Zilli || Chaelisa

12-DAHA ÇOK..

Bu bölüm Lisa'nın yazmayı öğrenmesinden, kendini ifade etmeye başlamasına kadar olan geçiş bölümü.

"Rose..."

"Rose❤Lisa."

"Rose seni özledim."

"Rose...Beni görmeye gelecek misin?"

"Jisoo gelecek mi?Jennie ile barıştılar mi?"

"Seni seviyorum Rose..."

"Hediyeni hâlâ saklıyorum.Hatırlıyorum da ben yokken yanından ayırma demiştin.O zaman benden ayrılmayı kafana koymuştun değil mi?"

"Ben yazmayı tamamen öğrendim Rose. Keşke bunu Jisoo'ya söyleyebilseydim.
Keşke onun yanındayken öğrenseydim.Geleceğim demişti, bekledim Rose.O kadar çok bekledim ki...Kaçtım, sana geldim.Defalarca geldim ama bir kere bile göremedim güzel yüzünü. Ben beklemeyi bırakmadan gel Olur mu?"

"Öğretmenlerim çok zeki olduğumu söylüyorlar, büyük bir ilerleme kaydetmişim.Diğer insanlar gibi olduğumda benimle olabilir misin? Çünkü ben sadece seninle olmak istiyorum."

"Mevsimler çok çabuk geçiyor.Artık kimse beni yaralamıyor Rose.Ama düşünüyorum da hiç bir yaram senin yokluğun kadar acıtmamıştı canımı.Bekleme diyorlar.O gelmeyecek, gidenlerden kim döndü geri diyorlar.Haklılar değil mi Rose? Önce babam gitti,sonra herkes...Belki de geride bıraktığınız benim gibi biri olduğu için gelmiyorsunuzdur.Ben sizi sevmeye devam ediyorum."

"Yağmur yağıyor.Aklıma ikinci karşılaşmamızdaki benden ürküşün geliyor.Kirpiklerine düşen yağmur damlaları. Çok güzeldin, deli olmasaydım bile güzelliğinden delirebilirdim.Bana fazlaydın biliyordum.Yine de seninle gecen o dakikaların karşılığında isteseler hayatımı verirdim.'"

"Benim yüzümden sana zarar vermelerini de unutamıyorum.Şimdi kimse acıtmıyordur umarım canını.Seni öyle ölü gibi yatarken görünce nefes alamamıştım.Önce boş hastane koridorlarında bir çığlık atmıştım.Sonra elimle ağzımı kapatarak hiç durmadan ağlamaya devam etmiştim.Beni odana bir kez olsun sokmamışlardı Kızmıştım,hırçınlaşmıştım.Ama onlar haklıydı.Benim yüzümdendi.Sen beni affettin ama ben kendimi hiç affetmedim."

"Son günümüz...Bana verdiğin en güzel an...Beni öpüşün...Güzel, pembe dudaklarını,dudaklarıma bastırman. Sonra utanıp beni bırakıp gitmen.
Ablam gelip bozana kadar hayatımın en güzel anıydı. Benim İlk öpücüğümdü Rose."

"Şimdi senin hiç soramadığın sorunun cevabını vereceğim.Bu son mektubum.Sana hiç veremediğim mektuplarımın sonuncusu. Neden böyleyim? Merak etmiştin değil mi? Ablamın yaptığını anlamıştın az çok sonra bir daha yüzüme eskisi gibi bakmadın zaten.
Küçüktüm... Miniciktim.Annemin öldüğü günü hatırlıyorum.İlkbahardı.Ağlama demişti babam ama ben ondan gizli yatağımın kenarında sabahlara kadar ağlamıştım.Çok zaman geçmemişti ki babam yeni biriyle eve gelmişti.Sevmiştim onu.Anneme benziyordu.Birde ablam olmuştu üstelik.Ablamı seviyordum.Ben ablamla yakınlaştıkça babam benden uzaklaşıyordu.Üvey annem ise garip davranıyordu.Ben sadece Irene'nin annesiyim diyordu. Bana göre benim de annemdi.Ona anne demekten hiç vazgeçmedim.Bir sabah ablam, lunaparka gitmek istediğini söyledi.Kumbaramdaki tüm parayı ceplerime doldurdum.Babama söyleme.yoksa çok kızar demişti.Söylememiştim.Onun da annesine söylemeyeceğini düşünmüştüm.
Lunaparka gittiğimizde dönme dolaba binmek istemiştik ikimizde, sıraya girmiştik.O kadar heyecanlıydım ki sıra bitmek bilmiyordu.Sonra bize gelmişti işte.Ben sarı olana binmek istemiştim, ablam da beni kırmamıştı Birkaç kez dönüşümüzün ardından dönme dolap durmuştu.Havada sallanıyorduk,ablamın elinden tutmuştum.Çok korkuyordum."Jeneratör durdu,korkmayın birazdan çalışır." diye bağırmışlardı.Bu korkumu azaltmamıştı.
Az sonra babamın sesi duyulmaya başlamıştı.Aşağıdan yukarı bağırıyordu.Beni öldüreceğini, söylüyordu.Nasıl buldu bizi? Sormuştum ablama. "Ben söyledim" demişti."Cebindeki tüm parayı da senin çaldığını söyledim." gülüyordu.Bana göre hiç komik değildi."Sen hırsızsın Lisa.Baban seni artık sevmeyecek." Ağlıyordum.Ablam...Beni sevmiyordu. Üzerime geliyordu.Hırsız olduğumu,benden nefret ettigini,hiçbir zaman sevmediğini,sevmeyeceğini söylüyordu.O geldikçe gerigeri gidiyordum. "Yapma,abla yapma." diyordum, gelmeye devam ediyordu.Sonra bulunduğumuz mavi dolap şiddetli bir şekilde sallandı havada. Boşlukta savruldu çocuk bedenim Bir daha eskisi gibi olmadım Olmak istemedim.Hiçbir şeyi bilmemek, bilmekten daha iyiydi. Şimdi de seninle ilgili hiçbir şey bilmiyorum Rose. Bilmemek acı versede iyi olduğunu biliyorum.Seninle karşılaşacağımız günü iple çekiyorum.Seninle karşılaşacağız bunu biliyorum Seni seviyorum Rose. Seni sevmekten kendimi alamıyorum. "