The Badboy's Baby

H26|❄️

Pov. Claire

Verslagen zit ik met Gio op zijn bank. Ik lig in zijn armen te huilen, tranen komen ongecontroleerd naar buiten en maken mijn gezicht nat. Ik heb gemengde gevoelens, voor een deel ben ik enorm boos op Reece, dat hij mij heeft bedrogen, maar ook zo verdrietig dat het over is.

Wanneer ik Giovanni's hand over mijn buik voel hap ik naar adem. Ik had nog helemaal niet aan ons kind gedacht! Ik haal moeilijk adem en raak snel in paniek. Gio pakt mijn handen vast en dwingt mij hem aan te kijken. Hij probeert mij rustig te krijgen, samen ademen we nu rustig.

'Wat is er aan de hand', hoor ik hem zachtjes zeggen. Ik leg mijn twee handen op mijn buik en lach mijn tranen weg. 'Mijn kind zal opgroeien met gescheiden ouders, of zelfs zonder vader', mompel ik hopeloos. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Je weet dat ik je altijd zo goed mogelijk zal helpen', zegt hij en kijkt mij glimlachend aan. 'Je bent de beste vriend die ik kan wensen', zeg ik terwijl ik hem een knuffel aangeef. Hij kijkt me gewetst aan en slaat een arm om mij heen. Ik kijk hem vragend aan. 'Laat maar', fluistert hij in mijn oor.

Ik sluit mijn ogen en probeer niet aan het feit te denken dat ik alles alleen moet doen. Ik ben bang dat ik niemand heb om de geweldige momenten mee te delen; de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik zucht en probeer aan niks te denken, wat natuurlijk niet lukt.

Gio geeft een kus op mijn haar en zet de tv aan. Ik let niet op en probeer te slapen in zijn armen, net zoals vroeger. Ik kijk hem aan met een grote glimlach aan. Hij is een hele goede vriend, en dat zal hij hopelijk altijd zo blijven.

Pov. Gio

Ik kijk glimlachend naar Claire in mijn armen. Het voelt net zoals vroeger, ik heb dit erg gemist. Afgelopen jaren is er niet zo veel gebeurd met mijn liefdesleven. Ik denk dat Claire en ik een goed koppel zouden vinden. Ik vind haar al een tijdje leuk. Ze was natuurlijk nog in een relatie met Reece, dus wilde ik het niet zeggen. Nu is alles anders, misschien wilt ze het weer proberen. Ik weet alleen niet wat ze gaat verwachten van mij, ik ben nog niet klaar om een vaderfiguur te worden voor haar kind. Ik weet dat ik niet haar vriend kan zijn, zonder er voor haar kind te zijn.

Ik leg mijn hoofd tegen die van Claire aan. Met onze handen in elkaar geworsteld liggen we op de bank. Ik geef haar zachtjes een kus op haar hoofd, hopend dat ze het niet merkt. Ik hoop dat ze mij ook als meer ziet dan een vriend, want dat zou ik ook graag willen zijn. Ik ga het haar vertellen, maar nog niet. Eerst moet ik mijn eigen gedachtes op een rijtje krijgen.