. 'Hey zussie', zegt ze zacht. 'En?', vraagt ze. Ik kijk haar vragend aan. 'Ga je het houden?'. Ik wacht even en geef dan een klein knikje. Blij geeft ze me een knuffel. 'Gefeliciteerd!', zegt ze dan. Dan kijkt ze me blij aan. 'IK WIL EEN BABYSHOWER GEVEN', schreeuwt ze blij. 'Wie wil je dan uitnodigen?', vraag ik lachend. 'Reece of course, Nathan, onze ouders, hun ouders, Lise, Michelle, Carter, Kai en wie nog meer?', zegt ze lachend. 'Ik denk dat dat wel genoeg is hoor', zeg ik lachend. 'Hm oké', zegt Melissa. Dan denk ik aan mijn vriendinnen en mijn ouders. 'Melissa, ik heb het hun nog niet verteld', zeg ik zacht. Ze staart me aan. 'Dat moet wel hè?'. Ik knik beschamend. Ik ga t morgen ochtend zeggen tegen mijn vriendinnen. Ik zal vanavond bellen naar mijn ouders. Ik zucht. Wat nou als ze willen dat ik het wegdoe?